Κηδεία Δημήτρη Πυρίλλα – 16.2.15

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ
Δημήτρη Σώλου Πυρίλλα
Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννη Προδρόμου Λευκωσία
16 Φεβρουαρίου, 2015.

Ο χρόνος σκληρός και άκαρδος μας παίρνει από τη ζωή ακόμα ένα συνοδοιπόρο της επιστροφής, τον αξέχαστο μας Δημήτρη Σώλου, ο οποίος εγκατέλειψε τα εγκόσμια προχθές σε ηλικία 84 χρονών μετά από μια δοκιμασία που είχε με την υγεία του.

Ο αείμνηστος μας Δημήτρης γεννήθηκε στον Καραβά το 1931. Γονείς του ο Σταύρος Σώλου και η Μαρίτσα Κουπη Αδέλφια του η Στασουλλα και η Πολα. Οι φυσικές ομορφιές του Καραβά και το αγαπημένο περιβάλλον της οικογένειας έδιναν εκείνες τις ξεχωριστές χαρές της ζωής με θετική διάθεση για προσφορά και δημιουργία.

Παντρεύτηκε το 1962 την Ευγενία Πισιαλή με την οποία έφτιαξαν μια ευτυχισμένη οικογένεια με 3 παιδιά, το Σταύρο, την Κυπρούλλα και τον Μάριο.

Ο τραγικός σταθμός της τουρκικής εισβολής του 1974 ανέτρεψε όλους τους όμορφους σχεδιασμούς της οικογένειας. Μαζί με τους υπόλοιπους πρόσφυγες οι οικογένεια του αείμνηστου μας Δημήτρη αναζήτησε νέους προορισμούς σε ένα νέο περιβάλλον με πολλά προβλήματα. Αρχικά η οικογένεια βρήκε προσωρινό καταφύγιο στην πόλη της
Λεμεσού και μετά από σύντομο χρονικό διάστημα καταλήγει στη Λευκωσία.

Αφοσιωμένος οικογενειάρχης με τη λατρευτή του σύζυγο έδωσαν προτεραιότητα στα παιδιά να κερδίσουν γνώσεις και εφόδια για στέρεες βάσεις στο στίβο της ζωής.

Ευτύχησε να δει και τα τρία παιδιά του αποκαταστημένα με τις δικές τους οικογένειες και να χαίρεται τα 9 εγγόνια του.

Στις εκδηλώσεις του Δήμου και του Σωματείου μας, πάντοτε ανοιχτόκαρδος με ένα πηγαίο χαμόγελο μας έδινε με τις αναφορές και τις συμβουλές του μηνύματα πίστης, ελπίδας και αισιοδοξία για καλύτερες μέρες.

Στο γαλήνιο βλέμμα διέκρινες την αγάπη και την περηφάνια για το χωριό του τον Καραβά. Και πολύ συχνά οι αναμνήσεις έδιναν διέξοδο για ενδυνάμωση της πίστης για επιστροφή.

Δυστυχώς αυτή η ελπίδα, αυτό ο μεγάλος πόθος παραμένει για 41 χρόνια ανεκπλήρωτος. Ακόμα ένας βιωματικός Δημότης του Καραβά φεύγει από τη ζωή με ένα μεγάλο καημό να περιμένει το μήνυμα της ελευθερίας του τόπου του.

Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές αποχωρισμού επαναλαμβάνω την δέσμευση όλων μας που υπηρετούμε τα κοινά του Καραβά, ότι η αποστολή μας για καλύτερες μέρες με στόχο την ελευθερία του Καραβά μας θα συνεχιστεί. Είναι ένα μεγάλο χρέος που το οφείλουμε σε όλους όσους μας άφησαν παρακαταθήκη αυτή τη πίστη και αυτό το μεγάλο στόχο.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά, του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» μεταφέρω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στη λατρευτή σύζυγο του αείμνηστου μας Δημήτρη, Ευγενία, στα παιδιά του Σταύρο, Κυπρούλλα και Μάριο, στα εγγόνια του, στην αδελφή του Πόλα και στους λοιπούς συγγενείς.

Εκφράζουμε δε την απέραντη εκτίμηση και την αγάπη μας στον αξέχαστο συνδημότη μας Δημήτρη για όλα όσα έχει προσφέρει με αφοσίωση στην οικογένεια του και στην κοινωνία του Καραβά.

Αιωνία του η μνήμη.

Γιάννης Παπαϊωάννου
Δήμαρχος Καραβά

Κηδεία Σταύρου Παπαδημητρίου – 13.2.15

Επικήδειος Σταύρου Παπαδημητρίου

13 Φεβρουαρίου 2015 – εκκλησία Αποστόλου Βαρνάβα Δασούπολης, Λευκωσία

Στο άκουσμα της είδησης του ξαφνικού θανάτου του Σταύρου Παπαδημητρίου δεν σας κρύβω ότι ένιωσα ένα συγκλονιστικό ταρακούνημα και μια απερίγραπτη ταραχή. Δεν ήθελα να το πιστέψω ότι ο χρόνος, σκληρός και άκαρδος, μας πήρε από τη ζωή ακόμα ένα άξιο τέκνο της κωμόπολης Καραβά, του οποίου η προσφορά και δράση υπήρξε ανεκτίμητη και ξεχωριστή.

