Στις 20 Ιουλίου 1974 ο Καραβάς έμελλε να είναι ο πρωτομάρτυρας της τουρκικής εισβολής.
Οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στην παραλιακή περιοχή του «Πέντε Μίλι» χωρίς να συναντήσουν καμιά οργανωμένη στρατιωτική αντίσταση. Οι λιγοστές δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς και ειδικά οι δυνάμεις του 286 μηχανοκίνητου τάγματος πεζικού και του 251 τάγματος πεζικού που έσπευσαν στην περιοχή, δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους εισβολείς, οι οποίοι είχαν ήδη αποβιβαστεί.
Οι κάτοικοι του Καραβά οργάνωσαν αυτοσχέδια αμυντική διάταξη για προστασία της κωμόπολης από την παραλιακή περιοχή «Έξι Μίλι» μέχρι το Πενταδάκτυλο με επικεφαλής τον Καραβιώτη Γιάννη Κ. Κίτσιο. Η αντίσταση και η επαγρύπνηση κράτησε μέχρι της 6 Αυγούστου, όταν σε περίοδο εκεχειρίας οι Τούρκοι εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση από ξηρά και θάλασσα και κατέλαβαν τις κωμοπόλεις Καραβά και Λάπηθο. Οι δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς δεν ξεπερνούσαν τους 300 άνδρες, η πλειοψηφία των οποίων ανήκε στο 256 τάγμα πεζικού. Στις μάχες που έγιναν καταγράφονται πολλές περιπτώσεις αξιωματικών και οπλιτών που έπεσαν στο πεδίο της μάχης με ηρωισμό και αυταπάρνηση.
Πολλοί Καραβιώτες πολέμησαν σε άλλες περιοχές της Κύπρου. Συνολικά για την κωμόπολη Καραβά και τα περίχωρα καταγράφονται 58 περιπτώσεις στρατευσίμων και αμάχων που έπεσαν στο πεδίο της μάχης ή δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ την περίοδο της εισβολής.
Μετά την κατάληψη του Καραβά ένας μικρός αριθμός Καραβιωτών παρέμεινε εγκλωβισμένος, εκδιώχτηκε όμως σταδιακά μέχρι τον Αύγουστο του 1976.
