Κηδεία Τάσου Μαυρονικόλα – 13.11.17

Επικήδειος Τάσου Μαυρονικόλα

Εκκλησία Αποστόλου Βαρνάβα, 13 Νοεμβρίου, 2017

Με βαθειά θλίψη κηδεύουμε σήμερα ένα σεμνό, απλό και εργατικό άνθρωπο. Αποχαιρετούμε τον αγαπητό μας Τάσο Μαυρονικόλα, που μας έφυγε πριν δυο μέρες.

Δύσκολο το καθήκον για μένα, αλλά και μεγάλη η τιμή, να πω τον τελευταίο χαιρετισμό σε έναν άνθρωπο, που παρά το γεγονός ότι δεν γεννήθηκε στον Καραβά, ένιωθε και συμπεριφερόταν σαν γνήσιος Καραβιώτης.

Ο Τάσος γεννήθηκε το 1960 στον Στρόβολο. Ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Γιώργου και της Λουκίας, με καταγωγή από το Παλαιχώρι Πιτσιλιάς.

Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με αρχές, με γονείς που του εμφύσησαν την αγάπη προς τον Θεό και τους συνανθρώπους του, την τιμιότητα και την εργατικότητα.

Μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας, άρχισε να εργάζεται την ημέρα σε εμπορική εταιρεία και το βράδυ να παρακολουθεί τα μαθήματα στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο, από όπου πήρε το Δίπλωμα του Μηχανολόγου Μηχανικού.

Το 1984 γνώρισε την Ανδρούλα Σταύρου, τη μικρότερη κόρη του αείμνηστου Αλέξη Σταύρου και της Στασούλας, το γένος Μαούρη, από τον Καραβά, και παντρεύτηκαν το 1986.

Μαζί δημιούργησαν μια αγαπημένη οικογένεια κι απέκτησαν δύο κόρες, την Αλεξία και τη Μαρία.

Η Ανδρούλα, αλλά και όλη η οικογένεια της, του μιλούσαν συνεχώς για τις ομορφιές του Καραβά, τον γήινο παράδεισό τους, του διηγούνταν την ζωή τους στην κατεχόμενη γη μας, του μετέφεραν τον πόνο και την νοσταλγία γι αυτά που έχασαν, αλλά και τη μεγάλη τους επιθυμία να επιστρέψουν στα σπίτια τους ελεύθεροι. Κι αυτός ένιωθε πια σαν Καραβιώτης και άρχισε να συμμετέχει σε πολλές αγωνιστικές εκδηλώσεις του Δήμου και του Σωματείου μας.

Ο ήπιος χαρακτήρας του, η σεμνότητα και η απλότητα του, η επαγγελματική ευσυνειδησία, η ευρυμάθεια, η εφευρετικότητα και η δημιουργικότητα του, η αγάπη για το τέλειο και η προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια, ο σεβασμός προς τους συνεργάτες του, ήταν χαρακτηριστικά που τον έκαναν πολύ αγαπητό σε όσους είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν.

Πριν από δύο δεκαετίες περίπου, διαγνώστηκε ότι έπασχε από μια σπάνια ασθένεια, η οποία έμελλε να του αλλάξει όλη τη ζωή.

Παρόλα αυτά, με το δικό του πείσμα, την συνεχή συμπαράσταση και αμέριστη βοήθεια της γυναίκας του Ανδρούλας, των παιδιών του και ολόκληρης της οικογένειάς του, δεν σταμάτησε να παλεύει και να αντιμετωπίζει τα συνεχή κτυπήματα που δεχόταν η υγεία του, νοσηλευόμενος άλλοτε στην Κύπρο και άλλοτε στο εξωτερικό.

Δεν τα έβαζε κάτω ούτε στιγμή και η δύναμη τού χαρακτήρα του και η μαχητικότητα του ήταν υποδειγματικές. Από τη μεγάλη του πίστη στο Θεό, αντλούσε μια αξιοθαύμαστη αισιοδοξία για την πορεία της ζωής του. Παρόλα τα σοβαρά προβλήματα, που αντιμετώπιζε, προσπαθούσε να ζει μια φυσιολογική καθημερινότητα. Ο ίδιος έδινε κουράγιο κι ελπίδα στους γύρω του και ήταν πάντα συνεπής στην δουλειά του και σε όλες τις υποχρεώσεις του. Γι αυτό, τόσο οι συγγενείς του ίδιου και της Ανδρούλας, όσο και οι φίλοι του, οι διευθυντές και οι συνεργάτες του στην εταιρεία όπου εργαζόταν, στάθηκαν δίπλα του, αντλώντας και οι ίδιοι θάρρος από το θάρρος που έδειχνε εκείνος.

Δυστυχώς όμως η μάχη ήταν άνιση. Στις 11 Νοεμβρίου τα ξημερώματα έφυγε από την γήινη ζωή έχοντας δίπλα του, όπως πάντα, την αγαπημένη του οικογένεια και τους συγγενείς του.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά, του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» και όλων των οργανωμένων συνόλων του Καραβά εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην σύζυγό του, την αγαπητή μας συνδημότισσα Ανδρούλα, και τις κόρες του, Αλεξία και Μαρία

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια της οικογένειας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη του Τάσου. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη όλης της οικογένειας στον Δήμο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.

Αποχαιρετούμε τον Τάσο στο μεγάλο ταξίδι που πηγαίνει με λίγα λουλούδια.

Ευχή και προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.