Κηδεία Κούλλας Λεάνδρου Μιχαήλ – 10.5.17

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΚΟΥΛΛΑΣ ΛΕΑΝΤΡΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΜΑΪΟΥ 2017 ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΟΥΚΑ

ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΛΕΜΕΣΟΣ

Κηδεύουμε σήμερα μιαν ηρωίδα Καραβιώτισσα.

Αποχαιρετούμε την γενναία μάνα, που ήπιε το απύθμενο ποτήρι του πόνου στην προσφυγιά.

Κατευοδώνουμε την σεβαστή μας Κούλλα Μιχαήλ.

Την γυναίκα, που όχι μόνο βασανίστηκε, όπως όλες οι άλλες συνδημότισσες μας, από τις δυσκολίες της προσφυγιάς, αλλά που η μοίρα της έταξε να ζήσει τον καημό του αγνοούμενου παιδιού, μαζί και την οδύνη του δεύτερου παιδιού που έχασε πρόωρα.

Σαν παραμύθι η ζωή της Κούλλας.

Γεννήθηκε στον Καραβά τον Φεβρουάριο του 1935. Ήταν το δεύτερο παιδί του Χαμπή Τυρίμου και της Στασούς του Κουτσού. Είχε δυο αδελφές, την Ηλέκτρα και τη Μάχη, κι ένα μικρότερο αδελφό, τον Τάκη.

Έζησε τα παιδικά της χρόνια στο υπέροχο περιβάλλον του Καραβά. Πήγε στο Δημοτικό σχολείο, και όπως συνηθιζόταν εκείνο τον καιρό, έμεινε μετά στο σπίτι οικοκυρά, κοντά στη μητέρα και τις αδελφές της. Να πλέκει με τέχνη τον φερβολιτέ, εκεί στη γειτονιά μας.

Στα 18 της παντρεύτηκε τον συγχωριανό μας Λέαντρο, σύζυγο δυναμικό, εργατικό και φιλοπρόοδο, ο οποίος λίγο πριν την τουρκική εισβολή εργαζόταν στη Σχολή Λαμπούσης. Απέκτησαν πέντε παιδιά, τον Μιχάλη, τον Χαράλαμπο, τον Αγγελή, τη Μαρία και τη Σούλλα.

Τα χρόνια κυλούσαν

Και ενώ η ζωή περνούσε ανέμελα και ειρηνικά στο ειδυλλιακό περιβάλλον του Καραβά, μέσα στο πράσινο, τις ομορφιές της φύσης, και τις μεθυστικές μυρωδιές του τόπου μας, ήρθαν οι μαύρες εκείνες ημέρες του Ιούλη του 74. Την αποφράδα μέρα του πραξικοπήματος ακολούθησαν οι μέρες της φρίκης, που έφεραν οι Τούρκοι με τη βάρβαρη εισβολής τους στο νησί μας.

Από τη μια μέρα στην άλλη η δυστυχία διαδέχτηκε την ευτυχία και η λύπη τη χαρά.

Η οικογένεια έφυγε κατατρεγμένη από τον Καραβά, όπως όλοι μας. Ο Μιχάλης, που υπηρετούσε τότε τη θητεία του και αγωνιζόταν στην πρώτη γραμμή, δεν έδωσε σημεία ζωής. Στη φυγή της η οικογένεια βρήκε τόπο διαμονής στο Πελέντρι, λόγω της δουλειάς του Λέαντρου στα δύο πρώτα χρόνια της προσφυγιάς. Μετά κατοίκησαν στον Άγιο Αθανάσιο.

Και ο Μιχάλης εξακολουθούσε να είναι αγνοούμενος. Το δράμα ήταν καθημερινό. Το δράμα είναι καθημερινό. Να περιμένεις τον γιο σου να φανεί. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Κι αυτός να μη δίνει σημεία ζωής….

