Archive for year: 2013

Επικήδειος λόγος Μαργαρίτας Λοϊζίδου

Εκκλησία Αγίου Δημητρίου Ακρόπολη, Λευκωσία

23 Δεκεμβρίου 2013

Μακριά από την αγαπημένη γη του Καραβά οι μνήμες στριφογυρίζουν σαν μελίσσι στου νου τα παρακλάδια και βουρκώνουν από συγκίνηση τα μάτια με εικόνες από τις γειτονιές του Καραβά. Ο όμορφος κόσμος που ζούσαμε πριν το 1974 στον δικό μας παραδεισένιο τόπο, με την αξιοσύνη και την προοδευτικότητα των κατοίκων σιγά-σιγά λιγοστεύει. Αγαπημένες μορφές που τις βλέπαμε και μας μετέδιδαν βιώματα, μηνύματα ελπίδας και πίστης, σιγά-σιγά φεύγουν.

Αποχαιρετούμε σήμερα μια αγαπημένη συνδημότισσα που ξεχώριζε για την πραότητα του χαρακτήρα της, την καλοσύνη, την αρχοντιά της ψυχής, την ευγένεια και τη σεμνότητα στον τρόπο έκφρασης με το γλυκό χαμόγελο που σε κέρδιζε με την πρώτη κουβέντα που είχες μαζί της. Η αγαπημένη μας Μαργαρίτα Λοϊζίδου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 χρόνων με το παράπονο της προσφυγιάς που το έζησε για 40 χρόνια με πολλές ανατροπές και πολλές δυσκολίες.

Γεννήθηκε στον Καραβά το 1929. Γονείς της ο Σάββας και η Αναστασία Φυλακτή. Ήταν το 4^ο στη σειρά από τα 7 παιδιά της οικογένειας. Ένας κόσμος πολύ διαφορετικός με τα δεδομένα της τότε εποχής, να δίνουν οι γονείς εφόδια γνώσης, αρχές και αξίες για να δημιουργηθούν οι στερεές βάσεις για τα περαιτέρω βήματα της ζωής.

Παντρεύτηκε το 1950 τον Κώστα Λοϊζίδη από τον Καραβά. Μαζί απέκτησαν μια ευτυχισμένη οικογένεια με τέσσερα παιδιά, τη Σούλλα, τη Νίκη, τη Θέλμα και τον Ανδρέα. Όλα τα δεδομένα ήταν στοχευμένα σε ένα θετικό προσανατολισμό δημιουργίας με προοπτικές πολύ ευοίωνες, σε ένα παραδεισένιο τόπο με πάρα πολλά πλεονεκτήματα.

Όμως όλα αυτά τα όμορφα όνειρα δημιουργίας ανατράπηκαν με την Τουρκική εισβολή του 1974. Η οικογένεια της αγαπημένης μας Μαργαρίτας βρίσκει προσωρινά καταφύγιο στη Λεμεσό για ένα χρόνο μέχρι που αναγκάζεται να ξενιτευτεί στην Αμερική. 17 ολόκληρα χρόνια μακριά από την Κύπρο με τον καημό του αποχωρισμού να είναι μια ανοικτή πληγή που δυστυχώς παραμένει μέχρι σήμερα αθεράπευτή.

Η επιστροφή στην Κύπρο ήταν μια συνειδητή πράξη για να βελτιωθεί το συναίσθημα της επαφής με αγαπημένα πρόσωπα και της επανασύνδεσης με συγχωριανούς και φίλους.

Σε όλες τις συγκεντρώσεις του Δήμου και του σωματείου μας η αξέχαστη Μαργαρίτα επιδίωκε να μεταφέρει μια αισιόδοξη προσέγγιση σε εμάς τους νεότερους. Οι συμβουλές της πολύτιμες και το ξεχωριστό της χαμόγελο έδινε με τον πιο έντονο τρόπο τη δυναμική και την προοπτική της ελπίδας και της πίστης για καλύτερες μέρες.

Κοινωνική από κάθε άποψη, ήξερε τον τρόπο να μεταφέρει την αγάπη προς το συνάνθρωπο και κέρδιζε την εκτίμηση όλων για την προσεγμένη της προσέγγιση, την ευγένεια και την καλοσύνη που πολύ εύκολα διέκρινες στο γαλήνιο βλέμμα της.

Κοντά στα παιδιά και στα εγγόνια της ζούσε μοναδικές στιγμές συγκίνησης και περηφάνιας.

Δύο από τα παιδιά με τις οικογένειές τους βρίσκονται σε χώρες του εξωτερικού. Ο Ανδρέας στην Αμερική και η Νίκη στη Γαλλία. Μια δοκιμασία που δημιούργησε η εισβολή του 1974, που σκόρπισε στις 4 γωνιές του ανέμου τις οικογένειες του Καραβά και γενικά όλες τις δομημένες κοινωνίες των κατεχόμενων περιοχών μας. Την πονούσε πάρα πολύ η συνεχιζόμενη κατοχή της πατρίδας μας. Μοιραζόταν τις σκέψεις της με τον λατρευτό της σύζυγο Κώστα τον οποίο έχασε ακριβώς πριν 3 χρόνια.

