Κηδεία Πολύβιου Χαραλάμπους – 25.7.2020
Επικήδειος στον Πολύβιο Χαραλάμπους
Άγιος Νικόλαος Δευτερά
25 Ιουλίου, 2020
Κηδεύουμε σήμερα ένα ξεχωριστό Καραβιώτη.
Αποχαιρετούμε τον εκλεκτό συγχωριανό μας Πολύβιο Χαραλάμπους, τον πολύ αγαπητό φίλο Πολυβή.
Δύσκολο το καθήκον για μένα, αλλά και μεγάλη τιμή, να πω τον τελευταίο χαιρετισμό στον Πολυβή. Άλλον ένα Καραβιώτη που φεύγει με τον πικρό καημό της προσφυγιάς, μακριά από την αγαπημένη γη του Καραβά, με ανεκπλήρωτο το όνειρο και τον πόθο της επιστροφής.
Και η Πάνω Γειτονιά του Καραβά θρηνεί ακόμα ένα από τα παιδιά της.
Ο Πολυβής γεννήθηκε στον Καραβά το 1939. Μετά το Δημοτικό Σχολείο φοίτησε για δυο χρόνια στο Γυμνάσιο Λαπήθου. Υποχρεώθηκε όμως να εγκαταλείψει το σχολείο, όταν αρρώστησε και πέθανε ο πατέρας του και η οικογένεια του βρέθηκε σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση.
Εργατικός και φιλότιμος, ανέλαβε από τα 15 του χρόνια μαζί με τη μητέρα του τη φροντίδα και συντήρηση της οικογένειας του. Μια ευθύνη πολύ μεγάλη για ένα παιδί της ηλικίας του. Για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του νέου του ρόλου εργαζόταν όπου έβρισκε δουλειά: Στη συλλογή λεμονιών, στη φόρτωση αυτοκινήτων στις οικοδομές, ως ανειδίκευτος εργάτης και αργότερα ως μαθητευόμενος κτίστης. Στη συνέχεια, και αφού είχε μάθει πλέον την τέχνη, εργάστηκε ως οικοδόμος κοντά σε διάφορους εργολάβους.
Το 1960 δημιούργησε δικό του φθαρτοπωλείο στον Καραβά κοντά στην Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Καραβά. Η δουλειά πήγαινε πολύ καλά, αφού ο Πολυβής με το χαμόγελο και τους ευγενικούς του τρόπους «κέρδιζε» τους πελάτες.
Εκεί συνάντησα τον φίλο Πολυβή το πρωϊνό της αποφράδας ημέρας του πραξικοπήματος. Θυμάμαι σαν να ήταν χθές το τελευταίο ψώνισμα εκεί με τον Πολυβή. Ήταν γύρω στις 8.15 όταν έφευγα από το μαγαζί και, όταν πλησίαζα στην Ευαγγελίστρια, άκουσα από το ραδιόφωνο την είδηση για το επάρατο πραξικόπημα. Ήταν το τελευταίο μου ψώνισμα στον Καραβά.
Το 1967 παντρεύτηκε με την Ελένη Γιαννακού, από τους Μότιδες και απέκτησαν δυο παιδιά. Τη Χρυστάλλα, που είναι δασκάλα και το Χαράλαμπο, που είναι δημόσιος υπάλληλος.
Όλα όμως τερματίστηκαν με την Τουρκική εισβολή του 1974. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία, όπου υποχρεώθηκε να εργαστεί – ως υπάλληλος πλέον – σε παντοπωλείο. Σε αναζήτηση καλύτερης τύχης μετέβη στη συνέχεια στο εξωτερικό και απασχολήθηκε ως οικοδόμος, αρχικά στη Βουλγαρία και αργότερα στο Κουβέιτ.
Επέστρεψε οριστικά στην Κύπρο το 1977 και έκτοτε εργαζόταν ως οικοδόμος μέχρι το 2002.
Μέχρι χθες που έφυγε από τον πρόσκαιρο αυτό κόσμο διέμενε με την γυναίκα του Ελένη στην Κάτω Δευτερά.
Φίλε Πολυβή,
Σε αποχαιρετούμε για το μεγάλο ταξίδι που πηγαίνεις. Φεύγεις με ανεκπλήρωτη την επιθυμία για επιστροφή στη γη του Καραβά, τον όμορφο Καραβά, που έλεγες, εκεί που γεννήθηκες, που χάρηκες τα νεανικά σου χρόνια, εκεί που έφτιαξες την οικογένεια σου, εκεί που έζησες χαρούμενα και ειρηνικά στην ομορφιά και τη γαλήνη.
Εκ μέρους του Δήμου Καραβά εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στη σύζυγο σου Ελένη, τη Χρυστάλλα και τον Πάμπο, στα τέσσερα εγγονάκια σου και όλους τους συγγενείς σου.
Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια της οικογένειας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη σου. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη της οικογένειας στον Δήμο και το Σωματείο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.
Καλό σου ταξίδι, φίλε.
Και να ξέρεις ότι εμείς εδώ κρατάμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε.
Και προσβλέπουμε στη μέρα της επιστροφής όλων μας.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε να έρθει σύντομα η μέρα που θα μπορέσουμε να φέρουμε κυκλάμινα και λεμονανθούς στον τάφο που θα σε φιλοξενεί προσωρινά στην προσφυγιά.
Αιωνία σου η Μνήμη.