Χρόνια και χρόνια η Κούλλα και ο Λέαντρος, μαζί και όλη η οικογένεια, έζησαν αυτό το μαρτύριο. Τον αβάσταχτο πόνο του αγνοούμενου παιδιού. Μόνο η πίστη στο Θεό τους έδινε δύναμη. Ελπίδα και παρηγοριά η θρησκεία μας.

Μετά από 37 ολόκληρα χρόνια, το 2011, βρέθηκαν τα οστά του χαμένου παλληκαριού. 37 ολόκληρα χρόνια πέρασαν, μέχρι που να μπορέσει η πονεμένη μάνα κι ο πατέρας να κηδεύσουν το παιδί τους. Να δώσουν σε ένα ήρωα την ταφή και τις τιμές που του άξιζαν.

Τα κτυπήματα της μοίρας δεν σταμάτησαν όμως εδώ για την Κούλλα και τον Λέαντρο. Πριν ακόμα στεγνώσουν τα δάκρυα από την ταφή του Μιχάλη, ήρθε η απώλεια του Χαράλαμπου, ο οποίος έφυγε το 2012, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του Ευτυχία και 2 παιδιά. Ο πόνος έφτασε στο αποκορύφωμά του..

Το δεύτερο πλήγμα του θανάτου, η αβάστακτη οδύνη της ταφής των παιδιών της, η πίκρα της προσφυγιάς, μακριά από τον αγαπημένο της Καραβά, λύγισαν τις αντοχές της Κούλλας, που από τότε λες και ξεκίνησε τον δρόμο της φυγής, μέχρι που έσβησε πριν δυο μέρας.

Εκείνο που έδινε διαλείμματα ανακούφισης στην Κούλλα ήσαν τα εγγόνια της που λάτρευε. Αξιώθηκε να αγκαλιάσει 11 εγγόνια, 2 από τον Χαράλαμπο και την Ευτυχία, 4 από τον Αγγελή και την Άντρη, 3 από τη Μαρία και τον Γιώργο και 2 από τη Σούλλα και τον Σωτήρη. Κι αυτά της χάρισαν 15 δισέγγονα. Ήταν σαν θείο δώρο, για να απαλύνουν τον πόνο της.

Αγαπητέ μου Λέαντρε,

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά εκφράζω θερμά συλλυπητήρια για το θάνατο της Κούλλας. Στον βαθύ πόνο σου, παρακαλούμε τον θεό να σου δίνει δύναμη να αντέξεις. Θα έχεις για παρηγοριά τα παιδιά σου, τα εγγόνια και τα δισέγγονά σου. Σε όλους εκφράζω τα συλλυπητήρια μου.

Αγαπητή μας Κούλλα,

Σε αποχαιρετούμε για το μεγάλο ταξίδι που πηγαίνεις. Φεύγεις με ανεκπλήρωτο το όνειρο να επιστρέψεις σε έναν ελεύθερο Καραβά, εκεί που γεννήθηκες, που χάρηκες τα νεανικά σου χρόνια, εκεί που έφτιαξες την οικογένειά σου, εκεί που έζησες χαρούμενα και ειρηνικά, στην ομορφιά και τη γαλήνη.

Καλό σου ταξίδι. Είμαστε σίγουροι πως θα αγαλλιάσει η πονεμένη σου ψυχή σαν συναντήσεις τον Μιχάλη και τον Πάμπο σου.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε να έρθει σύντομα η μέρα που θα μπορέσουμε να φέρουμε κυκλάμινα από τη Λάμπουσα και λεμονανθούς από τον Καραβά, στον τάφο που θα σε φιλοξενεί στην προσφυγιά.

Ευχή και προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Αιωνία σου η Μνήμη.
Νίκος Χατζηστεφάνου
Δήμαρχος

Κηδεία Σούλας Καραϊσκάκη Σπαθιά – 6.5.17

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΟΥΛΑΣ ΛΟΥΗ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ (ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΚΩΣΤΑ ΣΠΑΘΙΑ)

ΛΑΡΝΑΚΑ 6 ΜΑΙΟΥ , 2017

Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα τη συγχωριανή μας Αναστασία Λούη Καραϊσκάκη τη Σούλα, το γένος Κώστα Σπαθιά.

