Archive for year: 2017

Κηδεία Τάκη Τσιουρούτη

Εκκλησία Αγίας Παρασκευής, Εργάτες

21 Δεκεμβρίου 2017

Ακόμα ένας συνοδοιπόρος του Καραβά εγκαταλείπει τα εγκόσμια και ο προβληματισμός γίνεται μεγαλύτερος.

Με αισθήματα συντριβής και απέραντο πόνο ψυχής και θλίψης, αλλά και βαρύ το χρέος που μας φέρνει εδώ αυτήν την ώρα, στον ιερό τούτο χώρο του Ναού Αγίας Παρασκευής, συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς Καραβιώτες, δια να αποτίσουμε τον ελάχιστον φόρο τιμής και να αποχαιρετίσουμε στο μεγάλο και μακρινό ταξίδι ένα άνθρωπο χαρισματικό, τίμιο, ενάρετο, φιλότεχνο, φιλήσυχο και πολύ αγαπητό σε όλους μας, τον Τάκη Τσιουρούτη από την ηρωική Πάνω Γειτονιά του Καραβά.

Ο αγαπητός μας Τάκης γεννήθηκε στον θαλασσοφίλητο Καραβά στις 21 Φεβρουαρίου του 1947. Σε ένα επίγειο παράδεισο, σε ένα μαγευτικό τοπίο, που σε κάνει πολλές φορές να διερωτηθείς αν ζεις στην πραγματικότητα ή στο όνειρο. Έκανε τα πρώτα του βήματα στη γραφική Πάνο Γειτονιά του Καραβά, όπου σε τέτοιο μεθυστικό χαρμάνι σμίγουν οι μυρωδιές από το θυμάρι του Πενταδακτύλου, τους λεμονανθούς και την αύρα του λίβα και του Ζεφύρου.

Γονείς του ο Στυλλής Τσιουρούτης και η Αντριανή Ζηγκούρη. Κατατάσσεται στην Εθνική Φρουρά το 1965 και υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στις παρυφές του Πενταδακτύλου ως καταδρομέας.

Τον Δεκέμβρη του 1968 παντρεύεται τη Σωτηρούλλα Τσιουρούτη, το γένος Σιακόλα.

Ήταν τότε αγαπημένε μου γείτονα Τάκη, που με την εργατικότητα σου δημιουργούσες μαζί με τους άλλους Καραβιώτες το μέλλον σας. Ήταν τότε που μεγάλωνες με αφοσίωση μια όμορφη οικογένεια, έχοντας δίπλα σου μια πιστή και αφοσιωμένη σύζυγο. Αποκτήσατε τρία υπέροχα παιδιά, τον Γιαννάκη, τον Βασίλη και τη Στέλλα.

Ήταν τότε που ζωντάνευσες τον ακούραστο εργάτη, τον πραγματικό και πολύτιμο φίλο, τον άνθρωπο που αντιμετώπιζε άφοβα και παλληκαρήσια τις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής. Τον άνθρωπο τον καλόκαρδο και πρόσχαρο. Μου είναι αδύνατο να ξεχάσω τα ωραία σου αστεία και τα χαμόγελα σου αγαπητέ μου Τάκη.

Ο θάνατος του αγαπημένου σου αδελφού Παύλου σε κατέρρευσε. Από έκτοτε άρχισαν τα σοβαρά σου προβλήματα υγείας.

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ όταν στην κηδεία του αγαπημένου μας Παύλου μου είπες ότι ο επόμενος θα είσαι εσύ.

Αγαπημένε μας Τάκη,

Η ζωή σου έδωσε όμως τη χαρά και την ευτυχία να σεις μαζί με τη σύζυγό σου τα τρία σου παιδιά να προκόβουν. Χάρηκες τα παιδιά, τα δέκα εγγόνια και το ένα δισέγγονό σου και φεύγεις με την ικανοποίηση ότι έπραξες στο ακέραιο το καθήκον σου και πως αυτοί με την σειρά τους στάθηκαν κοντά σου, όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια, με τρόπο αντάξιο της ανατροφής που τους έδωσες.

