Κηδεία Χριστόδουλου Θεοδούλου Φλόκκου – 6.9.17

Επικήδειος για τον Χριστόδουλο Θεοδούλου Φλόκκο

6 Σεπτεμβρίου 2017, Άγιος Νικόλαος Έγκωμη

Αποχαιρετούμε σήμερα ένα ακόμα Καραβιώτη, μάρτυρα της Τουρκικής εισβολής.

Στο μικρό κιβώτιο που σκεπάζουν οι σημαίες μας βρίσκονται τα οστά ενός ακόμα θύματος της βαρβαρότητας του Αττίλα.

Κηδεύουμε τον Χριστόδουλο Θεοδούλου, που σκότωσαν εν ψυχρώ άνανδρα

οι τούρκοι εισβολείς πριν από 43 ολόκληρα χρόνια.

Ο Χριστόδουλος Θεοδούλου ήταν ένας από τους θεμελιωτές της προόδου και της ανάπτυξης του Καραβά. Σε όλους εμάς τους Καραβιώτες ήταν γνωστός ως ο Γέρο Φλόκκος – Ένας εύσωμος γέρος, φιλήσυχος Καραβιώτης, που ξέραμε όλοι, πάντα με το αστείο του, είχε ένα καλό λόγο και συχνά και κανένα πείραγμα για τον καθένα, μια καλή κουβέντα για όλους. Κυκλοφορούσε με την μεγάλη μαγκούρα του στον κεντρικό δρόμο του Καραβά, αφού το σπίτι του βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το Δημοτικό Μέγαρο του Καραβά. Ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της περιοχής, και παρά την μεγάλη του ηλικία, το παρουσιαστικό του αποκάλυπτε άνθρωπο δυναμικό και δραστήριο, γεμάτο ζωή και ενεργητικότητα.

Γεννήθηκε στον Καραβά το 1890 ή γύρω από αυτή την χρονολογία και σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τα χωράφια και τη γη του. Παντρεύτηκε την Μαρία Κοιλαρά, κι’ αυτή Καραβιώτισσα, και απέκτησαν έξι παιδιά. Την Στασούλα, τον Άντρο, την Πολυξένη και την Χαρίτα, που έχασαν όταν ήταν πολύ μικρές, την Ινώ και την Γιαννούλα.

Με το ανοικτό πνεύμα που τον χαρακτήριζε ο Χριστόδουλος σύντομα επέκτεινε τις δραστηριότητες του και παράλληλα με τις γεωργικές ασχολίες του αγόρασε άμαξα με την οποία έκανε τα τακτικά δρομολόγια Καραβά – Λευκωσίας. Όταν το πρώτο αυτοκίνητο ήρθε στον Καραβά ο Χριστόδουλος εντυπωσιάστηκε. Πούλησε την άμαξα και αγόρασε λεωφορείο. Μπήκε έτσι στον τομέα των συγκοινωνιών, βάζοντας τον πρώτο σπόρο για το συγκοινωνιακό σύστημα του Καραβά και της περιοχής, το οποίο ως πριν την εισβολή είχε αναπτυχθεί σε ζηλευτά επίπεδα, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα.

Το λεωφορείο εκείνο αγοράστηκε το 1929 και είχε τον αριθμό «KYRENIA 24», κάτι που οι Καραβιώτες θυμόντουσαν για πολλά χρόνια, επειδή ήταν με το λεωφορείο αυτό που πήγαν τον Οκτώβριο του 1931 οι νέοι του Καραβά στην Κερύνεια. Μετά που ορκίστηκαν από τον Λευτέρη Χατζηστεφανή στην Ελληνική σημαία όλοι οι νέοι του Καραβά πήγαν στην Μητρόπολη, όπου στα επεισόδια που ακολούθησαν κατά τα Οκτωβριανά σκοτώθηκε ο Μιχάλης Τριφούρτζης.

Είναι χαρακτηριστικό να λεχθεί ότι ο ίδιος ο γέρο Χριστόδουλος δεν ήξερε να οδηγεί αυτοκίνητο.

Εκείνη την αποφράδα μέρα που οι Τούρκοι μπήκαν στον Καραβά, στις 6 Αυγούστου 1974, οι λιγοστοί υπερασπιστές της περιοχής υποχωρούσαν κάτω από τη συντριπτική υπεροχή της τουρκικής πολεμικής υπεροπλίας. Στα Ανατολικά οι Αττίλες εδραίωσαν την κατάληψη των περιοχών όπου είχαν αποβιβαστεί από τις 20 Ιουλίου. Στα Νότια είχαν προελάσει από το βουνό και στα Βόρεια είχαν αποκλείσει την περιοχή από τη θάλασσα. Έτσι η περιοχή εγκλωβίστηκε σε ένα πύρινο πολεμικό κλοιό. Ιστορικές θα μείνουν οι μάχες της Αναμορφωτικής Σχολής και της Αϊρκώτισσας, ενώ πεζοπόρα τμήματα των τούρκων άρχισαν να εκκαθαρίζουν τους δρόμους του Καραβά.