Και ο Καραβάς σήμερα γίνεται φτωχότερος, μικρότερος, γιατί άλλη μια γνήσια Καραβιώτισσα φεύγει με ανεκπλήρωτο τον πόθο της επιστροφής στη γη του. Ολος ο Καραβάς πενθεί τον χαμό της καλόκαρδης Σούλας.

Η Σούλα, που είχε το όνομα της γιαγιάς της, γεννήθηκε στον Καραβά το 1947. Πατέρας της, ο γνωστός κρεοπώλης του Καραβά, ο πάντα γελαστός κι αυθόρμητος, Κώστας Σπαθιάς, και μητέρα της, η συμπαθέστατη Βασιλική, το γένος Ιακώβου. Ήταν το δεύτερο στη σειρά από τα έξι παιδιά που απέκτησαν ο Κώστας και η Βασιλική.

Τα αδέλφια της ήσαν ο Ανδρέας που ζει στη Λάρνακα, η Μάρω που ζει στην Μελβούρνη – είναι η Πρόεδρος του Σωματείου μας στην Αυστραλία από τον καιρό που ιδρύθηκε- ο Ιάκωβος που ζει στην Αμερική, ο Cley που δραστηριοποιείται στην Κύπρο και η Ηρώ που ζει στην Αμερική. Είναι όλες και όλοι εδώ. Θα ήθελα να τους καλωσόριζα υπό άλλες συνθήκες, αλλά ή ζωή μας επιβάλλει τους δικούς της όρους και κανόνες.

Η αγαπητή μας Σούλα έζησε τα παιδικά και τα νεανικά της χρόνια στον όμορφο τόπο μας. Πήγε στο Δημοτικό Σχολείο Καραβά και ύστερα φοίτησε στο Γυμνάσιο Λαπήθου για λίγα μόνο χρόνια: Η οικογένεια την ήθελε κοντά της, μια και ήταν η μεγάλη κόρη. Το 1972 παντρεύτηκε τον Λούη Καραΐσκου και έμειναν από τότε στη Λάρνακα, λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του συζύγου της, παρόλο ότι είχε το δικό της σπίτι στον Καραβά. Όμως, η Σούλα και ο Λούης κάθε Σαββατοκύριακο και γιορτή ήσαν στο σπίτι τους στον Καραβά. Δεν μπορούσαν να αποχωριστούν την μαγεία του Καραβά, ούτε να μείνουν για πολύ μακριά από τους γονείς και τα αδέλφια της Σούλας.

Μαζί απέκτησαν τον Κυριάκο και το Κωνσταντίνο. Είχαν όμως και την Ευτυχία, την κόρη τους, που ο Λούης απέκτησε από τον πρώτο του γάμο και η Σούλλα την αγαπούσε ιδιαίτερα. ΄Εχουν τέσσερα εγγονάκια. Το Σωτήρη και τη Λουΐζα (από την Ευτυχία και το Μιχάλη) και τον ΄Αγγελο και την Αναστασία (από τον Κυριάκο που ζει στην Αμερική). Ο Κωνσταντίνος είναι ακόμη ελεύθερος.

Στη Λάρνακα ο Λούης και η Σούλα είχαν το δικό τους Εστιατόριο και άλλες επιχειρήσεις. ΄Ηταν μια δεμένη, αγαπημένη, οικογένεια. Απρόσκλητα όμως, η επάρατη νόσος εδώ και πέντε χρόνια κτύπησε την πόρτα τους. Και από τότε η Σούλα, με δύναμη και βαθιά πίστη, πάλεψε ενάντια της. Η μάχη έληξε με τη Σούλα μας να εγκαταλείπει τα εγκόσμια.

