Κηδεία Σάββα Μαύρου – 16.8.14

Επικήδειος Σάββα Μαύρου

Σάββατο, 16 Αυγούστου 2014

Εκκλησία Αποστόλου Λουκά – Συνοικισμός Κόκκινες, Στρόβολος

Είναι με βαθιά θλίψη που πληροφορηθήκαμε το θάνατο ενός εκλεκτού συνδημότη μας, αφοσιωμένου συνοδοιπόρου της επιστροφής, του Σάββα Μαύρου. Ο αξέχαστος μας Σάββας γεννήθηκε το 1933 στο γραφικό χωριό Όρκα της επαρχίας Κερύνειας.

Μετά το δημοτικό σχολείο φοίτησε για δύο χρόνια στο Γυμνάσιο Λαπήθου. Η πρώτη του απασχόληση μετά το σχολείο, ήταν μαθητευόμενος κουρέας (2 χρόνια). Τα επάγγελμα αυτό όμως δεν τον ικανοποιούσε και τα εγκατέλειψε για να γίνει οικοδόμος, εργασία η οποία είχε τότε μεγάλη ζήτηση. Τα πρώτα χρόνια εργαζόταν μαζί με τον συγγενή του Κώστα Σιακόλα, κοντά στον οποίο κέρδισε εμπειρίες πολύτιμες.

Απασχολήθηκε στη συνέχεια σε οικοδομικές εργασίες σε πολλά μέρη της Κύπρου. Για δύο χρόνια, την περίοδο 1965-1966, εργάστηκε στο εξωτερικό στη Λιβύη με την εταιρεία Ιωάννου και Παρασκευαΐδη. Έχοντας αποκτήσει μεγάλη πείρα στις οικοδομές από το 1967 έγινε εργολάβος με συνέταιρους κατά καιρούς τους Καραβιώτες Γιάννη Κυπριανού, Γιάννη Ερωτοκρίτου, Γιώργο Πογιατζή, Κώστα και Ανδρέα Μανώλη.

Παντρεύτηκε το 1964 με την Ευγενία Λοΐζου από τον Καραβά και απέκτησαν δύο κόρες, την Τούλα και τη Βασιλική.

Όπως όλοι οι οικογενειάρχες Καραβιώτες, τα όμορφα χρόνια πριν την εισβολή έφτιαχνε όνειρα για ένα καλύτερο αύριο που θα έδινε προοπτικές για μια πετυχημένη αποκατάσταση σ’ όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Δυστυχώς, ο τραγικός σταθμός του 1974 ανέτρεψε όλους εκείνους τους όμορφους σχεδιασμούς. Η οικογένεια του αξέχαστού μας Σάββα βρίσκεται όπως και άλλοι πρόσφυγες, διωγμένη σε νέες πρωτόγνωρες συνθήκες. Ο βίαιος ξεριζωμός, η απόγνωση, οι εφιαλτικές στιγμές του πολέμου δημιούργησαν ένα τραγικό περιβάλλον και όλοι μας αναζητούμε νέους ορίζοντες δημιουργίας με ένα αβέβαιο προσανατολισμό.

Η οικογένεια του αξέχαστού μας Σάββα εγκαταστάθηκε πρώτα στην Κακοπετριά (3 βδομάδες) στο σχολείο του χωριού και στη συνέχεια στη Λεμεσό (6 μήνες), στη Λευκωσία (1 χρόνο) σε συγγενικό σπίτι και τέλος στο χωριό Αρεδιού, όπου έκτισε σπίτι με την επιλογή της αυτοστέγασης. Στο μεταξύ ο αξέχαστός μας Σάββας είχε επαναδραστηριοποιηθεί και πάλι ως εργολάβος, ενώ η σύζυγός του εργαζόταν σε εργοστάσιο ενδυμάτων στην περιοχή. Μετά από δέκα χρόνια εγκαταστάθηκε σε σπίτι που έκτισε στον Στρόβολο.

Ο αγαπητός μας Σάββας υπήρξε δραστήριο μέλος της κωμόπολης του Καραβά και ειδικότερα του αριστερού κινήματος. Περήφανος για την ιδεολογία του συμμετείχε πάντοτε στις συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις, παρελάσεις του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ στον Καραβά και τη Λευκωσία. Ήταν επικεφαλής της επιτροπής υποδοχής αντιπροσωπειών από σοσιαλιστικές χώρες που έρχονταν στον Καραβά για εθελοντική δουλειά.

