Κηδεία Ανδρέα Σεκκίδη – 23.11.13

Είναι με βαθιά θλίψη και συγκλονισμό ψυχής που αποχαιρετούμε μια ξεχωριστή προσωπικότητα της επαρχίας Κερύνειας, τον Ανδρέα Σεκκίδη. Ο αξέχαστός μας Ανδρέας σε όλη τη διαδρομή του στο στίβο της ζωής ανέδειξε αρετές που εξυψώνουν το χαρακτήρα και την προσωπικότητά του σε ένα υψηλό επίπεδο κοινωνικής προσφοράς με μια πολυεπίπεδη δράση σε πάρα πολλούς τομείς.

Τα εφηβικά του χρόνια στην πόλη της Κερύνειας ξεχώριζε για τις διακρίσεις του στον αθλητικό τομέα και ιδιαίτερα στα αθλήματα της θάλασσας, όπου στις εκδηλώσεις του κατακλυσμού η παρουσία του είχε πάντοτε ένα πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα αθλήματα. Αγάπησε την πόλη και την επαρχία Κερύνειας με ξεχωριστή αφοσίωση και πάντοτε ήταν συμπαραστάτης και πάρα πολλές φορές συμμετείχε σε πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις που διοργάνωναν τα σωματεία και οι Δήμοι της επαρχίας.

Παντρεύτηκε το 1961 την Αντρούλλα Νικοδήμου από τον Καραβά και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, την Ηλιάνα και το Μαρίνο. Ο γήινος παράδεισος του Καραβά υπήρξε για τον αξέχαστό μας Ανδρέα ένας δεύτερος σταθμός δημιουργίας και έμπνευσης για πολιτιστική δράση και προσφορά.

Αφοσιωμένος οικογενειάρχης με κοινωνικές ευαισθησίες, κέρδισε την εκτίμηση και την αγάπη όλων των Καραβιωτών και όχι μόνο. Εξέφραζε την άποψή του με δημοκρατικό πνεύμα και έδινε συμβουλές εκεί όπου οι γνώσεις του μπορούσαν να βοηθήσουν.

Την περίοδο της ΕΟΚΑ, 55-59, διετέλεσε πολιτικός κρατούμενος για δύο χρόνια και μέσα από τη συνολική προσφορά του μπορούσες να διακρίνεις την αφοσιωμένη του προσέγγιση για τα εθνικά θέματα και τις αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Σημαντική η συμβολή του ως εθελοντής στην αντιμετώπιση και καταστολή της Τουρκοανταρσίας, την περίοδο 1963-1964 με τη συμμετοχή του στις ομάδες που οργανώθηκαν στον Καραβά. Για δέκα και πλέον χρόνια, υπήρξε μέλος της Αθλητικής Ένωσης Καραβά και για μεγάλη περίοδο προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες από τη θέση του προέδρου της επιτροπής καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.

Αρχές του 1974 ιδρύουν μαζί με μια ομάδα Καραβιωτών, τον Πνευματικό Αθλητικό Όμιλο Καραβά, ο οποίος στη σύντομη διαδρομή του των έξι μηνών με πρόεδρό του τον αξέχαστό μας Ανδρέα, ανέπτυξε μια αξιόλογη δράση. Η εισβολή του 1974 απετέλεσε ένα τραγικό σταθμό για την ιστορία του τόπου και για την οικογένεια του αγαπητού μας Ανδρέα μια μεγάλη ανατροπή, την οποία βιώνουμε όλοι οι πρόσφυγες εδώ και 40 χρόνια περίπου. Είναι αυτή η δύσκολη διαδρομή που μας πληγώνει και μας πονεί. Είναι η δύσκολη διαδρομή που αναζητούμε διέξοδο και προοπτικές απεγκλωβισμού από το δύσκολο συναίσθημα του αποχωρισμού της πατρικής γης.

Η αγάπη του αξέχαστού μας Ανδρέα για την επαρχία Κερύνειας και τη διατήρηση άσβεστης της μνήμης για επιστροφή τον οδηγούν μαζί με μια άλλη ομάδα συνεπαρχιωτών μας, στην επαναδραστηριοποίηση του Ναυτικού Ομίλου Κερύνειας στη Λεμεσό. Αναλαμβάνει πρώτος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου το 1986 και προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες για τη δραστηριοποίηση του ομίλου, την οργάνωσή του και τη συμμετοχή αθλητών του σε διαγωνισμούς με αρκετές διακρίσεις.

Υπήρξε διαχρονικά θερμός συμπαραστάτης των Δήμων και των σωματείων της επαρχίας μας και με την παρουσία του έδινε στοχευμένη κατεύθυνση δράσης για θέματα που αφορούν την επαρχία Κερύνειας και τον αγώνα για επιστροφή. Θα τον θυμόμαστε σαν ένα πρωταγωνιστή συνοδοιπόρο, ο οποίος είχε έντονα καλλιεργημένο το αίσθημα της φιλοπατρίας και της διεκδίκησης. Τον αποχαιρετούμε μ’ ένα υψηλό αίσθημα ευθύνης και υπερηφάνειας για τα όσα έχει προσφέρει στην οικογένειά του, στην κοινωνία και στην επαρχία Κερύνειας. Του υποσχόμαστε ότι η δική του προσφορά θα παραμείνει φωτεινός φάρος να καθοδηγεί όλους εμάς τους νεότερους να συνεχίζουμε χωρίς ταλαντεύσεις, με πίστη και αφοσίωση τη δύσκολη αποστολή μας. Μια αποστολή χρέους για απελευθέρωση της κατεχόμενης γης μας και της δημιουργίας συνθηκών για καλύτερες μέρες για τον τόπο μας. Αυτή την υπόσχεση κρατάμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας, ακριβό φυλακτό εκτίμησης και αγάπης στη μνήμη του αξέχαστού μας Ανδρέα Σεκκίδη.

Εκεί ψηλά που βρίσκεσαι αγαπητέ μας Ανδρέα, δίπλα από σκηνές αγγέλων, να μεσιτεύεις να έχουμε δυνάμεις και πίστη, να αντέχουμε στις φουρτούνες και στις καταιγίδες που πολύ συχνά συναντούμε στην πορεία μας.

Αιωνία σου η μνήμη.