Τώρα βρίσκεται στην αγκαλιά του Κώστα και της Βασιλικής που τους λάτρευε. Ελεύθερη πια θα μπορεί να πηγαίνει στον Καραβά που τόσο αγαπούσε. Να ανεβαίνει τα σκαλιά της γειτονιάς της, να μπαίνει στο πατρικό της, να σεργιανίζει στην γειτονιά της και ολόκληρο τον Καραβά από άκρη σε άκρη. Είναι ελεύθερη να αναπνέει τις μεθυστικές μυρωδιές της ολάνθιστης φύσης του τόπου μας.

Και εμείς παρακαλούμε, από εκεί που βρίσκεται να προσεύχεται κι’ αυτή να ελευθερωθεί ο τόπος μας, να ελευθερωθούν έτσι και οι ψυχές όλων μας, ζωντανών και πεθαμένων.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά εκφράζω τα θερμά και ειλικρινή συλλυπητήρια σε όλα τα μέλη της οικογένειας.

Αποχαιρετώ τη Σούλα με λίγα λουλούδια και την ευχή να είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει.

Αιωνία ας είναι η μνήμη της.
Νίκος Χατζηστεφάνου
Δήμαρχος

Κηδεία Έλλης Ιωάννου – 16.3.17

Κηδεία Κώστα Πατσάλη – 28.2.17

Κηδεία Πιέρας Τασουρή – 23.2.17

Κηδεία Ιωάννη Σάββα – 4.2.17

Κηδεία Ιορδάνη Ιορδάνους – 4.2.17

Επικήδειος Ιορδάνη Ιορδάνους

4 Φεβρουαρίου, 2017 – Εκκλησία Αγίου Γεωργίου-Αγλαντζιά

Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα ακόμα ένα Καραβιώτη. Αποχαιρετούμε τον γνωστό και ξεχωριστό συνδημότη μας Ιορδάνη Ιορδάνους.

Ο αγαπητός μας Ιορδάνης ήταν ένας αυθεντικός Καραβιώτης, σφικτά δεμένος με κάθε όμορφο και ωραίο του τόπου μας – δεμένος με την γη μας, την παραγωγή μας, τις λεμονιές και τα περβόλια μας, αλλά και με την τις αξίες και τα ιδανικά της πατρίδας, της οικογένειας.

Ήταν ένα κεφάλαιο του Καραβά που χάσαμε.

Ήταν ο δάσκαλος, ο Γεωπόνος, ο συνδικαλιστής, ο αγωνιστής,

ο φλογερός πατριώτης.

Ο Ιορδάνης γεννήθηκε στον Καραβά το 1923. Πατέρας του ήταν ο Γιώργος, ο γνωστός Γιωρκατσής, μια από τις ιστορικές και πιο γνωστές φυσιογνωμίες του Καραβά και μητέρα του, η Αναστασία. Αδέλφια του, ο Τάκης, η Ελένη και η Ανδρομάχη. Πήγε στο δημοτικό σχολείο του Καραβά και μετά φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, στη Λευκωσία.

Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Διδασκαλικό Κολλέγιο της Μόρφου.

Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Κύπρο, το Διδασκαλικό Κολλέγιο ήταν το πνευματικό ίδρυμα, στο οποίο διεκδικούσαν θέση οι άριστοι από εκείνους που επεδίωκαν ανώτερη μόρφωση, και αποφοιτούσε από αυτό η αφρόκρεμα των πνευματικών ανθρώπων της Κύπρου.

Μεταξύ αυτών και ο Ιορδάνης.

Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε για μερικά χρόνια ως δάσκαλος, δίδαξε μάλιστα και στο Δημοτικό Σχολείο του Καραβά. Οι μαθητές του τον θυμούνται ακόμα με αγάπη και εκτίμηση και περιγράφουν με τα καλύτερα λόγια τον δάσκαλό τους Ιορδάνη ως εξαίρετο δάσκαλο.

