Κηδεία Δημήτρη Παπαπέτρου – 15.4.13

Επικήδειος Δημήτρη Παπαπέτρου

Εκκλησία Αποστόλου Ανδρέα – Πλατύ Αγλαντζιάς

15 Απριλίου 2013

Σε μια περίοδο πολύ δύσκολη όπου όλοι μας αναζητούμε δυνάμεις για να ξεπεράσουμε τις μεγάλες ανατροπές που μας δημιούργησε η οικονομική κρίση νιώθουμε το σταυρό της πικρής προσφυγιάς να γίνεται πιο βαρύς με τις απώλειες αγαπημένων προσώπων να προκαλούν μια απέραντη θλίψη και ένα συγκλονισμό ψυχής.

Αποχαιρετούμε σήμερα μια ξεχωριστή προσωπικότητα της κωμόπολης Καραβά, το Δημήτρη Παπαπέτρου ο οποίος μέσα από τη δική του διαδρομή στο στίβο της ζωής ανέδειξε αρετές και αξίες που εξυψώνουν τον άνθρωπο σε ένα ψηλό επίπεδο προσφοράς και εκτίμησης.

Ο αγαπητός μας Δημήτρης γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1914 στον Καραβά. Γονείς του ο Κώστας Χατζηκώστας Παπαπέτρου και η Ελένη Δημητρίου. Μαζί με τα 5 αδέλφια του μεγάλωσε σε ένα φιλήσυχο οικογενειακό περιβάλλον με τα προβλήματα και τις έγνοιες της τότε εποχής. Από μικρός στο στίβο της ζωής με εφόδια την πίστη για ένα καλύτερο αύριο.

Παντρεύτηκε το 1942 την εκλεκτή της καρδιάς του Μαρίτσα, το γένος… με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά, τη Λένια, τη Δώρα, την Ανδρούλα, το Σώτο και το Διονύση. Γνώριζε πάντοτε να αξιολογεί προτεραιότητες, να προγραμματίζει, να προσφέρει να δημιουργεί. Έδωσε σε όλα τα παιδιά του εφόδια, γνώσεις και σωστές κατευθύνσεις για να πετύχουν τους δικούς τους ξεχωριστούς στόχους.

Εργατικός, τίμιος, κοινωνικός, αφοσιωμένος σε όποια αποστολή αναλάμβανε, κατάφερε να καταξιωθεί στην κοινωνία του Καραβά σαν μια φιλοπρόοδη προσωπικότητα που έδινε σωστή κατεύθυνση, με στοχευμένη δραστηριοποίηση και στους υπόλοιπους.

Δημιουργεί την εταιρεία λεωφορείων Καλλής και Παπαπέτρου και δίνει λύσεις στις διακινήσεις των Καραβιωτών που αναζητούσαν και άλλες επιλογές δημιουργίας και απασχόλησης. Εξίσου σημαντική υπήρξε στη συνέχεια η συνεισφορά του ως οδηγός λεωφορείων στα λεωφορεία του Τσέντα με τη ξεχωριστή του αφοσίωση και το πλατύ του χαμόγελο.

Η έγνοια του για την πρόοδο της κοινωνίας του, για την ευημερία της κοινωνίας του Καραβά ήταν πάντοτε μέσα στη σκέψη και τις προτεραιότητές του. Υπηρέτησε το Δήμο Καραβά από τη θέση του Δημοτικού Συμβούλου για 9 συνεχή χρόνια από το 1953 -1962, επί δημαρχίας Παναγιώτη Καλαβά. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, πολλά έργα προόδου έγιναν στον Καραβά, με αναβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών και την ποιότητα ζωής των κατοίκων.

Πάντοτε κοντά στην οικογένειά του, στο συνάνθρωπο, στην εκκλησία. Κέρδισε την εκτίμηση και την αγάπη όλων των Καραβιωτών.

Τα χρόνια κυλούσαν με ένα ρυθμό προόδου και ευημερίας χωρίς κανένας να μπορεί να προβλέψει τη μεγάλη ανατροπή και τις τραγικές συνέπειες της Τουρκικής εισβολής του 1974.

Είναι δε πολύ δύσκολο να προσμετρήσεις όλες τις απώλειες όταν σε αυτές βιώνεις με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο το θάνατο του δικού σου παιδιού σε συνθήκες πρωτόγνωρες, τραγικές και αξεπέραστες. Το στερνοπαίδι της οικογένειας, ο Διονύσης υπηρετούσε την περίοδο της εισβολής τη στρατιωτική του θητεία στους καταδρομείς. Ένας νέος που ξεχώριζε για το ήθος του, για τη συμμετοχή του στα κοινά του Καραβά, εξαίρετος αθλητής με αναπτυγμένο το αίσθημα της προσφοράς σε πολλούς τομείς.

Η τραγική μοίρα φέρνει το Διονύση στις 15 Ιουλίου 1974 να είναι μαζί με άλλους στρατιώτες σε διατεταγμένη αποστολή στη Λευκωσία. Οι συνθήκες πρωτόγνωρες αλλά και τραγικές σε όλη τους την έκταση. Όλη η οικογένεια αναζητεί να μάθει για την τύχη του αγαπημένου τους Διονύση για τον οποίο οι πληροφορίες που είχαν ήταν ανησυχητικές. Και δεν είναι εύκολο να ζήσεις και να βιώσεις το θλιβερό μαντάτο ότι ο γιος σου είναι νεκρός, χωρίς πολλές λεπτομέρειες.