Ενεργός πολίτης και πάντοτε αναμιγμένος στα κοινά ο Σάββας διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Καραβά για 10 χρόνια, από το 1986 μέχρι το 1996. Στις αρχές της δεκαετίας του 90’ υπηρέτησε για έξι μήνες ως Δήμαρχος (με το σύστημα που ίσχυε την συγκεκριμένη περίοδο, η θητεία του Δημάρχου ήταν εναλλάξ ένας από κάθε κόμμα ανά εξάμηνο).

Το 2007 χάνει τη λατρευτή του σύζυγο Ευγενία, ένα ακόμη βαρύ πλήγμα, μια μεγάλη ανατροπή η οποία του στοίχισε πάρα πολύ.

Ο ίδιος αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό προβλήματα υγείας. Διέκρινες όμως στο βλέμμα του την αγάπη και τη νοσταλγία για τη γη του Καραβά, καθώς και ένα μεγάλο παράπονο και ένα ανεξήγητο γιατί για τη μεγάλη ανατροπή που βιώνουμε με την προσφυγιά που συνεχίζεται και το δύσκολο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί, τα πάμπολλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι μας και τα τόσα άλλα. Έκρυβε αυτό το παράπονο βαθιά μέσα στην καρδιά του. Είχε όμως πάντοτε την πίστη και ενέπνεε τους νεότερους και μετέδιδε με τις συμβουλές του και το λιτό του λόγο την ελπίδα, την επιμονή, την αισιοδοξία, την καρτερία ότι μια μέρα θα βελτιωθούν οι συνθήκες, ο τόπος μας και η κοινωνία θα ανασάνουν και θα ανατείλουν καλύτερες μέρες για όλους μας.

Στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις που είχα μαζί του στο σπίτι του και στις συγκεντρώσεις του Δήμου και των σωματείων μας η παρουσία του μας έδινε ένα μήνυμα ελπίδας με συμβουλές ότι στη δύσκολη διαδρομή που βιώνουμε να αντλούμε δυνάμεις από το ιστορικό μας παρελθόν και να συνεχίζουμε την προσφορά μας μέχρι που ο τόπος απαλλαγεί από την Τουρκική κατοχή και τη διαίρεση.

Φεύγει με τον πικρό καημό της ανεκπλήρωτης επιθυμίας για επιστροφή στον αξέχαστο Καραβά μας. Γνωρίζουμε τις διαστάσεις αυτής της δοκιμασίας, την οποία έχουν περάσει πολλοί άλλοι συνδημότες μας προηγουμένως και κάθε φορά εκφράζουμε μέσα από τη δική μας αποστολή την ακλόνητη πίστη ότι θα αναδιπλώνουμε δυνάμεις και θα κρατάμε άσβεστη τη φλόγα για να δικαιωθεί ο τόπος μας.

Αξέχαστέ μας Σάββα,

Τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, οι λοιποί συγγενείς, οι συγχωριανοί και φίλοι, σε αποχαιρετούμε για το αιώνιο σου ταξίδι με το δακρύβρεχτο μαντήλι της αγάπης και της εκτίμησής μας να παραμένει μια σταθερή υπόμνηση χρέους για τα όσα έχεις προσφέρει με αφοσίωση στην οικογένειά σου, στην κοινωνία του Καραβά και στα δύσκολα χρόνια της δραστηριοποίησης του κατεχόμενου Δήμου μας.

Αφήνεις πίσω σου ένα μεγάλο όνομα, μια ποιοτική σφραγίδα δημιουργίας και προσφορά, με τα εξαίρετα χαρίσματά του χαρακτήρα σου. Πράος, ειλικρινής, τίμιος, εργατικός, αφοσιωμένος οικογενειάρχης, ενεργός πολίτης. Θα σε θυμόμαστε για πάντα σαν ένα ξεχωριστό καθοδηγητή στη δική μας ανηφορική πορεία και αποστολή.

Αιωνία και φωτεινή θα παραμείνει η μνήμη του στις καρδιές όλων μας.