Ο αείμνηστος μας εκπαιδευτικός Σταύρος Παπαδημητρίου γεννήθηκε στον Καραβά το 1940. Πατέρας του ο επίσης εκπαιδευτικός και αγαπητός δάσκαλος, Κώστας Παπαδημητρίου και μητέρα του η Μαργαρίτα Χατζηκωστή Κελογρηγόρη. Μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με αρχές και αξίες, με τη φύση της περιοχής του Καραβά να προσφέρει απλόχερα τις ομορφιές της. Οι δύο αδελφές, η Ελένη και η Σωτηρούλλα συμπλήρωναν τις χαρές της οικογένειας.

Άριστος μαθητής σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης, στο δημοτικό σχολείο του Καραβά και στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου. Έφηβος νέος έζησε τα γεγονότα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59 και πρόθυμα εντάχθηκε στην μαθητική οργάνωση ΑΝΕ, προσφέροντας με επιτυχία πολλές υπηρεσίες σε όλες τις αποστολές που του είχαν ανατεθεί. Η επιμέλεια και η φιλομάθειά του τον οδήγησαν να παρακολουθεί σπουδές φυσιογνώστη στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Με την ολοκλήρωση των σπουδών του δίδαξε σε διάφορα σχολεία της Κύπρου, ξεκινώντας από την επαρχία Αμμοχώστου και κατέληξε στη συνέχεια στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου. Τα δικά μου βιώματα, γιατί υπήρξα κι εγώ ένας από τους πολλούς μαθητές του αείμνηστού μας Σταύρου, σμίγουν με αξέχαστες αναμνήσεις και θύμησες από τα όμορφα χρόνια που ζούσαμε στην περιοχή μας στον Καραβά και στη Λάπηθο και που κερδίζαμε γνώσεις και εφόδια από καταξιωμένους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι με πολλή αφοσίωση έδιναν κατεύθυνση και στόχους στους νέους της περιοχής για να πετύχουν στο στίβο της ζωής. Ένας από αυτούς τους ξεχωριστούς εκπαιδευτικούς ήταν και ο αείμνηστός μας Σταύρος Παπαδημητρίου. Με μια γαλήνια προσέγγιση και με ένα δομημένο εκπαιδευτικό λόγο μετέδιδε στους μαθητές όλα εκείνα τα οποία χρειαζόμασταν για να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας και να γίνουν στέρεες βάσεις για τα μετέπειτα βήματα στο στίβο της ζωής.

Παντρεύτηκε την Αίγλη, το γένος Ελληνοπούλου με την οποία ευτύχισε να έχει δύο παιδιά το Μάριο και το Δημήτρη. Οι προοπτικές δημιουργίας στο γήινο παράδεισο της περιοχής μας ήταν εξαιρετικές και ένιωθε μια περηφάνια γιατί ευτύχισε να ζει και να δημιουργεί σ’ αυτό τον ξεχωριστό τόπο με την πλούσια ιστορία και τη θρησκευτική παράδοση.

Δυστυχώς, η Τουρκική Εισβολή του 1974 ανέτρεψε όλους τους σχεδιασμούς για να βελτιώσουμε τους τομείς της εκπαίδευσης, του πολιτισμού και της ανάπτυξης στους τόπους μας και βρεθήκαμε κυνηγημένοι και διωγμένοι σε διάφορες περιοχές της ελεύθερης Κύπρου.

Ο αξέχαστός μας Σταύρος έζησε κι αυτός αυτή τη δοκιμασία του ξεριζωμού και με το δικό του τρόπο κατάφερε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να συνεχίζει την εκπαιδευτική του αποστολή με τον ίδιο ζήλο και αφοσίωση, με μια διαφορά όμως τον πόνο της προσφυγιάς και της μοιρασμένης πατρίδας. Με κάθε ευκαιρία μετέδιδε μηνύματα αγωνιστικής διάθεσης στους νέους μας, καθώς και πληροφορίες για την ιστορία και την παράδοση των κατεχόμενων περιοχών μας και ειδικότερα του Καραβά και της γύρω περιοχής. Αφυπηρέτησε από τη θέση του γυμνασιάρχη πριν μερικά χρόνια από το Γυμνάσιο Ευρύχου.