Τον τελευταίο καιρό πέρασε μια απρόβλεπτη δοκιμασία με την υγεία της. Δεν άντεξε, φεύγει με τον πικρό καημό της ανεκπλήρωτης επιθυμίας για επιστροφή στον αξέχαστο Καραβά μας.

Θα την θυμόμαστε σαν μια ξεχωριστή ψηφίδα προσφοράς στη δική μας διαδρομή για να λευτερωθεί ο Καραβάς και η κατεχόμενη γη μας. Θα την θυμόμαστε σαν ένα φωτεινό φάρο που μετέδιδε γνώσεις, φως αγάπης και καλοσύνης σε όλους εμάς τους νεότερους. Με στόχο πάντοτε να αναπτύξουμε όσο μπορούμε την κοινωνική αλληλεγγύη για ένα κόσμο καλύτερο, για μια κοινωνία στην οποία πρέπει να ξεχωρίζουν οι ηθικές αρχές και αξίες.

Αγαπημένη μας και αξέχαστη συνδημότισσα μας Μαργαρίτα.

Τα τέσσερα παιδιά σου και τα εγγόνια σου, τα τρία αδέλφια σου που βρίσκονται στη ζωή, οι συγγενείς και φίλοι, όλοι εμείς οι δημότες Καραβά που σε γνωρίσαμε και σε ζήσαμε, σε αποχαιρετούμε για το τελευταίο ταξίδι με ένα ξεχωριστό συναίσθημα περηφάνιας για τα όσα έχεις προσφέρει στην οικογένειά σου, στην κοινωνία του Καραβά, στην εκκλησία και γενικά στο συνάνθρωπο. Είμαστε σίγουροι ότι εκεί ψηλά που βρίσκεσαι σε σκηνές αγγέλων θα προσεύχεσαι να μας δίνει ο πανάγαθος Θεός δύναμη να συνεχίσουμε να έχουμε αντοχές και δυνάμεις για να αντιμετωπίζουμε όλες τις δυσκολίες της ζωής.

Σε λίγες μέρες θα υποδεχτούμε το υπέρλαμπρο φως από τη γέννηση του Θεανθρώπου. Ας προσθέσουμε ο καθένας από εμάς αγάπη, σεβασμό , καλοσύνη και σεμνότητα σε αυτό το φως που θα πλημμυρίσει τις καρδιές μας. Θα είναι ένας συμβολισμός απέραντης εκτίμησης, ένα ξεχωριστό αφιέρωμα μνήμης για την αξέχαστη μας Μαργαρίτα που αποχαιρετούμε σήμερα.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά και του προσφυγικού σωματείου «Ο Καραβάς» μεταφέρω τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια της αξέχαστής μας Μαργαρίτας και ταυτόχρονα εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας για τη ενέργειά να γίνουν εισφορές για το Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών. Μια ενέργεια που τώρα τις γιορτές θα έχει άμεσο αποτέλεσμα με τη δικές μας ενέργειες να κατευθύνονται σε οικογένειες Καραβιωτών που έχουν ανάγκη οικονομικής στήριξης και βοήθειας.

Αξέχαστή μας Μαργαρίτα, φωτεινή θα παραμείνει η μνήμη σου στις καρδιές όλων μας.

Επικήδειος Στέλιου Κύρκου

1/11/13

Είναι με βαθιά συγκίνηση και σεβασμό που αποχαιρετούμε το Στέλιο Κύρκο, ένα ξεχωριστό μέλος της κοινωνίας του Καραβά και του Παλιόσοφου με μια πλούσια κοινωνική προσφορά.

Ο αξέχαστός μας Στέλιος γεννήθηκε στον Καραβά το 1923. Γονείς του η Αναστασία και ο Κώστας Τζίρκος. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας. Αδέλφια του ο Χρίστος και ο Γιώργος οι οποίοι μας έφυγαν πριν μερικά χρόνια από τη ζωή. Και ενώ ο αγαπητός Στέλιος βρισκόταν στην ηλικία των 10 χρονών η οικογένεια χάνει τον πατέρα και όλο το βάρος μετατοπίζεται στη μητέρα του Αναστασία. «Ανάστα» όπως τη ξέρανε οι πιο πολλοί Καραβιώτες. Με μια πολύ ξεχωριστή προσέγγιση εργατικότητας και θέλησης να ξεπεράσει τις δυσκολίες της ζωής η αξέχαστή μας Αναστασία δεν δίσταζε να οργώνει με το άροτρο και τα βόδια τη γη του Καραβά για να μεγαλώσει τα τρία παιδιά της. Υπήρξε επίσης μια από τις καλύτερες υφάντριες του Καραβά. Αξέχαστες εικόνες μιας άλλης εποχής.

