Κηδεία Άννας Κωνσταντίνου – 14.11.2011

Επικήδειος Άννας Κωνσταντίνου

Εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης

14 Νοεμβρίου 2011

Είναι με βαθιά θλίψη που πληροφορηθήκαμε το θάνατο μιας εκλεκτής και πολύ αγαπημένης Καραβιώτισσας της Άννας Κωνσταντίνου.

Για άλλη μια φορά η μοίρα επιφυλάσσει εκπλήξεις χωρίς κανένα από εμάς να γνωρίζει ποιες θα είναι οι μεγάλες ανατροπές της ζωής που μπορεί να συναντήσει.

Για όσους γνωρίζαμε την αγαπητή μας Άννα, η είδηση του θανάτου της μας συγκλόνισε αφάνταστα ιδιαίτερα τα παιδιά της, τα εγγόνια και λοιπούς συγγενείς. Ήταν ένας γλυκύτατος χαρακτήρας με αρετές που έδιναν αισιοδοξία και μια φωτεινή προοπτική δημιουργίας σε όλα τα στάδια της ζωής. Οι συμβουλές της πολύτιμες, με άποψη για τα κοινωνικά και άλλα θέματα και μια καλοπροαίρετη διάθεση να προσφέρει για το συνάνθρωπο.

Γονείς της ο Νικόλας και η Ευτυχία Τσιάμουρου από τον Καραβά. Μαζί με τις άλλες δυο αδελφές της Ανδρούλλα και Δέσπω μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με αρχές και κέρδισε εφόδια από τους γονείς για τα περαιτέρω βήματα στο στίβο της ζωής.

Παντρεύτηκε το 1957 το Γιώργο Κωνσταντίνου από το Λυθροδόντα. Μέσα από το γάμο της απόκτησε δύο θυγατέρες, τη Νίκη και τη Μαργαρίτα. Ευτύχησε να τις χαρεί αποκαταστημένες με τις δικές τους οικογένειες και να χαίρεται μαζί τους 5 εγγόνια και ένα δισέγγονο.

Στον Καραβά έζησε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής της. Το 1967 η οικογένεια μετακομίζει στη Λευκωσία λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του συζύγου της.

Αφοσιωμένη μητέρα και σύζυγος ήξερε να κατευθύνει προτεραιότητες, να δίνει συμβουλές, να προγραμματίζει, να προσφέρει, να δημιουργεί.

Η εισβολή του 1974 ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία για την οποία τα συναισθήματα δεν περιγράφονται.

Ο βίαιος αποχωρισμός από το παραδεισένιο τοπίο του Καραβά που τόσο αγάπησε, άλλαξε συνήθειες, άλλαξε τη διάθεση του καθενός από εμάς, με τον πόνο για την αδικία και τον ξεριζωμό να γίνονται μια μεγάλη πέτρα στην καρδιά.

Έπρεπε όμως να δημιουργηθούν νέες δυνάμεις, καινούργιες αντιστάσεις δημιουργίας γιατί η ζωή μας είναι γεμάτη από ανατροπές και δυσκολίες και η αποστολή μας είναι να τις αντιμετωπίζουμε με όσα εφόδια διαθέτουμε.

Η αγαπητή μας Άννα απέδειξε ότι μπορούσε να νικήσει τις δυσκολίες και να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου σιγά-σιγά η αισιοδοξία και η ελπίδα έδινα χαρά στα προβλήματα και ο γκρίζος ορίζοντας αποκτούσε φωτεινά χρώματα.

Γνώριζε πολύ καλά ότι για το θέμα της συνεχιζόμενης κατοχής της πατρίδας μας χρειαζόταν η αφύπνιση όλων. Μια πληγή που παραμένει για 37 χρόνια αθεράπευτη. Η συμμετοχή της ως βασικό μέλος της Χορωδίας «Η Φωνή της Κερύνειας» εξυπηρετούσε αυτό τον στόχο. Ένιωθε ότι με την παρουσία της σε αυτή την πολιτιστική έπαλξη της επαρχίας μας μπορούσε να ορθώσει φωνή διαμαρτυρίας και διεκδίκησης για τη διαίρεση και την κατοχή της πατρίδας.

Στις εκδηλώσεις του Δήμου και του Σωματείου μας έδινε συχνά το παρόν της. Εξέφραζε την συμπαράσταση και τη στήριξη της για το έργο και την αποστολή μας και πολύ συχνά οι συμβουλές της εμπλούτιζαν τις δραστηριότητές μας. Πολύ καλή οικοκυρά μας συνήθιζε σε πολλές περιπτώσεις να δοκιμάζουμε τα εξαίρετα γλυκά και τα εδέσματα κουζίνας που έφτιαχνε για τις εκδηλώσεις μας και όλοι αναγνωρίζαμε την εξαιρετική τους ποιότητα και την πλούσια γεύση τους.

Αγαπητή μας Άννα,

Γνωρίζουμε ότι τον τελευταίο καιρό ταλαιπωρήθηκες πάρα πολύ με την υγεία σου. Φεύγεις με το μεγάλο παράπονο να μην χαρείς την ελεύθερη επιστροφή σου στον αγαπημένο σου Καραβά. Φεύγεις με το παράπονο ότι δεν τραγούδησες τα «Ελευθερία» στο κάστρο της πόλης της Κερύνειας που πολύ συχνά έδινες την υπόσχεση ότι με τα υπόλοιπα μέλη της Χορωδίας «Η Φωνή της Κερύνειας» σύντομα θα πραγματοποιούσατε.

Ο αδαμάντινος χαρακτήρας σου, η προσεγμένη και ευγενική προσέγγισή σου σε πολλά θέματα θα είναι για όλους εμάς που σε ζήσαμε και σε γνωρίσαμε μια φωτεινή εικόνα προσφοράς η οποία θα συντροφεύει τα βήματα μας στα δύσκολα μονοπάτια της ζωής.

Τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, οι αδελφές σου, οι συγγενείς και φίλοι, σε αποχαιρετούμε για το αιώνιο σου ταξίδι με μια περηφάνια ξεχωριστή και μια απέραντη αγάπη και εκτίμηση για τα όσα έχεις προσφέρει με πολλή αφοσίωση στην οικογένεια, στην κοινωνία και στην εκκλησία.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά και του Προσφυγικού μας Σωματείου μεταφέρω επίσης τις θερμές μας ευχαριστίες στην οικογένεια της εκλιπούσας για την εισήγησή της να γίνουν εισφορές στη μνήμη της στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών. Μια επιπρόσθετη ενέργεια συμπαράστασης στο έργο μας το οποίο συνδέεται με μια κοινωνική αποστολή για την οποία η αξέχαστη μας Άννα πάντοτε επιδείκνυε τις ανάλογες ευαισθησίες και συμπαράσταση.

Αξέχαστη θα παραμείνει η μνήμη σου αγαπημένη μας Άννα στις καρδιές όλων μας.

Γιάννης Παπαϊωάννου