Μακριά από την αγαπημένη γη του Καραβά μας σε αποχαιρετούμε και μας αποχαιρετάς με το πικρό παράπονο του κάθε ξεριζωμένου Καραβιώτη, ότι σου στέρησαν την στερνή αναπνοή της μυρωδιάς της καταπράσινης ανθισμένης λεμονιάς, πως ο Θεός δεν σε αξίωσε να επιστρέψεις στη γη των προγόνων σου.

Αγαπημένε μας Τάκη φεύγεις τώρα για τον παράδεισο. Θα συναντήσεις όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα, τους γονείς σου, τον αδελφό σου Παύλο και όλους τους Καραβιώτες φίλους σου.

Αιωνία και φωτεινή θα παραμείνει η μνήμη σου στις καρδιές όλων μας.

Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας Τάκη και ας είναι ελαφρύ το χώμα τις προσφυγιάς που θα σε σκεπάζει.

Αιωνία σου η μνήμη.

Επικήδειος Τάσου Μαυρονικόλα

Εκκλησία Αποστόλου Βαρνάβα, 13 Νοεμβρίου, 2017

Με βαθειά θλίψη κηδεύουμε σήμερα ένα σεμνό, απλό και εργατικό άνθρωπο. Αποχαιρετούμε τον αγαπητό μας Τάσο Μαυρονικόλα, που μας έφυγε πριν δυο μέρες.

Δύσκολο το καθήκον για μένα, αλλά και μεγάλη η τιμή, να πω τον τελευταίο χαιρετισμό σε έναν άνθρωπο, που παρά το γεγονός ότι δεν γεννήθηκε στον Καραβά, ένιωθε και συμπεριφερόταν σαν γνήσιος Καραβιώτης.

Ο Τάσος γεννήθηκε το 1960 στον Στρόβολο. Ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Γιώργου και της Λουκίας, με καταγωγή από το Παλαιχώρι Πιτσιλιάς.

Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με αρχές, με γονείς που του εμφύσησαν την αγάπη προς τον Θεό και τους συνανθρώπους του, την τιμιότητα και την εργατικότητα.

Μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας, άρχισε να εργάζεται την ημέρα σε εμπορική εταιρεία και το βράδυ να παρακολουθεί τα μαθήματα στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο, από όπου πήρε το Δίπλωμα του Μηχανολόγου Μηχανικού.

Το 1984 γνώρισε την Ανδρούλα Σταύρου, τη μικρότερη κόρη του αείμνηστου Αλέξη Σταύρου και της Στασούλας, το γένος Μαούρη, από τον Καραβά, και παντρεύτηκαν το 1986.

Μαζί δημιούργησαν μια αγαπημένη οικογένεια κι απέκτησαν δύο κόρες, την Αλεξία και τη Μαρία.

Η Ανδρούλα, αλλά και όλη η οικογένεια της, του μιλούσαν συνεχώς για τις ομορφιές του Καραβά, τον γήινο παράδεισό τους, του διηγούνταν την ζωή τους στην κατεχόμενη γη μας, του μετέφεραν τον πόνο και την νοσταλγία γι αυτά που έχασαν, αλλά και τη μεγάλη τους επιθυμία να επιστρέψουν στα σπίτια τους ελεύθεροι. Κι αυτός ένιωθε πια σαν Καραβιώτης και άρχισε να συμμετέχει σε πολλές αγωνιστικές εκδηλώσεις του Δήμου και του Σωματείου μας.

Ο ήπιος χαρακτήρας του, η σεμνότητα και η απλότητα του, η επαγγελματική ευσυνειδησία, η ευρυμάθεια, η εφευρετικότητα και η δημιουργικότητα του, η αγάπη για το τέλειο και η προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια, ο σεβασμός προς τους συνεργάτες του, ήταν χαρακτηριστικά που τον έκαναν πολύ αγαπητό σε όσους είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν.