Ο αξέχαστός μας Στέλιος παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του Χαρίκλεια από το Σύσκληπο. Μετά το γάμο τους εγκαταστάθηκαν στο γειτονικό χωριό του Καραβά, τον Παλιόσοφο όπου συνέβαλε με την προσφορά και το ενδιαφέρον του στην πρόοδο του όμορφου χωριού.

Υπηρέτησε στο χωριό για πολλά χρόνια από τη θέση του κοινοτάρχη. Διατηρούσε δε παράλληλα το μπακάλικο του στη νότια πλευρά της Παναγίας Ευαγγελίστρια στον Καραβά. Με το σεμνό του χαμόγελο, την τιμιότητά και την προσεγμένη προσέγγιση, κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση όλων των Καραβιωτών και των κατοίκων των γύρω χωριών.

Στον αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59 ο αξέχαστος Στέλιος προσφέρει τις υπηρεσίες του σαν κρυφός σύνδεσμος στον Καραβά αφού διακινείτο στο κατάστημά του μεταξύ άλλων η αλληλογραφία για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Πολυδιάστατη η προσφορά του γιατί πάνω από όλα ήξερε να ιεραρχεί τα ιδανικά και τις αξίες της ζωής. Σε καιρούς δύσκολους, την ίδια περίοδο όταν ο αδελφός του Χρίστος βγήκε αντάρτης στα βουνά, ο αξέχαστός μας Στέλιος ανέλαβε τη φροντίδα της οικογένειας του αδελφού του, προσφέροντας τρόφιμα και άλλη στήριξη αναδεικνύοντας με σεμνότητα και αθόρυβα τις αξίες της αδελφικής αλληλεγγύης και της στήριξης προς το συνάνθρωπο.

Ο τραγικός σταθμός της εισβολής του 1974 βρίσκει όλους μας να αναζητούμε νέους ορίζοντες δημιουργίας. Ο αξέχαστός μας Στέλιος με τη γυναίκα του βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο στο χωρίο Έρημη και μετά στην Επισκοπή Λεμεσού.

Ένα νέο περιβάλλον στο οποίο τα νέα δεδομένα του έδωσαν τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τη γεωργία, τα χωράφια, τις λεμονιές, τις ελιές και οτιδήποτε άλλο γέμιζε τις ώρες του για να δίνει λύσεις στις βασικές απαιτήσεις της ζωής.

Για όλο το χρονικό διάστημα μετά την εισβολή μέχρι πριν λίγα χρόνια εξακολουθούσε να είναι ο κοινοτάρχης του χωριού Παλιόσοφος. Επεδίωκε πάντα να έχει μια στενή επαφή με τους σκορπισμένους κατοίκους του χωριού και να δίνει με τις πολύτιμες συμβουλές του ηθική στήριξη και βοήθεια.

Σε όλη τη διαδρομή του στο στίβο της ζωής, ο αξέχαστός μας Στέλιος ξεχώριζε για τον ακέραιο χαρακτήρα του, για τις αρχές του, την τιμιότητά του, την ταπεινοφροσύνη και την αλληλεγγύη που πάντα έδειχνε προς το συνάνθρωπο του.

Τον αποχαιρετούμε με ένα ψηλό αίσθημα περηφάνιας για τα όσα έχει προσφέρει με αφοσίωση στην οικογένειά του, στην κοινωνία του Καραβά και του Παλιόσοφου, στην εκκλησία και στην πατρίδα. Και είναι όλα μαζί πολύτιμες ψηφίδες ζωής που θα καθοδηγούν εμάς τους νεότερους στη δύσκολη αποστολή μας.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τις ευχαριστίες μας για την εισήγηση να γίνουν εισφορές για το Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών. Μια ενέργεια που αντικατοπτρίζει την μεγάλη ευαισθησία που είχε ο αξέχαστος μας Στέλιος προς το δυσπραγούντα συνάνθρωπό του.

Αιωνία και φωτεινή θα παραμείνει η μνήμη του στις καρδιές όλων μας.

Συνέβησαν όλα τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα! Ένας αγαπητός φίλος, ένας αφοσιωμένος συνοδοιπόρος της επιστροφής, ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια, ο Κώστας Μυλωνάς, έφυγε από τη ζωή.

Ο αγαπητός μας Κώστας γεννήθηκε στον Καραβά το 1952. Γονείς του ο Σάββας Μυλωνάς και η Μαρίτσα το γένος Χατζηδαμιανού. Ήταν ο προτελευταίος από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Μεγάλωσε στην Πάνω Γειτονιά του Καραβά, εκεί όπου η φυσική ομορφιά του τοπίου ήταν απόλυτα συνταιριασμένη με τις χαρές της ζωής, την ηρεμία του τόπου και την καλοσύνη των ανθρώπων. Κέρδισε εφόδια από το οικογενειακό του περιβάλλον, αλλά και από τους δασκάλους του στο Δημοτικό Σχολείο Καραβά και το Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά στους καταδρομείς, με έντονα καλλιεργημένο το αίσθημα της προσφοράς και της αγάπης για την πατρίδα.

