Κηδεία Σταύρου Παπαδημητρίου – 13.2.15

Στο άκουσμα της είδησης του ξαφνικού θανάτου του Σταύρου Παπαδημητρίου δεν σας κρύβω ότι ένιωσα ένα συγκλονιστικό ταρακούνημα και μια απερίγραπτη ταραχή. Δεν ήθελα να το πιστέψω ότι ο χρόνος, σκληρός και άκαρδος, μας πήρε από τη ζωή ακόμα ένα άξιο τέκνο της κωμόπολης Καραβά, του οποίου η προσφορά και δράση υπήρξε ανεκτίμητη και ξεχωριστή.

Ο αείμνηστος μας εκπαιδευτικός Σταύρος Παπαδημητρίου γεννήθηκε στον Καραβά το 1940. Πατέρας του ο επίσης εκπαιδευτικός και αγαπητός δάσκαλος, Κώστας Παπαδημητρίου και μητέρα του η Μαργαρίτα Χατζηκωστή Κελογρηγόρη. Μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με αρχές και αξίες, με τη φύση της περιοχής του Καραβά να προσφέρει απλόχερα τις ομορφιές της. Οι δύο αδελφές, η Ελένη και η Σωτηρούλλα συμπλήρωναν τις χαρές της οικογένειας.

Άριστος μαθητής σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης, στο δημοτικό σχολείο του Καραβά και στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου. Έφηβος νέος έζησε τα γεγονότα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59 και πρόθυμα εντάχθηκε στην μαθητική οργάνωση ΑΝΕ, προσφέροντας με επιτυχία πολλές υπηρεσίες σε όλες τις αποστολές που του είχαν ανατεθεί. Η επιμέλεια και η φιλομάθειά του τον οδήγησαν να παρακολουθεί σπουδές φυσιογνώστη στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Με την ολοκλήρωση των σπουδών του δίδαξε σε διάφορα σχολεία της Κύπρου, ξεκινώντας από την επαρχία Αμμοχώστου και κατέληξε στη συνέχεια στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου. Τα δικά μου βιώματα, γιατί υπήρξα κι εγώ ένας από τους πολλούς μαθητές του αείμνηστού μας Σταύρου, σμίγουν με αξέχαστες αναμνήσεις και θύμησες από τα όμορφα χρόνια που ζούσαμε στην περιοχή μας στον Καραβά και στη Λάπηθο και που κερδίζαμε γνώσεις και εφόδια από καταξιωμένους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι με πολλή αφοσίωση έδιναν κατεύθυνση και στόχους στους νέους της περιοχής για να πετύχουν στο στίβο της ζωής. Ένας από αυτούς τους ξεχωριστούς εκπαιδευτικούς ήταν και ο αείμνηστός μας Σταύρος Παπαδημητρίου. Με μια γαλήνια προσέγγιση και με ένα δομημένο εκπαιδευτικό λόγο μετέδιδε στους μαθητές όλα εκείνα τα οποία χρειαζόμασταν για να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας και να γίνουν στέρεες βάσεις για τα μετέπειτα βήματα στο στίβο της ζωής.

Παντρεύτηκε την Αίγλη, το γένος Ελληνοπούλου με την οποία ευτύχισε να έχει δύο παιδιά το Μάριο και το Δημήτρη. Οι προοπτικές δημιουργίας στο γήινο παράδεισο της περιοχής μας ήταν εξαιρετικές και ένιωθε μια περηφάνια γιατί ευτύχισε να ζει και να δημιουργεί σ’ αυτό τον ξεχωριστό τόπο με την πλούσια ιστορία και τη θρησκευτική παράδοση.

Δυστυχώς, η Τουρκική Εισβολή του 1974 ανέτρεψε όλους τους σχεδιασμούς για να βελτιώσουμε τους τομείς της εκπαίδευσης, του πολιτισμού και της ανάπτυξης στους τόπους μας και βρεθήκαμε κυνηγημένοι και διωγμένοι σε διάφορες περιοχές της ελεύθερης Κύπρου.

Ο αξέχαστός μας Σταύρος έζησε κι αυτός αυτή τη δοκιμασία του ξεριζωμού και με το δικό του τρόπο κατάφερε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να συνεχίζει την εκπαιδευτική του αποστολή με τον ίδιο ζήλο και αφοσίωση, με μια διαφορά όμως τον πόνο της προσφυγιάς και της μοιρασμένης πατρίδας. Με κάθε ευκαιρία μετέδιδε μηνύματα αγωνιστικής διάθεσης στους νέους μας, καθώς και πληροφορίες για την ιστορία και την παράδοση των κατεχόμενων περιοχών μας και ειδικότερα του Καραβά και της γύρω περιοχής. Αφυπηρέτησε από τη θέση του γυμνασιάρχη πριν μερικά χρόνια από το Γυμνάσιο Ευρύχου.

Υπήρξε συμπαραστάτης στο έργο και τη δράση του Δήμου μας, καθώς και του προσφυγικού μας σωματείου. Στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του σωματείου μας ο αείμνηστός μας Σταύρος υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και πολλές φορές οι εισηγήσεις του ήταν πετυχημένες και εποικοδομητικές για τη δράση και την αποστολή μας στα δύσκολα χρόνια της πικρής προσφυγιάς.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά και του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» μεταφέρω στην λατρευτή του σύζυγο Αίγλη, στα δυο του παιδιά Μάριο και Δημήτρη, στην εγγονή του Αναστασία, η οποία του χάριζε τον τελευταίο καιρό μεγάλες χαρές, στις αδελφές του Ελένη και Σωτηρούλλα, στους λοιπούς συγγενείς, τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια. Το μεγάλο κενό που αφήνει σε όλους μας με την απουσία του είναι μεγάλο και ανεκπλήρωτο. Θα συνεχίσουμε τη δύσβατη πορεία μας με μια στοχευμένη κατεύθυνση όπου οι συμβουλές και οι γνώσεις που μας έδωσε απλόχερα ο αγαπημένος μας καθηγητής Σταύρος, να παραμένουν παρακαταθήκες ζωής, φωτεινός φάρος να μας καθοδηγεί στα δύσκολα χρόνια μέχρι να ανατείλουν καλύτερες μέρες για τον τόπο και να γευτούμε μια μέρα τη μεγάλη χαρά της ελευθερίας του Καραβά μας. Μια επιθυμία που δυστυχώς παραμένει ανεκπλήρωτη και είναι ο μεγάλος καημός όλων των συνδημοτών μας που μας φεύγουν από τη ζωή εδώ και σαράντα χρόνια.

Καταθέτω τούτα τα λίγα λουλούδια σε ένδειξη μεγάλης αγάπης και απέραντης εκτίμησης για τα όσα έχει προσφέρει ο αείμνηστός μας Σταύρος στην οικογένειά του, στην εκπαίδευση του τόπου, στην κοινωνία και στην πατρίδα.

Αιωνία και φωτεινή θα παραμείνει η μνήμη του στις καρδιές όλων μας.