Υπήρξε συμπαραστάτης στο έργο και τη δράση του Δήμου μας, καθώς και του προσφυγικού μας σωματείου. Στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του σωματείου μας ο αείμνηστός μας Σταύρος υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και πολλές φορές οι εισηγήσεις του ήταν πετυχημένες και εποικοδομητικές για τη δράση και την αποστολή μας στα δύσκολα χρόνια της πικρής προσφυγιάς.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά και του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» μεταφέρω στην λατρευτή του σύζυγο Αίγλη, στα δυο του παιδιά Μάριο και Δημήτρη, στην εγγονή του Αναστασία, η οποία του χάριζε τον τελευταίο καιρό μεγάλες χαρές, στις αδελφές του Ελένη και Σωτηρούλλα, στους λοιπούς συγγενείς, τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια. Το μεγάλο κενό που αφήνει σε όλους μας με την απουσία του είναι μεγάλο και ανεκπλήρωτο. Θα συνεχίσουμε τη δύσβατη πορεία μας με μια στοχευμένη κατεύθυνση όπου οι συμβουλές και οι γνώσεις που μας έδωσε απλόχερα ο αγαπημένος μας καθηγητής Σταύρος, να παραμένουν παρακαταθήκες ζωής, φωτεινός φάρος να μας καθοδηγεί στα δύσκολα χρόνια μέχρι να ανατείλουν καλύτερες μέρες για τον τόπο και να γευτούμε μια μέρα τη μεγάλη χαρά της ελευθερίας του Καραβά μας. Μια επιθυμία που δυστυχώς παραμένει ανεκπλήρωτη και είναι ο μεγάλος καημός όλων των συνδημοτών μας που μας φεύγουν από τη ζωή εδώ και σαράντα χρόνια.

Καταθέτω τούτα τα λίγα λουλούδια σε ένδειξη μεγάλης αγάπης και απέραντης εκτίμησης για τα όσα έχει προσφέρει ο αείμνηστός μας Σταύρος στην οικογένειά του, στην εκπαίδευση του τόπου, στην κοινωνία και στην πατρίδα.

Αιωνία και φωτεινή θα παραμείνει η μνήμη του στις καρδιές όλων μας.

Κηδεία Μαρούλας Χατζηκυριάκου – 5.2.15

Επικήδειος Μαρούλλας Χατζηκυριάκου
Εκκλησία Αγίου Γεωργίου, Άγιος Δομέτιος
5 Φεβρουαρίου 2015.

Αποχαιρετούμε για το αιώνιο της ταξίδι, δίπλα σε σκηνές αγγέλων μια ενάρετη Καραβιώτισσα τη Μαρούλλα Χατζηκυριάκου.
Η αγαπημένη μας Μαρούλα γεννήθηκε στην πανέμορφη κωμόπολη του Καραβά το 1926. Μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με αρχές και αξίες με τη φύση να προσφέρει απλόχερα τις ομορφιές της. Γονείς της ο Στυλλής Πισιαλής και η Πραξού Χαριτή. Είχε ακόμη 3 αδέλφια, το Γιώργο, τη Στασούλα και την Καλλιόπη.

Παντρεύτηκε το 1948 τον επίσης Καραβιώτη Ευτύχιο Χατζηκυριάκου. Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του συζύγου της αναγκάζονται να μετακομίσουν στη Λευκωσία μέχρι το 1957. Για δύο χρόνια επιστρέφουν ξανά στον Καραβά την περίοδο 1957-1958. Οι δυο τους κόρες Ανδρούλα και Ντίνα συμπληρώνουν τη χαρά τη οικογένειας. Από το 1959 η οικογένεια επιστρέφει ξανά πίσω στο σπίτι της
τον Άγιο Δομέτιο.

Η αείμνηστή μας Μαρούλλα στη δική της διαδρομή στο στίβο της ζωής ξεχώριζε για τον ταπεινό χαρακτήρα της, την φιλεύσπλαχνη προσέγγισή της σε πολλά θέματα, τη σεμνότητα, την ευσέβεια και προσήλωση της στις αρχές της ορθόδοξης πίστης μας, την αλληλεγγύη της προς το συνάνθρωπο. Υπήρξε αφοσιωμένη σύζυγος, μητέρα και γιαγιά.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά μεταφέρω στα παιδιά της Ανδρούλα και Ντίνα, στα αδέλφια, τα εγγόνια της και σε όλους τους συγγενείς της τα θερμά συλλυπητήρια μας με το δακρύβρεκτο μαντήλι της αγάπης και της εκτίμησής μας, να παραμένει μια σταθερή υπόμνηση ότι θα συνεχίσουμε τη δύσκολη αποστολή μας με στόχο να γευτούμε μια μέρα τη χαρά της επιστροφής στον αξέχαστο Καραβά μας. Ένα στόχο και μια ευχή που δυστυχώς παραμένουν ανεκπλήρωτοι και που είναι ο μεγάλος καημός όλων των συνδημοτών μας που μας φεύγουν από τη ζωή στα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς.

Οι συμβουλές σου και οι παρακαταθήκες σου αείμνηστη μας Μαρούλλα θα μας συντροφεύουν στο στίβο της ζωής και θα μας δίνουν δύναμη και μεγάλες αντοχές πίστης και ελπίδας για καλύτερες μέρες.

Αιωνία σου η μνήμη.
Γιάννης Παπαϊωάννου
Δήμαρχος Καραβά