Τη δύσκολη περίοδο της εισβολής βρέθηκε στην πρώτη γραμμή, δίπλα από τον αείμνηστό μας Γιάννη Κίτση να υπερασπίζεται την αμυντική γραμμή ανατολικά του Καραβά, κατά μήκος των χωριών Ελιά, Φτέρυχα, Μότιδες, Παλιόσοφος μέχρι τον Πενταδάκτυλο. Ένα εφιαλτικό περιβάλλον με πρωτόγνωρες εμπειρίες πολέμου που ανέδειξαν τις αρετές του χαρακτήρα του να βρίσκεται με ακμαίο το ηθικό μαζί με τους συμπολεμιστές του να υπερασπίζεται την πατρώα γη του Καραβά μας.

Οι εξελίξεις τραγικές και οι ανατροπές που μας δημιούργησαν τα γεγονότα που ακολούθησαν πάρα πολύ δύσκολες. Βρεθήκαμε όλοι μετά το 1974 κυνηγημένοι, διωγμένοι να αναζητούμε νέους ορίζοντες δημιουργίας σε ένα περιβάλλον πολύ δύσκολο με αβέβαιο προσανατολισμό.

Ο αγαπητός μας Κώστας βρέθηκε στην Αγγλία να παρακολουθεί σπουδές τηλεπικοινωνίας και ηλεκτρονικών. Με την επιστροφή του στην Κύπρο έφτιαξε σιγά σιγά το δικό του τεχνικό εργαστήριο, το οποίο διατηρούσε μέχρι τα τελευταία χρόνια. Δημιούργησε τη δική του οικογένεια και απέκτησε μια κόρη, τη Μαρίνα, την οποία αγαπούσε ιδιαίτερα. Ξεχωριστή η αγάπη και η εκτίμησή του για τη λατρευτή του σύζυγο Ελένη, με την οποία μοιραζόταν όλες τις χαρές και τις λύπες της ζωής τα τελευταία χρόνια.

Διετέλεσε για δύο θητείες μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Καραβά. Είχα τη μεγάλη χαρά να συνεργαστώ μαζί του σε πολλά θέματα και πρωτοβουλίες. Πάντα θετικός με διορατικότητα εξέφραζε τις απόψεις του και είχε την καλή διάθεση να προσφέρει και να δραστηριοποιείται στα πλαίσια της πολύπλευρης αποστολής του Δήμου μας.

Ο Δήμαρχος Λειψών Αιγαίου, Μπενέτος Σπύρου, με τον οποίο συνεργάστηκε και είχε μια στενή φιλία, συγκλονισμένος επικοινώνησε μαζί μας για να εκφράσει τα καλά του λόγια για τον αδαμάντινο χαρακτήρα του Κώστα και πόσο θα μας στοιχίσει όλους η απουσία του.

Αγαπητέ μου φίλε Κώστα, φεύγεις σε μια ηλικία πολύ νέος. Η μοίρα το έφερε να βιώσεις μια δύσκολη δοκιμασία με την υγεία σου. Η επάρατη νόσος του καρκίνου για άλλη μια φορά κτύπησε ένα δικό μας άνθρωπο και αφήνει στις σκέψεις όλων μας ένα μεγάλο γιατί και ένα αβάστακτο βάρος στην καρδιά. Αφήνεις πίσω σου το καλό όνομα που έφτιαξες με τις αρετές του χαρακτήρα σου, την καλοσύνη, την τιμιότητα, την αγάπη και την αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπο.

Σε αποχαιρετάμε με το δακρύβρεχτο μαντήλι της αγάπης και της εκτίμησής μας να παραμένει μια σταθερή υπόμνηση για το χρέος να βελτιώσουμε τις συνθήκες που ζούμε και να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας για μια λεύτερη πατρίδα. Η μνήμη σου θα μας υπενθυμίζει πάντοτε αυτό το χρέος και θα αντλούμε δυνάμεις από τη δική σου διαδρομή για να συνεχίσουμε τη δική μας πορεία στο δύσβατο στίβο της ζωής. Αγωνίστηκες με πάθος, αξιοπρέπεια και πίστη για τα δίκαια, για το συνάνθρωπο και την πατρίδα. Αυτό τον αγώνα σου υποσχόμαστε θα υπερασπιζόμαστε.

Αιώνια και φωτεινή θα παραμείνει η μνήμη σου στις καρδιές όλων μας.

Επικήδειος Φώτη Χατζηπετρή

Εκκλησία Αγίου Κων/νου και Ελένης, Κάντου, Λεμεσός

Είναι με βαθιά θλίψη που πληροφορηθήκαμε το θάνατο ενός εκλεκτού συνδημότη μας, συνοδοιπόρου της επιστροφής του Φώτη Χατζηπετρή.

