Κηδεία Μαρούλλας Δ. Χριστοφίδου – 28.12.2019
Επικήδειος Μαρούλας Χριστοφίδη
Άγιος Νικόλαος Έγκωμη 28/12/2019
Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα μια αγαπημένη μορφή.
Αποχαιρετούμε την εξαδέλφη Μαρούλα Χριστοφίδη.
Όπως κάθε φορά που απευθύνω τον τελευταίο χαιρετισμό σε δικό μου πρόσωπο, έτσι και τώρα, αισθάνομαι βαρύ το έργο. Αλλά σήμερα, το να αποχαιρετίσω τη Μαρούλα, ένα άνθρωπο που μας συνδέουν συγγενικοί δεσμοί και βιώματα από την παιδική μου ηλικία, νιώθω το βάρος δυσβάσταχτο.
Η Μαρούλα ήταν μια αυθεντική Καραβιώτισσα.
Γεννήθηκε στην Πετρογειτονιά το 1933. Πατέρας της ήταν ο Ιάκωβος (Γιακουμής) Πολυκάρπου και μητέρα της η Αναστασία (Στασού), κόρη του Σαββή Μούσουλου και της Μαρικκούς Χατζήστεφανή – μοναδικής αδελφής του δικού μου παππού, του Λευτέρη.
(Παιδιά του Στεφανή και της Ελένης – της Λενουθκιάς.)
Αδέλφια της Μαρούλας, ο Ανδρέας, ο Σάββας και ο Σοφοκλής.
Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του Καραβά και το δημοτικά σχολείο της Καλαβασού, όπου εργαζόταν ο πατέρας της. Ήταν τότε χειριστής γεωτρύπανου και, υπό την καθοδήγηση του διάσημου μεταλλειολόγου Λουκή Μούσουλου συμμετείχε στις έρευνες για εντοπισμό κοιτασμάτων μεταλλευμάτων στην Κύπρο.
Μετά το δημοτικό η Μαρούλλα, με την θεία Στασού, άρχισε να βοηθά, τα αδέλφια της Ανδρέα, Σάββα και Σοφοκλή στον πρώτο κινηματογράφο του Καραβά, απέναντι από την Ευαγγελίστρια που είχε το όνομα «Σινεμά Καραβάς».
Μένει ανεξίτηλη στη μνήμη μου η αγάπη από την μακαριστή θεία Στασού και την Μαρούλα, όταν μικρό παιδί της γειτονιάς, βρισκόμουν στην πόρτα του σινεμά, πού ήταν πάντα ανοιχτή για μένα.
Αργότερα τα αδέλφια της δημιούργησαν τον θερινό κινηματογράφο «Λάμπουσα», στον κεντρικό δρόμο του Καραβά, απέναντι από τα Δημοτικά σχολεία. Ήταν το αγαπημένο μέρος που σύχναζαν οι Καραβιώτες οικογενειακώς για να γευτούν – τα απογεύματα της Κυριακή – τα ωραία γλυκά που ετοίμαζαν και σέρβιραν με ευγένεια και καλοσύνη η Μαρούλλα και η θεία Στασού.
Το 1957 η Μαρούλα παντρεύτηκε τον Δημητράκη Χριστοφίδη από την Λάπηθο, ο οποίος ήταν λευκοσιδηρουργός και άρχισαν τη ζωή τους, με ένα μικρό μαγαζάκι στον Καραβά, κοντά στο παλιό αρχοντικό του Μούσουλου. Οι δουλειές όμως δεν πήγαν καλά και ο Δημητράκης υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το μαγαζί και να εργαστεί ως υπάλληλος στη Λευκωσία.
Μετά από διάφορες αναζητήσεις, δημιούργησε το δικό του εργαστήριο στη Λευκωσία, επιχείρηση η οποία αποδείχτηκε πολύ επικερδής. Έφτιαχνε ντεπόζιτα, φουκούδες, φουγάρα και άλλα κατασκευάσματα και απέκτησε πελάτες μεγάλα καταστήματα τα οποία προμήθευε με τα προϊόντα του. Σταδιακά απέκτησε τέσσερα μαγαζιά, έχοντας πάνω από δέκα υπαλλήλους.
Οι δουλειές πήγαιναν καλά και η Μαρούλα με τον Δημητράκη δημιούργησαν μια όμορφη οικογένεια. Απέκτησαν έξι αξιαγάπητες κόρες, την Αναστασία, την Ξένια, την Παντελίτσα, την Ιακωβούλα, την Σταυρούλα και την Χριστίνα.
Η οικογενειακή αυτή ευτυχία διακόπηκε βίαια το 1974, όταν η τουρκική εισβολή ανέτρεψε τα πάντα στη ζωή τους. Τα μαγαζιά, οι αποθήκες και τα μηχανήματα έμειναν στην κατεχόμενη περιοχή και ο Δημητράκης ήταν υποχρεωμένος να ξεκινήσει από το μηδέν.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ήσαν μια μεγάλη περιπέτεια και ένας δύσκολος αγώνας για εξασφάλιση εργασίας και επιβίωση.
Όμως δεν τα παράτησαν. Δεν παραδόθηκαν. Η Μαρούλα στάθηκε δίπλα από τον σύζυγό της με υπομονή και αγάπη. Με πείσμα κι εγκαρτέρηση. Αγωνίστηκαν μαζί, ακόμα και με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο Δημητράκης. Και στον δύσκολο αγώνα της ζωής, βγήκαν νικητές.
Αποκατάστησαν τις κόρες τους και χάρηκαν 15 εγγόνια και δύο δισέγγονα.
Άυτή ήταν η Μαρούλα. Μια ηρωίδα της ζωής.
Έφυγε ανήμερα των Χριστουγέννων ήρεμα και ήσυχα.
Για να συναντήσει τον αγαπημένο της σύζυγο Δημητράκη.
Εκ μέρους του Δήμου Καραβά εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην Αναστασία, την Ξένια, την Παντελίτσα, τη Βούλα, την Σταυρούλα και την Χριστίνα, τους συζύγους και τα παιδιά σας, όπως και σε όλη την οικογένεια.
Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη της Μαρούλας. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη όλης της οικογένειας στον Δήμο και το Σωματείο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.
Ειδικά αυτές τις ημέρες που χρειάζονται την βοήθειά μας.
Καλή μου Μαρούλα, Ξαδέλφη,
Σε αποχαιρετούμε για το μεγάλο ταξίδι που πηγαίνεις. Φεύγεις με ανεκπλήρωτο το όνειρο να επιστρέψεις στον Καραβά, εκεί που γεννήθηκες, που χάρηκες τα νεανικά σου χρόνια, εκεί που έζησες χαρούμενα και ειρηνικά.
Καλό σου ταξίδι. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να έρθει σύντομα η μέρα που θα μπορέσουμε να φέρουμε κυκλάμινα από τη Λάμπουσα και λεμονανθούς από τον Καραβά στον τάφο που θα σε φιλοξενεί στην προσφυγιά.
Ευχή και προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η Μνήμη