Εντούτοις παρά την άριστη επίδοσή του ως δημοδιδάσκαλος, πολύ σύντομα αποφάσισε να αφήσει το επάγγελμα εκείνο και να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Ανήσυχο πνεύμα, φιλοπρόοδο και δημιουργικό καθώς ήταν, τον τραβούσε η μόρφωση, αλλά και η αγάπη του για τα δέντρα και τη γη μας. Σπούδασε Γεωπονία στο Πέρθ της Αυστραλίας και γύρισε πίσω στον τόπο του να υπηρετήσει τη γη μας.

Εργάστηκε έκτοτε ως Γεωπόνος στο Τμήμα Γεωργίας του Υπουργείου Γεωργίας και Φυσικών Πόρων της Κύπρου.

Το 1963 παντρεύτηκε την φιλόλογο Ανθούλα Παναγιώτου από την Λάπηθο, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, την Πόλα και τον Γιώργο.

Ευτύχισε να ζήσει στον Καραβά και τη Λάπηθο, να προσφέρει τις γνώσεις του στα περβόλια και τη γη μας, να απολαύσει ένα πραγματικό παράδεισό μέχρι το1974.

Μετά την εισβολή κατοίκησε στη Λευκωσία, σπούδασε τα παιδιά του, την Πόλα γιατρό και τον Γιώργο γεωπόνο και χάρηκε μιαν εγγονή, την Ανθούλα – Γεωργία.

Η μεγάλη αγάπη του και την έγνοια του για τον τόπο μας τον οδήγησε σε ενεργό ανάμειξη στα κοινά. Κατ’ αρχήν ασχολήθηκε με τον συνδικαλισμό και ειδικά με τη Συντεχνία των Δημοσίων Υπαλλήλων, αλλά μετά την εισβολή αφιερώθηκε στον αγώνα για την επιστροφή.

Συμμετείχε σε δεκάδες εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες, υποβολές ψηφισμάτων. Μέχρι και στη δημιουργία πολιτικού Κόμματος πήρε μέρος, με κύριο μέλημα την συνένωση των Προσφύγων, τον αγώνα για απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών μας και την επιστροφή όλων μας στα σπίτια και τη γη μας.

Παρέμεινε αγωνιστής μέχρι το τέλος της ζωής του.

Και το όνειρο της επιστροφής στη γη μας έμεινε και γι αυτόν ανεκπλήρωτο.…

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά, του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» και όλων των οργανωμένων συνόλων του Καραβά εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια, στην αγαπητή μας καθηγήτρια Ανθούλα, την Πόλα, τον Γιώργο και την Έρση, καθώς και στην μικρή Ανθούλα – Γεωργία.

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη του Ιορδάνη. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη όλης της οικογένειας στον Δήμο και το Σωματείο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.

Αποχαιρετούμε τον συνδημότη μας Ιορδάνη στο μεγάλο ταξίδι που πηγαίνει με ανεκπλήρωτο το όνειρο να επιστρέψει σε έναν ελεύθερο Καραβά.

Ευχή και προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Αιωνία του η Μνήμη.
Νίκος Χατζηστεφάνου
Δήμαρχος Καραβά

Κηδεία Ναυσικάς Κοσιάρη – 2.2.17

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΝΑΥΣΙΚΑΣ ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΣΙΑΡΗ

ΠΕΜΠΤΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017, ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΩΝ/ΝΟΥ & ΕΛΕΝΗΣ

Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα μιαν αξιαγάπητη Καραβιώτισσα. Αποχαιρετούμε τη Ναυσικά Ανδρέα Κοσιάρη.

Μια γυναίκα βαθιά θρησκευόμενη, σεβαστή σύζυγο, στοργική μητέρα και αξιολάτρευτη γιαγιά.

Μια γυναίκα, που όπως οι πιο πολλές Καραβιώτισσες, προικίστηκε με χάρες και ικανότητες. Τη δεξιοτεχνία του κεντήματος, φτιάχνοντας αριστουργηματικούς κροσιέδες, μπλεκτά, και άλλα κεντήματα. Μια τέλεια νοικοκυρά, που τη χαρακτήριζε η απόλυτη καθαριότητα. Μια καλή χριστιανή, στην οποία οι εκκλησίες δίνανε στήριγμα, δύναμη και αγάπη για τη ζωή.