Ο αξέχαστός μας Φώτης γεννήθηκε το 1934 στο γραφικό περίχωρο του Καραβά, Μότιδες. Γονείς του ο Πιερής και η Ροδού Χατζηπετρή. Ήταν το μικρότερο από τα 8 παιδιά της οικογένειας.

Δύσκολα αλλά όμορφα χρόνια στο γήινο παράδεισο του Καραβά μας. Σε ηλικία τριών χρόνων χάνει τον πατέρα του και τα δεδομένα της οικογένειάς του γίνονται ακόμη πιο δύσκολα.

Η διαδρομή του αξέχαστού μας Φώτη στο στίβο της ζωής υπήρξε ποικιλόμορφη, ανηφορική με δυσκολίες και πολλές θυσίες. Μέσα όμως από αυτή του την προσπάθεια διέκρινες τη θέληση και την ελπίδα για να δημιουργηθούν συνθήκες για ένα καλύτερο αύριο. Δεν δίστασε να εργοδοτηθεί σε ηλικία 18 χρονών στην Αίγυπτο και μετά στην Αγγλία για να δοκιμάσει νέους ορίζοντες δημιουργίας.

Επέστρεψε στην Κύπρο, το 1963 ασχολήθηκε αρχικά με γεωργικές εργασίες και στη συνέχεια εργοδοτείται σε βιομηχανία καπνού στη Λευκωσία.

Ξεχώριζε για την πραότητα του χαρακτήρα του, την ευσυνειδησία, την τιμιότητα, την εργατικότητα, την αλληλεγγύη και τη στήριξη που πάντα εξέφραζε προς το συνάνθρωπό του. Με προοδευτική σκέψη ενδιαφερόταν για τα κοινά της κωμόπολης του Καραβά και σε πολλές περιπτώσεις οι εισηγήσεις του έδιναν κατεύθυνση στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των Καραβιωτών και όχι μόνο.

Παντρεύτηκε το 1965 τη Μαρούλα, το γένος Χατζηβασίλη από τον Καραβά με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, το Γιώργο και τη Ροδούλα. Μια ευτυχισμένη οικογένεια η οποία έφτιαχνε τα δικά της όνειρα δημιουργίας στον παραδεισένιο τόπο του Καραβά μας.

Ο τραγικός σταθμός του 1974 ανέτρεψε όλους εκείνους τους όμορφους σχεδιασμούς. Η οικογένεια του αξέχαστού μας Φώτη βρίσκεται όπως και όλοι οι πρόσφυγες διωγμένοι σε νέες πρωτόγνωρες συνθήκες. Ο βίαιος ξεριζωμός, η απόγνωση, οι εφιαλτικές στιγμές του πολέμου δημιούργησαν ένα τραγικό περιβάλλον και όλοι μας να αναζητούμε νέους ορίζοντες δημιουργίας με ένα αβέβαιο προσανατολισμό.

Η οικογένεια του αξέχαστού μας Φώτη βρίσκει προσωρινό καταφύγιο στο χωριό Καντού, μια αλλαγή η οποία δεν άλλαξε μέχρι σήμερα. Πιστεύαμε ότι το μεγάλο κακό θα περάσει και σύντομα θα επιστρέφαμε πίσω στον αξέχαστο Καραβά μας. Δυστυχώς τα 39 χρόνια της πικρής προσφυγιάς είναι πάρα πολλά. Βιώνουμε στις μέρες μας νέες δύσκολες συνθήκες με τις παρενέργειες της οικονομικής κρίσης.

Σε όλη αυτή τη μεγάλη διαδρομή της προσφυγιάς ο αγαπητός μας Φώτης, έδωσε λύσεις για να εξασφαλίζει η οικογένειά του το βασικά εισοδήματα για μα αξιοπρεπή διαβίωση. Μεγάλωσε τα δυο παιδιά του και ευτύχησε να τα δει αποκατεστημένα με 7 εγγόνια. Πριν από δύο χρόνια έφυγε από τη ζωή η λατρευτή του σύζυγος Μαρούλα. Ο ίδιος αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό προβλήματα υγείας. Διέκρινες όμως στο βλέμμα του την αγάπη και τη νοσταλγία για τη γη του Καραβά καθώς και ένα μεγάλο παράπονο και ένα ανεξήγητο γιατί για την μεγάλη ανατροπή που βιώνουμε με την προσφυγιά που συνεχίζεται και το δύσκολο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί, χωρίς να φαίνονται προοπτικές για καλύτερες μέρες.

Έκρυβε αυτό το παράπονο βαθιά μέσα στην καρδιά του. Είχε βαθιά πίστη στο Θεό και μετέδιδε μέσα από το λιτό του λόγο, ελπίδα, υπομονή, αισιοδοξία, καρτερία ότι μια μέρα θα βελτιωθούν οι συνθήκες, ο τόπος και η κοινωνία μας θα ανασάνουν και θα ανατείλουν καλύτερες μέρες για όλους μας.

