Κηδεία Μάρως Στέλιου Παναγίδη – 21.6.2019
Επικήδειος Μάρως Παναγίδη
Λεμεσός 21/6/2019 – Καντού
Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα μια αγαπημένη μορφή.
Αποχαιρετούμε την ξαδέλφη μου Μάρω Στέλιου Παναγίδη.
Όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, αισθάνθηκα βαρύ το καθήκον να γράψω τον τελευταίο χαιρετισμό σε ένα άνθρωπο που μας συνδέουν ανεξίτηλοι δεσμοί.
Αλλά σήμερα, το να αποχαιρετίσω τη Μάρω, νιώθω το βάρος ασήκωτο.
Η Μάρω ήταν για μένα όχι απλά μια ξαδέλφη.
Ήταν μια άλλη αδελφή.
Ήταν η φίλη, η κουμέρα, η σύνδεση με τις ρίζες μας, την οικογένειά μας.
Όπως ήταν και για όλο τον κόσμο η προσωποποίηση της αγάπης, της φιλοξενίας,
της αγνότητας και της απλότητας.
Αυτή και αν ήταν αυθεντική Καραβιώτισσα.
Δεν βρίσκω λόγια για να πω αποχαιρετιστήριο στη Μάρω.
Αλλά, τι να πω και πώς να εκφραστώ για ένα άτομο για, το οποίο
η προσφορά ήταν τρόπος ζωής?
Η ανοιχτή καρδιά ήταν έμφυτο χάρισμα.
Η καλοσύνη, φυσική αρετή?
Και τι να πρωτοθυμηθώ?
Τις ανεπανάληπτες μέρες που ζήσαμε μαζί στον Καραβά?
τις αξέχαστες οικογενειακές στιγμές ?
την ανεπιτήδευτη φιλοξενία της?
το αστείρευτο χιούμορ της?
το αυθόρμητο γέλιο της ?
Όλα!
Και πάνω από όλα, την καλοσύνη της.
Η Μάρω, το γένος Ιορδάνου , γεννήθηκε στον Καραβά το 1937.
Γονείς της ήσαν ο Τάκης Ιορδάνου – Γιωρκατσή – και μητέρα της η Ανδρομάχη, κόρη του Λευτέρη και της Παντελούς Χατζηστεφάνου.
Αδέλφια της, ο Νίκος, ο Γιώργης, η Ηρούλα και η Ντίνα.
Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Καραβά και στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου.
Σε ηλικία 20 χρονών παντρεύεται με τον Στέλιο Παναγίδη από τη Θέρμια της Κερύνειας. Ένα νέο δάσκαλο, με τον οποίο ταίριασαν απόλυτα στην καλοσύνη, την πραότητα, την αγνότητα της ψυχής – τα ψυχικά εκείνα χαρίσματα που χαρακτηρίζουν ένα σωστό ανδρόγυνο.
Δημιούργησαν μια όμορφη οικογένεια στο ειδυλλιακό περιβάλλον του Καραβά. Απέκτησαν δύο κόρες και ένα γιό, την Ηρούλα, τη Χριστίνα και τον Ανδρέα. Για αρκετά χρόνια ο Στέλιος εργάστηκε στα δημοτικά σχολεία της περιοχής, γι΄ αυτό και πολλοί από εμάς υπήρξαν μαθητές του. Αργότερα διορίστηκε δάσκαλος στη Σχολή Λαμπούσης, όπως είχε μετονομαστεί η Αναμορφωτική Σχολή και κατοίκησαν εκεί.
Ζούσαν σε ένα πανέμορφο χώρο, κομμάτι της αρχαίας λάμπουσας πολιτείας, της ρημαγμένης από τις αραβικές επιδρομές. Δίπλα από την θάλασσα, ανάπνεαν τον αέρα του πέλαγου, τη λεπτή μυρωδιά του κυκλάμινου, το άρωμα των λεμονανθών της Λαπήθου και του Καραβά. Απολάμβαναν την ομορφιά και τη γαλήνη της φύσης.
Από εκεί ο Στέλιος, μαζί με την ομάδα των εκλεκτών εκπαιδευτικών της Σχολής Λαμπούσης δραστηριοποιήθηκε στα κοινά του Καραβά και της Επαρχίας. Έγινε πιο Καραβιώτης από εμάς.
Σε όλες του τις δραστηριότητες η Μάρω ήταν πάντα δίπλα του και όχι μόνο. Η προσφορά της σε ώρες ανάγκης επεκτάθηκε σε όλη την οικογένεια. Στάθηκε και συμπαραστάθηκε σε όλους σαν αδελφή και σαν μητέρα. Απλή, αγνή και αθόρυβη. Γνήσια Καραβιώτισα.
Τα χρόνια κυλούσαν ήρεμα και ειρηνικά, ως την αποφράδα ημέρα του πραξικοπήματος και της βάρβαρης εισβολής των Τούρκων που το ακολούθησε. Και η οικογένεια βρήκε τόπο διαμονής στην αντίπερα ακτή του νησιού, στο Καντού, στη Λεμεσό.
Εδώ η ζωή συνεχίστηκε με αμέτρητες στερήσεις και δυσκολίες. Μεγάλωσαν τα παιδιά τους, τα μόρφωσαν, τα πάντρεψαν.
Πάντα με αξιοπρέπεια.
Πάντα με αγάπη,
Πάντα με καλοσύνη.
Αξιώθηκαν να χαρούν 9 εγγόνια και να αγκαλιάσουν 5 δισέγγονα.
Η Μάρω ήταν μια στοργική μητέρα, μια αξιολάτρευτη γιαγιά, μια εξαίρετη σύζυγος. Λάτρης του Καραβά, ποτέ δεν τον ξεχνούσε. Κάθε φορά που την βλέπαμε γι’ αυτόν μας μιλούσε. Δεν μπορούσε να δεχτεί την κατοχή, αδυνατούσε να δεχτεί την αδικία.
Ακόμα και προχθές που βρεθήκαμε, για τον Καραβά μας ρωτούσε.
Και έφυγε με το πικρό παράπονο της προσφυγιάς.
Έφυγε όμως έχοντας τη στοργή του συζύγου, των παιδιών, των εγγονιών και των γύρω της.
Αγαπητέ μου κουμπάρε Στέλιο,
Φίλε, Δάσκαλε, Έφορε, Καθοδηγητή, Συναγωνιστή,
εκ μέρους του Δήμου Καραβά σου εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.
Και σε σας, Ηρούλα μου, Χριστίνα και Ανδρέα, στους συζύγους και τα παιδιά σας, όπως και σε όλη την οικογένεια.
Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη της Μάρως. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη όλης της οικογένειας στον Δήμο και το Σωματείο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.
Καλή μου Μάρω, Ξαδέλφη,
Σε αποχαιρετούμε για το μεγάλο ταξίδι που πηγαίνεις. Φεύγεις με ανεκπλήρωτο το όνειρο να επιστρέψεις σε έναν ελεύθερο Καραβά, εκεί που γεννήθηκες, που χάρηκες τα νεανικά σου χρόνια, εκεί που έφτιαξες την οικογένειά σου, εκεί που έζησες χαρούμενα και ειρηνικά, στην ομορφιά και τη γαλήνη.
Καλό σου ταξίδι. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να έρθει σύντομα η μέρα που θα μπορέσουμε να φέρουμε κυκλάμινα από τη Λάμπουσα και λεμονανθούς από τον Καραβά στον τάφο που θα σε φιλοξενεί στην προσφυγιά.
Ευχή και προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η Μνήμη