Πριν από δύο δεκαετίες περίπου, διαγνώστηκε ότι έπασχε από μια σπάνια ασθένεια, η οποία έμελλε να του αλλάξει όλη τη ζωή.

Παρόλα αυτά, με το δικό του πείσμα, την συνεχή συμπαράσταση και αμέριστη βοήθεια της γυναίκας του Ανδρούλας, των παιδιών του και ολόκληρης της οικογένειάς του, δεν σταμάτησε να παλεύει και να αντιμετωπίζει τα συνεχή κτυπήματα που δεχόταν η υγεία του, νοσηλευόμενος άλλοτε στην Κύπρο και άλλοτε στο εξωτερικό.

Δεν τα έβαζε κάτω ούτε στιγμή και η δύναμη τού χαρακτήρα του και η μαχητικότητα του ήταν υποδειγματικές. Από τη μεγάλη του πίστη στο Θεό, αντλούσε μια αξιοθαύμαστη αισιοδοξία για την πορεία της ζωής του. Παρόλα τα σοβαρά προβλήματα, που αντιμετώπιζε, προσπαθούσε να ζει μια φυσιολογική καθημερινότητα. Ο ίδιος έδινε κουράγιο κι ελπίδα στους γύρω του και ήταν πάντα συνεπής στην δουλειά του και σε όλες τις υποχρεώσεις του. Γι αυτό, τόσο οι συγγενείς του ίδιου και της Ανδρούλας, όσο και οι φίλοι του, οι διευθυντές και οι συνεργάτες του στην εταιρεία όπου εργαζόταν, στάθηκαν δίπλα του, αντλώντας και οι ίδιοι θάρρος από το θάρρος που έδειχνε εκείνος.

Δυστυχώς όμως η μάχη ήταν άνιση. Στις 11 Νοεμβρίου τα ξημερώματα έφυγε από την γήινη ζωή έχοντας δίπλα του, όπως πάντα, την αγαπημένη του οικογένεια και τους συγγενείς του.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά, του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» και όλων των οργανωμένων συνόλων του Καραβά εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην σύζυγό του, την αγαπητή μας συνδημότισσα Ανδρούλα, και τις κόρες του, Αλεξία και Μαρία

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια της οικογένειας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη του Τάσου. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη όλης της οικογένειας στον Δήμο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.

Αποχαιρετούμε τον Τάσο στο μεγάλο ταξίδι που πηγαίνει με λίγα λουλούδια.

Ευχή και προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Κηδεία Νικόλα Μονού

Εκκλησία Αγίου Παντελεήμονα, Μακεδονίτισσα

2 Οκτωβρίου 2017

Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα ένα ακόμη Καραβιώτη. Αποχαιρετούμε τον Νικόλα Μονό, έναν νέο άνθρωπο που έφυγε σε ηλικία μόλις 37 ετών.

Ο Νικόλας γεννήθηκε στην Πρετόρια της Νοτίου Αφρικής. Πατέρας του ο Σάββας Μονός, γιος του Νίκου και της Χρυστάλλας, που απέθανε το 2004, λίγα χρόνια μετά την επανεγκατάσταση τους στην Κύπρο από την Πρετόρια. Μητέρα του η Δέσπω Δημοσθένους Μονού, κόρη της Μαρούλας και του Ζαχαρία. Αδέλφια του ο Ζαχαρίας και η Χρυστάλλα.

Ο Νικόλας ήταν ένας εξαίρετος νέος. Μεγάλωσε με αγάπη, φροντίδα από γονείς εργατικούς, φιλήσυχους, γνήσιους Καραβιώτες, του μεταλαμπάδευσαν τα έμφυτα και αγνά χαρακτηριστικά τους. Δεν ήταν βιωματικός Καραβιώτης. Αγαπούσε όμως με θέρμη τον τόπο του και πονούσε για τον άδικο ξεριζωμό των γονιών του.