Φεύγει με τον πικρό καημό της ανεκπλήρωτης επιθυμίας για επιστροφή στον αξέχαστο Καραβά μας. Γνωρίζουμε τις διαστάσεις αυτής της δοκιμασίας και κάθε φορά εκφράζουμε μέσα από τη δική μας αποστολή την ακλόνητη πίστη ότι θα αναδιπλώνουμε δυνάμεις και θα κρατάμε άσβεστη τη φλόγα για επιστροφής και δικαιοσύνη.

Αξέχαστέ μας Φώτη,

Τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, οι λοιποί συγγενείς και φίλοι σε αποχαιρετούμε για τα αιώνιο ταξίδι με το δακρύβρεχτο μαντίλι της αγάπης και της εκτίμησής μας να παραμένει μια σταθερή υπόμνηση χρέους για όσα έχεις προσφέρει με πολλή αφοσίωση στην οικογένειά σου, στην κοινωνία του Καραβά και στους δυσπραγούντες συνανθρώπους μας.

Η γαλήνια μορφή σου θα μας συντροφεύει στα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς και θα μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε με αξιοπρέπεια και πίστη τη δική μας αποστολή στο στίβο της ζωής.

Καλό σου ταξίδι, φωτοδότρα και αιώνια θα παραμείνει η μνήμη σου στις καρδιές όλων μας.

Επικήδειος Γιώργου Κυριακίδη

Εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης, Λευκωσία

26 Μαρτίου 2013

Στα 39 σχεδόν χρόνια πικρής προσφυγιάς, η απώλεια αγαπημένων προσώπων που δεν κατάφεραν να γευτούν τη μεγάλη χαρά της επιστροφής στους σκλαβωμένους τόπους μας προκαλεί ένα βαθύ συναίσθημα πόνου και απογοήτευσης για αυτή τη δύσβατη ανηφορική πορεία που εξακολουθεί να συνεχίζεται με ένα αβέβαιο προσανατολισμό.

Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα μια ξεχωριστή προσωπικότητα της κοινωνίας μας η οποία συνδέθηκε για πολλά χρόνια με την κωμόπολη Καραβά, αγάπησε τον παραδεισένιο τόπο και προσέφερε απλόχερα και δημιουργικά για την πολιτιστική ανάπτυξη της κωμόπολής μας για 23 χρόνια καθώς επίσης η εκπαιδευτική του αποστολή υπήρξε πλούσια σε όλους τους τομείς σε πολλά μέρη της Κύπρου, ιδιαίτερα στην κατεχόμενη επαρχία μας.

Αποχαιρετούμε με πόνο ψυχής τον αφοσιωμένο εκπαιδευτικό Γιώργο Κυριακίδη, τον ακούραστο δάσκαλο της Επαρχίας Κερύνειας ο οποίος είχε το χαρισματικό τρόπο να μεταδίδει γνώσεις, να καθοδηγεί και να εμπνέει τους νέους μας, να αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο αρχές και αξίες που εξυψώνουν τον άνθρωπο σε ψηλά επίπεδα ποιοτικής δημιουργίας και προσφοράς.

Ο Γιώργος Κυριακίδης γεννήθηκε στο χωριό Μπέλα-πάις στις 27 Φεβρουαρίου 1923. Γονείς του η Μερόπη και ο Σάββας Κυριακίδης Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας, 3 αγόρια και ένα κορίτσι.

Σε ένα αγαπημένο οικογενειακό περιβάλλον με την καθοδήγηση των στοργικών γονιών του, έζησε τα παιδικά του χρόνια στο φιλήσυχο και συνάμα μαγευτικό χωριό του Μπέλα-πάις . φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού και στη συνέχεια στο Ελληνικό Γυμνάσιο Κερύνειας. Στις τελευταίες τάξεις φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας.

Άριστος μαθητής είχε πάντοτε την επιθυμία να συνεχίσει τις σπουδές, να αναπτύξει ακόμη περισσότερο τους ορίζοντες της μάθησης και τις επιστημονικές γνώσεις. Φοιτά στο Διδασκαλικό Κολλέγιο Μόρφου και με την αποφοίτησή του διορίζεται δάσκαλος στην Ακανθού. Από τα πρώτα στάδια της εκπαιδευτικής του αποστολής ανέδειξε τα χαρίσματα ενός αφοσιωμένου εκπαιδευτικού ο οποίος γνώριζε τις ευαισθησίες των νέων και έδινε σωστή κατεύθυνση και γνώσεις με σωστό προγραμματισμό.

Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στο δημοτικό σχολείο της Μόρφου, πήρε πρόταση από το Υπουργείο Παιδείας για υποτροφία μετεκπαίδευσης στην Αγγλία. Την αποποιήθηκε γιατί είχε αρχίσει ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ και αρνήθηκε την υποτροφία του ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την διακυβέρνηση των Άγγλων στο νησί.