Η Ναυσικά γεννήθηκε στον Καραβά το 1927. Γονείς της ήσαν ο Καραβιώτης Παρασκευάς Σπύρου, αστυνομικός το επάγγελμα και μητέρα της, η Ειρήνη Ζωγράφου από τη Λάπηθο. Αδελφός της Ναυσικάς ήταν ο Ανδρέας.

Η ζωή στάθηκε σκληρή για τα δυο παιδιά, γιατί σε ηλικία 10 χρονών έχασαν τη μητέρα τους.

Ο πατέρας παντρεύτηκε ξανά, με την Μαρίτσα Βακή και απέκτησαν άλλα πέντε παιδιά. Τον Κώστα, τον Κύπρο, την ΄Ελλη, τη Γεωργία και τη Σωτηρούλλα. ΄Ετσι η οικογένεια της μεγάλωσε.

Το 1949 η Ναυσικά παντρεύτηκε τον Ανδρέα Κοσιάρη από την ΄Ορκα. Ένα εργατικό και φιλοπρόοδο σύζυγο, ο οποίος εξασκούσε το επάγγελμα του κτίστη και του καλλιεργητή. Λίγο πριν την τουρκική εισβολή ήταν υπεύθυνος στη φάρμα στη Σχολή Λαμπούσης.

Απέκτησαν δύο παιδιά. Την Ηρώ και τον Παρασκεύα , το Σκεύο.

Τα χρόνια κυλούσαν ήρεμα και ειρηνικά, ως την αποφράδα ημέρα του πραξικοπήματος και της βάρβαρης εισβολής των Τούρκων. Και η οικογένεια βρήκε τόπο διαμονής στην αντίπερα ακτή του νησιού, στην Πόλη Χρυσοχούς για τα πρώτα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς. Στη συνέχεια μετακόμισαν στη Λευκωσία, όπου έζησαν το υπόλοιπο της ζωής τους.

Η αγαπητή μας Ναυσικά αξιώθηκε να χαρεί την Ηρώ της εκπαιδευτικό, που παντρεύτηκε με τον επίσης εκπαιδευτικό Σάββα Άσπρο από το Νέο Χωρίο Πάφου. Και τους χάρισαν δύο εγγόνια, τη Μαρία και το Γιώργο.

Αξιώθηκε επίσης να χαρεί το γιό της Παρασκεύα, αστυνομικό, μέλος της φιλαρμονικής Αστυνομικής Δύναμης, που παντρεύτηκε τη Χρίστα και της χάρισαν τρία εγγόνια τη Λουΐζα, τον Ανδρέα και το Μάριο.

Και είχε την ευτυχία να αγκαλιάσει οκτώ δισέγγονα. Το Δημήτρη, το Σάββα, το Μηνά, τη Δέσποινα, το Γιάννη, το Στέφανο, τον Πάρη και την Γεωργία.

Το 2008 ο ακούραστος Ανδρέας Κοσιάρης απέθανε με το βαρύ πόνο της προσφυγιάς. Το πλήγμα του θανάτου του, το κενό της απουσίας του και ο αβάστακτο πόνος της προσφυγιάς, μακριά από τον αγαπημένο της Καραβά, ήταν τα κύρια κτυπήματα που λύγισαν τις αντοχές της Ναυσικάς. Πριν τέσσερα χρόνια, στις 2 Φεβρουαρίου 2013, ένα βαρύ εγκεφαλικό την καθηλώνει κλινικά και στις 2 Φεβρουαρίου, 2017, σήμερα ενταφιάζεται. Και έφυγε κι αυτή με το πικρό παράπονο της προσφυγιάς.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά σας εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια, αγαπητοί φίλοι, Ηρώ και Σάββα, Σκεύο, και Χρίστα. Στα πέντε εγγόνια Μαρία, Γιώργο, Λουίζα, Ανδρέα και Μάριο και στα οκτώ δισέγγονά της και σε όλη την οικογένεια.