Ο Γέρο Χριστόδουλος, δεν άντεχε να μένει κλεισμένος στο σπίτι του. Ήθελε με κάθε τρόπο να βγει και κανένας δεν τον συγκρατούσε. Δεν μπορούσε να δεχτεί ότι κάποιοι είχαν καταλάβει τον Καραβά και του στερούσαν το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει, του απαγόρευαν να κυκλοφορεί όπως αυτός έκρινε. Δεν δεχόταν ότι κάποιοι του περιόριζαν την ελευθερία του. Μέσα σε’ κείνη την κόλαση των πυροβολισμών, των κανονιοβολισμών, των βομβών και των καπνών, και παρά τις προτροπές της γυναίκας του Μαρίας, πήρε το μπαστούνι του και βγήκε έξω στον δρόμο με το πρόσχημα να αγοράσει ψωμί από το Συνεργατικό παντοπωλείο, λίγα μέτρα από την είσοδο του σπιτιού του.

Και αυτοί που οι Τούρκοι ονόμασαν ειρηνευτές, εκτέλεσαν εν ψυχρώ τον Γέρο Χριστόδουλο, σε απόσταση 40 μέτρα από το σπίτι του.

Σκότωσαν έναν υπερήλικα άνθρωπο, ο οποίος για να κυκλοφορήσει στηριζόταν στο μπαστούνι του.

Ένα γέρο που τόλμησε να βγει από την πόρτα του σπιτιού του, γιατί έτσι έμαθε να ζει.

Να ζει ελεύθερα.

Σε μικρή απόσταση από το νεκρό σώμα του, άλλοι δύο υπερήλικες θεμελιωτές της προόδου και της ανάπτυξης του Καραβά, κείτονταν νεκροί. Ο μεγάλος ανθρωπιστής και ευεργέτης του Καραβά Φραγκίσκος Χατζηφραγκέσκου και ακόμα ένας πρωτοπόρος στις συγκοινωνίες και τις μεταφορές, ο Φίλιππος Μιχαήλ.

Τρεις επιφανείς Καραβιώτες, υπερήλικες, νεκροί στην κεντρική Λεωφόρο Πραξάνδρου του Καραβά.

Τρεις άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον κάματο και τη δουλειά,

που πρόσφεραν στην φιλανθρωπία, την πρόοδο και την ευημερία του τόπου τους,

που πρόσφεραν ανθρωπιά και εισέπραξαν κτηνωδία και απανθρωπιά

από τους σύγχρονους αττίλες.

Οι πληροφορίες λένε ότι μετά από μέρες και ύστερα από διάφορες ενέργειες ο εγκλωβισμένος τότε Νίκος Διγενής πήρε άδεια από τους Τούρκους να θάψει τον γέρο Χριστόδουλο και ότι η ταφή έγινε σχεδόν επιφανειακά σε ένα άδειο οικόπεδο στην είσοδο της οδού Λαμπούσης, τον δρόμο που οδηγεί από το κέντρο του Καραβά στην αρχαία λαμπρή πόλη της περιοχής.

Σαράντα τρία (43) χρόνια μετά γίνεται σήμερα κατορθωτό να κηδεύσουμε τον Χριστόδουλο Θεοδούλου, ή ότι απέμεινε από αυτόν και περιέχεται στο μικρό τούτο κιβώτιο.

Οι σημαίες μας σκεπάζουν τα οστά ενός ανυπότακτου Καραβιώτη και τα στρατευμένα παιδιά μας συνοδεύουν τιμητικά έναν άνθρωπο που δεν υπέκυψε στην σκλαβιά, που έζησε ελεύθερος και πέθανε ελεύθερος.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια σε όλα τα μέλη της οικογένειας,

τον Άντρο και την Έλλη

τα παιδιά και τα εγγόνια σας και όλους τους συγγενείς.

Νοιώθουμε τη λύπη σας και συμπάσχουμε με τον πόνο σας.

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών εις μνήμη του μακαριστού Χριστόδουλου. Μια ενέργεια που σας τιμά και δείχνει την αγάπη σας στον Δήμο – ιδιαίτερα στους συνδημότες μας που δυσπραγούν κι’ έχουν ανάγκη να τους βοηθήσουμε. Οι περιπτώσεις είναι πολλές και μόνο με τη δική μας αλληλεγγύη μπορούμε να συμπαρασταθούμε σε όλους αυτούς, τους δικούς μας ανθρώπους, οι οποίοι χρειάζονται τη βοήθεια μας.

Ας είναι η ενέργεια σας αυτή παράδειγμα προς μίμηση.

Αποχαιρετούμε τον Χριστόδουλο Θεοδούλου

Εκ μέρους όλων των Καραβιωτών καταθέτω τούτο το στεφάνι. Στεφάνι από φύλλα δάφνης όπως αξίζει σε ήρωες – σε ανθρώπους ελεύθερους, γιατί ελεύθερος έφυγες γέρο Χριστόδουλε.

Κι’ αν είναι να σου υποσχεθώ κάτι

επίτρεψε μου να σου πω ότι στην διεκδίκηση της επιστροφής μας

και στον αγώνα για την ελευθερία του Καραβά,

θα παραμείνουμε ανυποχώρητοι.