Στο χωριό Μύρτου, με τη δική του προσωπική συμβουλή και ενέργειες κτίστηκε το νέο σχολείο του χωριού όπου διαμορφωθήκαν νέες συνθήκες στέγασης όλων των παιδιών της κοινότητας.

Σε ηλικία 32 ετών παίρνει προαγωγή σε Διευθυντή Β’ και μετατίθεται στο χωριό Κάρμι και μετά στο οκτατάξεο σχολείο της Βασίλειας. Από τη θέση του διευθυντή Α’ υπηρέτησε στο οκτατάξεο σχολείο Πελενδρίου και στη συνέχεια στην Α’ Αστική σχολή της Λαπήθου.

Πλούσια από κάθε άποψη η εκπαιδευτική του προσφορά σε όλα τα στάδια της ζωής του.

Το 1951 παντρεύτηκε τη Ρίtα Καραβία από τον Καραβά. Η αφοσιωμένη προσέγγισή του σε θέματα εκπαίδευσης και πολιτιστικής προσφοράς διαφοροποιείται δίνοντας προτεραιότητα στο νέο περιβάλλον που δημιουργούν τα νέα δεδομένα εγκατάστασής του.

Από νωρίς εντάχθηκε σε όλες τις πρωτοβουλίες της κοινότητας Καραβά που είχαν σχέση με τον πολιτισμό και τη θετική διάθεση των κατοίκων του Καραβά να δημιουργούν συνθήκες για τον εξωραϊσμό και την πρόοδο της κωμόπολης.

Το 1961 γίνεται ιδρυτικό μέλος της επιτροπής πνευματικής ανάπτυξης Καραβά, μια πρωτοβουλία η οποία έθεσε υψηλούς στόχους οι περισσότεροι των οποίων υλοποιήθηκαν με πολύ καλά αποτελέσματα. Δημιουργείται μουσείο λαϊκής τέχνης Καραβά με την αξιόλογη συμμετοχή του αγαπητού μας Γιώργου Κυριακίδη να δίνει τη δική του ξεχωριστή σφραγίδα προσφοράς σε πολλές άλλες εκδηλώσεις Εθνικού και πολιτιστικού περιεχομένου.

Η αγάπη του για τη λαογραφία και αρχαιολογία της περιοχής επεκτάθηκε σε μια αποστολή να μαζευτούν όσο το δυνατό περισσότερα αντικείμενα από τον Καραβά και τα γύρω χωριά για εμπλουτισμό του μουσείου λαϊκής τέχνης Καραβά. Είχε δε στενή συνεργασία για το σκοπό αυτό με τον πρωτοπόρο γνωστό ζωγράφο της Κύπρου Αδαμάντιο Διαμαντή καθώς και με τον αρχαιολόγο Μιχαλη Λουλλουπή.

Αφοσιωμένος οικογενειάρχης, μαζί με την λατρευτή του σύζυγο Ρίτα έδωσαν εφόδια γνώσης αρχές και αξίες στις τρεις κόρες του Μερόπη, Μαρία και Ελένη.

Ο τραγικός σταθμός της εισβολής του 1974 ανέτρεψε όλους εκείνους τους σχεδιασμούς δημιουργίας και προσφοράς. Βρεθήκαμε όλοι μακριά από την αγαπημένη γη του Καραβά , διωγμένοι, κυνηγημένοι, χωρίς στερεές βάσεις με ένα αβέβαιο προσανατολισμό σε συνθήκες πρωτόγνωρες και πολύ δύσκολες.

Η οικογένεια του αγαπητού μας Γιώργου βρίσκει σιγά-σιγά τον τρόπο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και να δίνει διέξοδο σε πολλά προβλήματα της καθημερινότητας.

Προτεραιότητα οι σπουδές των 3 παιδιών, ένας στόχος ο οποίος υλοποιήθηκε με πολλές θυσίες. Ευτύχησε να δει και τις τρεις του κόρες να διακρίνονται με τις γνώσεις τους και την επαγγελματική τους επάρκεια. Η πρώτη του κόρη Μερόπη είναι σήμερα εφέτης στο εφετείο Αθηνών, η δεύτερη του κόρη Μαρία είναι φιλόλογος Αγγλικής και Ελληνικής γλώσσας σε δημόσιες σχολές της Ελλάδας και η Τρίτη του κόρη Ελένη είναι φιλόλογος, βοηθός διευθύντρια σε σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης.

Ευτύχησε δε να γευτεί τη μεγάλη χαρά να έχει δύο εγγόνια και ένα δισέγγονο από τη μεγάλη του κόρη και τρία εγγόνια από τη μικρή.