Σπούδασε Φυσική Αγωγή και διορίστηκε ως Καθηγητής πριν από 3,5 χρόνια στην εκπαίδευση.

Εκεί που η ζωή του άνοιγε την αγκαλιά της και έπαιρνε τον δρόμο της, η επάρατη νόσος στάθηκε μπροστά του αξεπέραστο εμπόδιο. Παρόλα αυτά όμως πάλεψε. Στάθηκε όρθιος, νικώντας πρόσκαιρα την ασθένεια. Παντρεύτηκε την αγαπημένη του Άντρη και μαζί απέκτησαν ένα χαριτωμένο αγοράκι, τον Σάββα, 2,5 ετών σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια, οι απανωτές εγχειρήσεις, η χημειοθεραπεία και η εξάντληση τον ταλαιπώρησαν αφάνταστα. Μέχρι που έχασε τη μάχη, χθες το πρωί.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά καταθέτω αυτό το στεφάνι με βαθιά θλίψη για τον πρόωρο θάνατο του.

Ευχή και προσευχή μας ο Θεός να δώσει παρηγοριά σε όλη την οικογένεια.

Καλό σου ταξίδι αγαπητέ μας Νικόλα.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Επικήδειος Χαράλαμπου Κωστή

18 Σεπτεμβρίου 2017, Άγιος Βασίλειος, Στρόβολος

Με βαθειά θλίψη κηδεύουμε σήμερα ένα ακόμα ξεχωριστό συνδημότη μας. Αποχαιρετούμε τον αγαπητό μας Χαράλαμπο Κωστή, τον Χαμπή, που μας έφυγε σε ηλικία 82 ετών.

Έφυγε κι αυτός με το πικρό παράπονο της προσφυγιάς, χωρίς να μπορέσει να γυρίσει στον Καραβά, όπου διάλεξε να ζήσει και να δημιουργήσει την οικογένεια του. Χωρίς να έχει το δικαίωμα να ζήσει ξανά εκεί, όπου έζησε τα πιο καλά χρόνια της ζωής του.

Ο Χαράλαμπος γεννήθηκε το 1935 στο Γέρι και είναι το πρώτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας του, η οποία εγκαταστάθηκε στον Αναλιόντα όταν αυτός ήταν τριών χρονών. Υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το Δημοτικό σχολείο μετά από δυο μόλις χρόνια φοίτησης, για να φροντίσει τα μικρότερα αδέλφια του και να βοηθά τον πατέρα του στη δουλειά του ως κτηνοτρόφος. Σε ηλικία 17 χρονών εργάστηκε σε μεταλλείο στα Καμπιά. Από την εργασία του αυτή τον απέλυσαν όμως γιατί, όπως του είπαν, ήταν αριστερός.

Στη συνέχεια, απασχολήθηκε ως μωσαϊκός, μέχρι που το 1957, παντρεύτηκε την Μαρούλα Χριστοφή Παγδατή από τον Καραβά και εγκαταστάθηκε στην όμορφη κωμόπολή μας. Ζούσαν στο κέντρο του Καραβά κοντά στην μεγαλοπρεπή εκκλησία της Ευαγγελίστριας, εκεί στη γειτονία μας. Μετά τον γάμο του και την εγκατάσταση του στον Καραβά, άρχισε να εργάζεται ως κτίστης, σε εργασίες κυρίως στην περιοχή Λευκωσίας όπου πηγαινοερχόταν καθημερινά. Για να έχει ένα πρόσθετο εισόδημα δημιούργησε «σουβλατζίδικο», το πρώτο στον Δήμο μας, όπου εργαζόταν τα βράδια. Για ένα διάστημα είχε αναλάβει και το μπουφέ του Αθλητικού Συλλόγου ΑΡΗΣ.

Από τον γάμο του με την Μαρούλα απέκτησαν πέντε παιδιά, τον Κώστα, ιδιωτικό υπάλληλο και Δημοτικό Σύμβουλο Καραβά, την Σούλα, τον Χριστοφή, την Βέρα και τον Ευάγγελο που είναι εγκατεστημένος στην Ελλάδα.

