Κηδεία Κωστάκη Μαππουρίδη – 29.10.11

Επικήδειος λόγος για τον Κωστάκη Μαππουρίδη

Εκκλησία Τιμίου Σταυρού – Στρόβολος

29 Οκτωβρίου 2011

Είναι με βαθύτατη θλίψη και μεγάλο συγκλονισμό που πληροφορηθήκαμε το θάνατο του αγαπητού μας Κωστάκη Μαππουρίδη. Εντελώς ξαφνικά, χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς κανένα ιατρικό ιστορικό που να αφήνει ανησυχίες, ο αγαπητός μας Κωστάκης άφησε την τελευταία του πνοή στο αεροδρόμιο Λάρνακας, όταν πήγε προχθές να υποδεχτεί την αγαπημένη του σύζυγο Ευγενούλα από σύντομο ταξίδι της στο εξωτερικό. Είναι δε τραγική σύμπτωση ο χώρος αυτός να συνδέεται με την πολύχρονη ενασχόληση που είχε ο αγαπητός μας Κωστάκης με τα αεροδρόμια Λευκωσίας και Λάρνακας κατά τη διάρκεια της αφοσιωμένης επαγγελματικής του πορείας, με μια προσφορά εξαίρετη.

Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1937. Γονείς του η Ελένη και ο Χριστόφορος Μαππουρίδης. Καταγωγή των γονέων του ο Άγιος Ιωάννης Αγρού και ο Πεδουλάς. Μέσα από το οικογενειακό του περιβάλλον, με άλλα δύο αδέλφια, κέρδισε αρχές και αξίες, πολύτιμα εφόδια στο στίβο της ζωής.

Η πρόσληψή του στις Κυπριακές Αερογραμμές υπήρξε καθοριστική στα επαγγελματικά του βήματα και όχι μόνο. Παντρεύτηκε την Ευγενούλα Σωτήρη Ιωάννου από τον Καραβά, την οποία γνώρισε μετά από ταξίδι της που πραγματοποίησε στην Αμερική το 1968 και επέστρεφε στην Κύπρο. Στο αεροδρόμιο Λευκωσίας έγινε η πρώτη γνωριμία. Παντρεύτηκε στον Καραβά, στην κεντρική ενοριακή εκκλησία της κωμόπολης, την Ευαγγελίστρια, το 1969. Λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, αποφασίζουν μαζί με τη σύζυγό του να εγκατασταθούν στη Λευκωσία φτιάχνοντας τη δική τους οικογένεια. Χαίρονται τα δύο παιδιά τους, το Μάριο και Σώτο και μαζί τους όλες τις χαρές της ζωής.

Προσιτός, με γαλήνιο βλέμμα, πάντοτε με καλή διάθεση και χαμόγελο, τίμιος, εργατικός, γνωρίζει και αξιοποιεί έμπρακτα την αλληλεγγύη και τη βοήθεια προς το συνάνθρωπο, κατάφερε δε να κερδίσει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη όλων όσων των γνώρισαν. Στον επαγγελματικό τομέα, όλοι οι συνάδελφοί του έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια για τη συνεργασία και την αφοσίωσή του. Όλοι οι συγγενείς και φίλοι τον ξεχώριζαν σαν τον εκλεκτό φίλο που έδινε με την προσωπικότητά του μια φωτοδότρα παρουσία σε όλες τις συναντήσεις με χαρίσματα καλοσύνης, ευγένειας και σεβασμού προς κάθε άποψη.

Τον γνώρισα μέσα από την παρουσία του στις εκδηλώσεις του Δήμου Καραβά, στις οποίες αρκετές φορές είχε τη μεγάλη χαρά να συνοδεύει τη λατρευτή του σύζυγο Ευγενούλα σε δραστηριότητες που αφορούσαν τον Καραβά και την αποστολή του Δήμου μας. Οι συμβουλές του πολύτιμες και οι γνώσεις του σε πολλά θέματα μας βοηθούσαν να ανοίξουμε μεγαλύτερους ορίζοντες δημιουργίας. Γνώριζε πολύ καλή τη σημασία της αποστολής μας και το δύσκολο έργο να αγωνίζεσαι για την πατρίδα και για ένα καλύτερο αύριο. Εξάλλου και ο ίδιος στη δική του διαδρομή είχε τις δικές του προσωπικές εμπειρίες και συμμετοχές σε διάφορα στάδια των αγώνων του Κυπριακού Ελληνισμού στην πρόσφατη ιστορία του, για να αποκτήσει ο τόπος μας την ελευθερία του. Από τον αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59, στα γεγονότα της Τουρκοανταρσίας του 1963 και μετά στις τραγικές συνθήκες της εισβολής του 1974.

Αξέχαστέ μας Κωστάκη,

Η λατρευτή σου σύζυγος Ευγενούλα, τα παιδιά σου Μάριος και Σώτος, οι νύφες του Νικολέτα και Έλλη, οι εγγόνες σου Αιμιλία και Κωνσταντίνα, οι λοιποί συγγενείς και φίλοι, σε αποχαιρετούμε για το αιώνιο σου ταξίδι με το μαντήλι της αγάπης και της εκτίμησής μας να παραμένει μια σταθερή υπόμνηση προσήλωσης σε αρχές και αξίες, μια αποστολή που πίστεψες και υπηρέτησες με πολλή αφοσίωση την οικογένειά σου, την κοινωνία και την πατρίδα.

Το καλό όνομα που αφήνεις πίσω σου, με τα έργα και την προσφορά σου είναι η περηφάνια ζωής που θα απαλύνει τον πόνο της απουσίας σου, την αγαπημένη σου σύζυγο, τα παιδιά σου και όλους εμάς που σε αποχαιρετούμε σήμερα.

Αξέχαστη και αιώνια θα είναι η μνήμη σου στις καρδιές όλων μας.

Γιάννης Παπαϊωάννου