Η κοινωνική προσφορά του αξέχαστού μας Γιώργου υπήρξε πλούσια και συνεχής σε όλα τα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» και για σειρά ετών μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου μας. Ο Γιώργος Κυριακίδης είχε τη γενική ευθύνη οργάνωσης εκδηλώσεων για τα παιδιά με στόχο να μεταδοθούν πληροφορίες για την κατεχόμενη γη μας και να καλλιεργηθεί η αγάπη και η περηφάνια των παιδιών για τον Καραβά και την επαρχία Κερύνειας.

Συμμετείχε επίσης στην οργανωτική επιτροπή της έκδοσης του σωματείου μας με τίτλο «Καραβάς» όπου μεταξύ άλλων και δικές του μελέτες συμπεριλαμβάνονται σε αυτή.

Πλούσια από κάθε άποψη υπήρξε η συνεισφορά και συμμετοχή του στο Παγκύπριο Σύνδεσμο Καταναλωτών από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του. Υπηρέτησε το σύνδεσμο για 15 συνεχή χρόνια με μια υποδειγματική προσφορά που ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την κοινωνική αλληλεγγύη και τη βελτίωση όλων των συνθηκών και δεδομένων της καθημερινότητας.

Ανέδειξε επίσης τη συναδελφική αλληλεγγύη αφού για σειρά ετών υπήρξε μέλος και πρόεδρος της ΠΟΕΔ Κερύνειας. Συγκινητικό ήταν το τηλεφώνημα που πήρε δυο μέρες πριν πεθάνει η οικογένειά του για να συμπεριληφθεί στον κατάλογο των τιμώμενων προσώπων για την εκδήλωση που θα διοργανώσει σύντομα η οργάνωση δασκάλων για τα 60 χρόνια από την ίδρυσή της.

Τιμή και έπαινος για όλα όσα έχει προσφέρει με πολλή αφοσίωση στην κοινωνία μας ο αγαπημένος μας Γιώργος Κυριακίδης.

Τον αποχαιρετούμε με μια περηφάνια ξεχωριστή γιατί γνωρίζουμε ότι στη δική του διαδρομή από το στίβο της ζωής είχε αφήσει μια ποιοτική σφραγίδα δημιουργίας και προσφοράς.

Όλοι θα τον θυμόμαστε για τα πλούσια χαρίσματά του χαρακτήρα του, για την καλή του διάθεση να προσφέρει, να είναι πάντοτε δίπλα στη οικογένειά του, στο συνάνθρωπο, στην εκκλησία, την κοινωνία και την πατρίδα.

Τα τελευταία χρόνια πέρασε μια δύσκολη δοκιμασία με την υγεία του. στις δύσκολες συνθήκες και στιγμές που περνά ο τόπος μας αυτή την περίοδο, τον αποχαιρετούμε με ένα παράξενο προβληματισμό και ένα μεγάλο ερωτηματικό εάν θα καταφέρουμε να συνεχίσουμε τη δική μας αποστολή χωρίς ταλαντεύσεις μέχρι το τέλος. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Θα αναδιπλώσουμε όσο μπορούμε τις δυνάμεις μας, θα μαζέψουμε όλες τις συμβουλές και νουθεσίες που μας έδιναν όσοι μας έφυγαν με τον πικρό καημό της προσφυγιάς στα χείλη. Θα αναζητήσουμε όλα εκείνα τα σοφά λόγια και τις γνώσεις που μας έδωσες και εσύ αξέχαστέ μας δάσκαλε Γιώργο σε πάρα πολλές περιπτώσεις για να δώσουμε με αξιοπρέπεια, πίστη, καρτερία και ελπίδα όλες τις μάχες που χρειάζονται για να ξεπεραστούν τα προβλήματα μέχρι που να γαληνέψουν οι τρικυμισμένες θάλασσες και να ανατείλουν καλύτερες μέρες για τον τόπο και την πατρίδα μας.

Στη λατρευτή σου σύζυγο Ρίτα, στα παιδιά σου Μερόπη, Μαρία, Ελένη και στις οικογένειές τους, στα εγγόνια σου και στους λοιπούς συγγενείς εκφράζω εκ μέρους του Δήμου Καραβά και του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» τα θερμά και ειλικρινή μας συλλυπητήρια με το δακρύβρεχτο μαντήλι της αγάπης και της εκτίμησης μας στο έργο και την προσφορά του αξέχαστού μας Γιώργου να είναι υπόμνηση χρέους και ποιοτικής προσφοράς στα δύσκολα χρόνια που ακολουθούν.

Εκφράζω δε την ικανοποίησή μας για την εισήγηση της οικογένειάς του να γίνουν εισφορές στη μνήμη του για το Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών μια αξιέπαινη ενέργεια που συνδέεται άμεσα με τα φιλεύσπλαχνα αισθήματα στήριξης του αξέχαστού μας Γιώργο προς τον δυσπραγούντα συνάνθρωπό μας.

Αιωνία και φωτεινή θα παραμείνει η μνήμη του στις καρδιές όλων μας.