Με τη σκληρή του δουλειά και τη συνδρομή και της γυναίκας του, η οποία εργαζόταν στη συλλογή λεμονιών και όπου αλλού έβρισκε δουλειά, αγόρασε οικόπεδο στην Κερύνεια και έκτισε σπίτι, το οποίο προόριζε για τα παιδιά του.

Μετά την εισβολή του 1974 εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στον Αναλιόντα, όπου υπήρχε ένα παλιό σπίτι της οικογένειας. Βρήκε σύντομα δουλειά στο μεταλλείο της ΕΜΕ στους Καπέδες, ενώ τα παιδιά του φοιτούσαν σε σχολείο στη Λευκωσία.

Όμως, ο Χαμπής δεν εφησύχαζε. Με την αναζωογόνηση της οικοδομικής βιομηχανίας μετά την εισβολή, επανήλθε στην παλιά του εργασία ως κτίστης. Συνέχισε να εργάζεται μέχρι τα 68 του χρόνια. Ζούσε στον Στρόβολο με την προσδοκία της επιστροφής, μέχρι που τον λύγισε η επάρατη νόσος.

Ο Χαράλαμπος είχε μυηθεί στην αριστερή ιδεολογία από τα παιδικά του χρόνια, από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν από τους πρωτεργάτες του Κινήματος στον Αναλιόντα.

Όταν εγκαταστάθηκε στον Καραβά δραστηριοποιήθηκε στην ΠΕΟ, στην οποία υπήρξε και Γραμματέας για ένα διάστημα. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την οργάνωση και εγγραφή στη συντεχνία των εργατριών, που απασχολούνταν στη συλλογή λεμονιών. Ήταν επίσης εθελοντής πωλητής της εφημερίδας «ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ» και συχνά και της «ΧΑΡΑΥΓΗ».

Ο Χαράλαμπος ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, άκακος, αθόρυβος, αγνός αγωνιστής για την οικογένεια του, τα πιστεύω και την ιδεολογία του. Έβαζε πάντοτε την προσφορά του στα κοινά και την κοινωνία πάνω από οτιδήποτε άλλο. Πίστευε πάντα σε μια ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία. Είναι από τους ανθρώπους που με τη ζωή και τη δράση του συνέβαλαν στη βελτίωση της ζωής των απλών ανθρώπων.

Αγαπητοί μου Μαρούλα, Κώστα, Σούλα, Χριστοφή, Βέρα, Ευάγγελε, εκ μέρους του Δήμου Καραβά σας εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια, στις οικογένειες και τα παιδιά σας και σε όλους τους συγγενείς σας.

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη του Χαράλαμπου. Μια ενέργεια που σας τιμά και δείχνει την αγάπη σας στον Δήμο – ιδιαίτερα στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν και έχουν ανάγκη να τους βοηθήσουμε. Οι περιπτώσεις είναι πολλές και μόνο με τη δική μας αλληλεγγύη μπορούμε να συμπαρασταθούμε σ’αυτούς τους συγχωριανούς μας που χρειάζονται τη βοήθειά μας.

Αποχαιρετούμε τον αγαπητό μας Χαράλαμπο στο μεγάλο ταξίδι που πηγαίνει. Φεύγει με ανεκπλήρωτο το όνειρο να επιστρέψει σε έναν ελεύθερο Καραβά, εκεί που χάρηκε τα νεανικά του χρόνια, εκεί που έφτιαξε την οικογένειά του, εκεί που έζησε, στην ομορφιά και τη γαλήνη. Δεν μπόρεσε να γυρίσει στην Κερύνεια, εκεί που προόριζε να ζήσουν τα παιδιά του, χαρούμενα και ειρηνικά.

Καλό σου ταξίδι αγαπητέ μας Χαμπή.

Σε αποχαιρετώ με ένα στεφάνι λουλούδια

και την ευχή να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.