Μια δοκιμασία αβάστακτη που τη διέκρινες πολύ έντονα στο βλέμμα του πονεμένου πατέρα οποιανδήποτε στιγμή τον συναντούσες. Ο αείμνηστος μας Δημήτρης ήταν περήφανος για τα παιδιά του. ιδιαίτερα όπως μας έλεγε για το Διονύση του. Ένα καημό αβάσταχτο που τον κουβαλούσε μέσα του για 38 χρόνια «Κρούζει η καρκιά μου μας έλεγε, για το γιο μου και τον Καραβά μας».

Η πίστη του στο Θεό του έδινε πάντοτε δυνάμεις να ξεπερνά τις δύσκολες σκέψεις της αναπόλησης, του αποχωρισμοί από την πατρική γη του Καραβά αλλά και το μεγάλο βάρος που ένοιωθε για τον άδικο χαμό του γιου του. Διατηρούσε με ένα ξεχωριστό τρόπο μια αξιοπρέπεια μοναδική, μια γαλήνια όψη στο πρόσωπο που έδινε αισιοδοξία για να δούμε όλοι μας καλύτερες μέρες.

Δυστυχώς μια φωτεινή προσωπικότητα του Καραβά μας φεύγει με ανεκπλήρωτο τον πόθο για επιστροφή στην κατεχόμενη κωμόπολή μας. Επιπρόσθετα, ο αξέχαστός μας Δημήτρης φεύγει με τον πικρό καημό του γιου του που μέχρι τώρα δεν τάφηκε με τους θεσμούς της ορθόδοξης πίστης μας.

Μεγάλος ο πόνος, βαρύς ο προβληματισμός για την επόμενη μέρα, για τους στόχους να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες της κοινωνίας που ζούμε.

Τις τελευταίες 15 μέρες, ο αξέχαστος μας Δημήτρης εξέφραζε συχνά την επιθυμία να πάει στον Καραβά αν και σε όλη την περίοδο μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων δεν θέλησε ποτέ να επισκεφτεί τον Καραβά. Ήταν μια συνειδητή άρνηση στα δεδομένα του κατακτητή.

Η αναπόληση του χαμένου παραδείσου συνδέθηκε με την επιθυμία να δει έστω σαν επισκέπτης τη γη που έζησε για 60 ολόκληρα χρόνια. Τη γη που είναι θαμμένοι οι πρόγονοί μας, τη γη για την οποία ήταν περήφανος για την ιστορία και τη θρησκευτική παράδοση της αλλά και τη φυσική της ομορφιά.

Δεν πρόλαβε. Ήταν προγραμματισμένο από τα παιδιά του να τον πάρουν να δει τον αγαπημένο του Καραβά τις μέρες του Πάσχα. Μια επιθυμία ανεκπλήρωτη.

Εκεί ψηλά που βρίσκεσαι αγαπημένε και σεβάσμιε Δημήτρη, δίπλα από σκηνές αγγέλων θα αγναντεύεις τον Καραβά και θα προσεύχεσαι για μας να αντέξουμε τον ανηφορικό Γολγοθά που ο σταυρός μας έγινε ακόμα πιο βαρύς.

Πάντοτε κοντά στην εκκλησία, είχε έντονα καλλιεργημένες τις αρχές και τις αξίες της ορθόδοξης πίστης μας. Κάθε Κυριακή εκκλησιαζόταν και μεταλάμβανε τω αχράντων μυστηρίων, μια θεάρεστη πράξη που του έδινε δυνάμεις να αντέξει και να ελπίζει. Εντελώς ξαφνικά μας έφυγε μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Η καρδιά του άντεξε για μερικές ώρες μέχρι που πήρε από τον ιερέα στο κρεβάτι του πόνου στο νοσοκομείο τη Θεία Κοινωνία. Και μετά από λίγα λεπτά ξεψύχησε. Μια σκηνή συγκλονιστική που δίνει σε εμάς τους νεότερους μηνύματα πίστης και εγκαρτέρησης.

Σε αποχαιρετούμε για το αιώνιο σου ταξίδι με μια περηφάνια ξεχωριστή για τα όσα έχεις προσφέρει με πολλή αφοσίωση στην οικογένειά σου, στην κοινωνία του Καραβά, στην εκκλησία, στην πατρίδα. Στη δική μας δύσκολη αποστολή στο στίβο της ζωής, οι συμβουλές και οι νουθεσίες σου θα είναι οδοδείχτες ζωής, ακριβή πυξίδα συνεχούς προσφοράς για να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες που ζούμε και να ανακτήσουμε μέσα από αξίες και αρχές ένα σωστό προσανατολισμό ποιοτικής προσφοράς για ένα καλύτερο αύριο και μια λεύτερη πατρίδα.

Καλό σου ταξίδι, πάντα θα σε θυμόμαστε, η γαλήνια μορφή σου θα μας δίνει στήριξη και δύναμη στα δύσκολα, πέτρινα χρόνια της πικρής προσφυγιάς.

Αιωνία σου η μνήμη,

Γιάννης Παπαϊωάννου
Δήμαρχος