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη της. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη όλης της οικογένειας στον Δήμο και το Σωματείο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.

Αγαπητή μας Ναυσικά,

Σε αποχαιρετούμε για το μεγάλο ταξίδι που πηγαίνεις. Φεύγεις με ανεκπλήρωτο το όνειρο να επιστρέψεις σε έναν ελεύθερο Καραβά, εκεί που γεννήθηκες, που χάρηκες τα νεανικά σου χρόνια, εκεί που έφτιαξες την οικογένειά σου, εκεί που έζησες ήρεμα και ειρηνικά, στην ομορφιά και τη γαλήνη.

Καλό σου ταξίδι. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να έρθει σύντομα η μέρα που θα μπορέσουμε να φέρουμε κυκλάμινα από τη Λάμπουσα και λεμονανθούς από τον Καραβά στον τάφο που θα σε φιλοξενεί στην προσφυγιά.

Ευχή και προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Αιωνία σου η Μνήμη..
Νίκος Χατζηστεφάνου
Δήμαρχος Καραβά

Κηδεία Ανδρούλας Κοκκινίδου – 28.1.17

Επικήδειος Ανδρούλλας Μιχάλη Κοκκινίδου

Λεμεσός 28/1/2017 – Αγία Φύλα

Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα μια αξιαγάπητη και σεβαστή Καραβιώτισσα. Αποχαιρετούμε την Ανδρούλλα Κοκκινίδου.

Στο άκουσμα του αναπάντεχου θανάτου της, πρόβαλε η γαλήνια, ευγενική, καλοσυνάτη μορφή της. Και ο Καραβάς μας έγινε φτωχότερος. Η γειτονιά μας λειψή, το κενό της μεγάλο.

Η Ανδρούλλα το γένος Ρουβιθά, γεννήθηκε στον Καραβά το 1933.

Γονείς της ήσαν ο Σάββας και η Ειρήνη Ρουβιθά.

Αδέλφια της ο Αντώνης και ο Κώστας.

Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Καραβά και στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου. Σε ηλικία 17 χρονών κλέβει την καρδιά της Ανδρούλλας και την παντρεύεται ο νεοδιορισθείς τότε δάσκαλος στην Αναμορφωτική Σχολή Λαμπούσης, Μιχάλης Κοκκινίδης από την Πεντάγια.

Δημιούργησαν μια όμορφη οικογένεια στο ειδυλλιακό περιβάλλον της Σχολής. Απέκτησαν δύο κόρες, τη Σούλλα και τη Ρούλλα. Ζούσαν σε ένα πανέμορφο χώρο, κομμάτι της αρχαίας λάμπουσας πολιτείας, της ρημαγμένης από τις αραβικές επιδρομές. Δίπλα από την θάλασσα, που τους προσέφερε τη δροσιά του αέρα της. Ανάπνεαν τον αέρα του πέλαγου, τη λεπτή μυρωδιά του κυκλάμινου, το άρωμα των λεμονανθών της Λαπήθου και του Καραβά. Απολάμβαναν την ομορφιά και τη γαλήνη της φύσης.

Από εκεί ο Μιχάλης, μαζί με την ομάδα των εκλεκτών εκπαιδευτικών της Σχολής δραστηριοποιήθηκε στα κοινά του Καραβά και της Επαρχίας. Έγινε πιο Καραβιώτης από εμάς. Σε όλες του τις δραστηριότητες η Ανδρούλλα ήταν πάντα δίπλα του. Απλή, αγνή, αθόρυβη. Γνήσια Καραβιώτισα κυρία.

