Κηδεία Σταύρου Λαχανάρη – 12.3.19

Επικήδειος  Σταύρου Λαχανάρη

13 Μαρτίου, 2019 – Εκκλησία Αγίου Γεωργίου- Λατσιά

Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα ακόμα ένα Καραβιώτη.  Αποχαιρετούμε τον γνωστό και  ξεχωριστό  συνδημότη μας Σταύρο Λαχανάρη.

Ο αγαπητός μας Σταύρος ήταν ένας αυθεντικός Καραβιώτης, σφικτά δεμένος με τον τόπο μας – δεμένος με τις δημιουργικές τέχνες, όντας ένας από τους ξακουστούς τεχνίτες του Δήμου μας. Ήταν κι αυτός ένα κεφάλαιο του Καραβά που χάσαμε.

Ο Σταύρος γεννήθηκε στον Καραβά το 1927. Πατέρας του ήταν ο Γιάννης Λαχανάρης, χρυσοχός το επάγγελμα, και μητέρα του η Ειρήνη το γένος Πιτσιολή. Ήταν το τρίτο από τα 7 παιδιά της οικογένειας γι’ αυτό και μόλις τέλειωσε το Δημοτικό σχολείο, μπήκε στη βιοπάλη, για να συμβάλει στο οικογενειακό εισόδημα της πολυμελούς οικογένειάς του.

Στη αρχή έκανε  τον παπουτσή  κοντά σε γνωστούς σκαρπάρηδες του Καραβά. Σε λίγο καιρό όμως εγκατέλειψε το επάγγελμα του υποδηματοποιού και συνεργάστηκε με τον αδελφό του Κύπρο. Ασχολήθηκε μαζί του στη μικρή βιοτεχνία χρυσοχοΐας και αργυροχοΐας, στην οποία ήδη εργαζόταν ο Κύπρος, συνεχίζοντας έτσι την οικογενειακή παράδοση.

Τα χρυσαφικά και τα ασημικά τους ήσαν ανεπανάληπτα χειροποίητα δημιουργήματα. Σύντομα έγιναν ξακουστοί για την ασύγκριτη  τέχνη τους, τις θαυμάσιες μερρέχες και  καπνιστήρια, τους υπέροχους σταυρούς, τις βέρες, τα διάφορα κοσμήματα και όλες τις άλλες καλαίσθητες δημιουργίες που κατασκεύαζαν στο χέρι. Το όνομα Λαχανάρης στον Καραβά έγινε συνώνυμο του χρυσοχόου και όταν οι Καραβιώτες ήθελαν να μιλήσουν για χρυσοχόο,  έλεγαν «θα πάμε στον Λαχανάρη». Μέχρι σήμερα  έμειναν ξακουστοί, ως οι αυθεντικοί χρυσοχοί του Καραβά.

Το 1959 παντρεύτηκε  την επίσης Καραβιώτισσα Γιαννούλα Κοζάκου, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Σωτήρη,  τον Παναγιώτη και την Ηρούλα. Ζούσαν ευτυχισμένοι στον Καραβά, σε ένα όμορφο, ειδυλλιακό, περιβάλλον. Ένα περιβάλλον φιλικό, ανθρώπινο και  δημιουργικό.

Ο Σταύρος ήταν άνθρωπος μειλίχιος και πράος, και αγαπούσε την ήρεμη και ήσυχη ζωή. Ήρθαν όμως μέρες δίσεκτες, δύσκολες  και τραγικές. Η Τουρκική εισβολή τον υποχρέωσε να καταφύγει  με την οικογένεια του στην Λεμεσό, όπου έμεινε για δώδεκα χρονιά. Τους δόθηκε μετά  σπίτι στον προσφυγικό συνοικισμό στα Λατσιά, οπού και εγκαταστάθηκε η οικογένεια του.

Δεν είχε πια την δυνατότητα να εξασκεί το επάγγελμα, που με  τόση  τέχνη ασκούσε στον τόπο του, γι αυτό και αναγκάστηκε να εργαστεί  στα δημοσιά έργα ως υπάλληλος, για να ζήσει την οικογένειά του.

Μετά την αφυπηρέτησή του, το 2004, έχασε τη γυναίκα του Γιανούλλα και αυτό του στοίχισε πολύ, γιατί ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι. Τα τελευταία 2 χρονιά τα προβλήματα της υγείας του τον ανάγκασαν να χρειαστεί ιδιαίτερη φροντίδα σε ίδρυμα, οπού και παρέμεινε εκεί ως την τελευταία του στιγμή.

Έχει αξιωθεί να δει και τα τρία του παιδιά αποκατεστημένα με τέσσερα εγγόνια, την Νατάσα, τον Σταυρό, την Ιωάννα και τον Γιώργο, τα οποία υπεραγαπούσε.

Ο Σταυρός δεν αξιώθηκε όμως να δει ξανά τον Καραβά από τότε  που τον άφησε. Ούτε τον επισκέφθηκε όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα. Σιγουρά όμως, τώρα, ελεύθερος πια, θα σεργιανίσει στους δρόμους του και θα μπορεί να δει τον Καραβά μας με τα μάτια του απαλλαγμένα από την τυφλότητα, που  τον βασάνιζε εδώ στη γη…..

Αγαπητοί μου Ηρούλα, Σωτήρη και Παναγιώτη,

Εκ μέρους του  Δήμου Καραβά, του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» και όλων των οργανωμένων συνόλων του Καραβά, εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια, σε σας και στις οικογένειές σας.

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη του πατέρα σας. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη όλης της οικογένειας  στον Δήμο και το Σωματείο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.

Αποχαιρετούμε τον συνδημότη μας Σταύρο στο μεγάλο ταξίδι που πηγαίνει με ανεκπλήρωτο το όνειρο  να επιστρέψει σε έναν ελεύθερο Καραβά.

Ευχή και  προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Αιωνία του η Μνήμη.

Νίκος Χατζηστεφάνου

Δήμαρχος