Είναι στη μνήμη μου το συχνό μας συναπάντημα στον δρόμο της γειτονιάς, όταν η οικογένεια έκανε την καθημερινή και ανελλιπή επίσκεψη από τη Σχολή στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Θυμούμαι τα χαρούμενα πρόσωπα των κοριτσιών να μας χαιρετούν προσκοπικά μέσα από το αυτοκίνητο του αγαπημένου μας εφόρου, του κ. Κοκκινίδη. Και μπροστά η κυρία Ανδρούλλα, με προορισμό το σπίτι δίπλα από την μεγαλόπρεπη μορφή της Ευαγγελίστριας.

Τα χρόνια κυλούσαν ανέμελα και ειρηνικά, ως την αποφράδα ημέρα του πραξικοπήματος και της βάρβαρης εισβολής των Τούρκων που μας έφερε. Και η οικογένεια βρήκε τόπο διαμονής στην αντίπερα ακτή του νησιού, τη Λεμεσό.

Εδώ μεγαλώνουν τις κόρες τους, τις μορφώνουν και τις παντρεύουν.

Τη Σούλλα με τον Ιάκωβο Βρακέτα που τους χαρίζουν 3 εγγόνια, την Ελένη, την ΄Αντρια και τη Γεωργία. Η Ρούλλα παντρεύεται τον Κούλλη Μαυρονικόλα, και τους χαρίζουν δύο εγγονούς τον Νεόφυτο και το Μιχάλη.

Η Ανδρούλλα ήταν μια στοργική μητέρα, μια αξιολάτρευτη γιαγιά, μια εξαίρετη σύζυγος. Αξιώθηκε να χαρεί τη Ρούλα, Βουλευτή Λευκωσίας και Πρόεδρο της Γυναικείας Σοσιαλιστικής Κίνησης, τον Κούλλη Υπουργό Άμυνας, Ευρωβουλευτή και Αναπληρωτή Πρόεδρο της ΕΔΕΚ. Και είχε την ευτυχία να αγκαλιάσει δύο δισέγγονα. Τον Γιάννη και τη Ρία .

Πατριώτισσα, λάτρης του Καραβά, της Κύπρου ευρύτερα. Στον Καραβά πήγε το 2003, για προσκύνημα όπως δήλωσε. Και ήταν η πρώτη και τελευταία φορά, γιατί ο πόνος της ήταν αβάστακτος και η καρδιά της προδομένη. Δεν μπορούσε να δεχτεί την κατοχή, αδυνατούσε να δεχτεί την αδικία. Και έφυγε με το πικρό παράπονο της προσφυγιάς.

Αγαπητέ μας Μιχάλη Κοκκινίδη,

Δάσκαλε, έφορε, καθοδηγητή, συναγωνιστή,

εκ μέρους του Δήμου Καραβά εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια

Και σε σένα, φίλη Ρούλα και γειτόνισσα και στη Σούλλα, τον Κούλλη και τον Ιάκωβο, όπως και στην Ελένη, την Άντρια και τη Γεωργία, τον Νεόφυτο και το Μιχάλη. Και σε όλη την οικογένεια.

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη της Ανδρούλλας. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη όλης της οικογένειας στον Δήμο και το Σωματείο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.

Σεβαστή μας Ανδρούλλα,

Σε αποχαιρετούμε για το μεγάλο ταξίδι που πηγαίνεις. Φεύγεις με ανεκπλήρωτο το όνειρο να επιστρέψεις σε έναν ελεύθερο Καραβά, εκεί που γεννήθηκες, που χάρηκες τα νεανικά σου χρόνια, εκεί που έφτιαξες την οικογένειά σου, εκεί που έζησες χαρούμενα και ειρηνικά, στην ομορφιά και τη γαλήνη.

Καλό σου ταξίδι. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να έρθει σύντομα η μέρα που θα μπορέσουμε να φέρουμε κυκλάμινα από τη Λάμπουσα και λεμονανθούς από τη Λάπηθο και τον Καραβά στον τάφο που θα σε φιλοξενεί στην προσφυγιά.

Ευχή και προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Αιωνία σου η Μνήμη..
Νίκος Χατζηστεφάνου
Δήμαρχος Καραβά