Κηδεία Λέανδρου Μιχαήλ – 22.1.2020

 

Επικήδειος Λέαντρου Μιχαήλ

22 Ιανουαρίου 2020, Λεμεσός

 

Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα ακόμα ένα συνδημότη μας.  Αποχαιρετούμε τον γνωστό και ξεχωριστό Λένατρο Μιχαήλ.

Ο αγαπητός μας Λέαντρος ήταν ένας πολύ προοδευτικός και αγαπητός  άνθρωπος, μια ξεχωριστή, εμβληματική μορφή του Καραβά. Του Καραβά που ζήσαμε στα ωραία εκείνα χρόνια πριν την εισβολή.

Τον θυμούμαι στη γειτονιά, όταν ήμουν μικρό παιδί, να ανηφορίζει προς το σπίτι του, που βρίσκεται σε ένα στενό δρομάκι κάθετα στον δρόμο προς την Ευαγγελίστρια. Τον θαυμάζαμε όλοι σαν ποδοσφαιριστή του ΑΡΗ και της ΑΕΚ, και γενικά σαν αθλητή. Ξακουστό έμεινε το πολύ δυνατό σουτ που είχε στους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Ήταν ο κανονιέρης της ομάδας του Καραβά.

Ήταν ένα πρότυπο, μια προσωπικότητα που κόσμησε τον τόπο μας.

Γεννήθηκε το 1931 στον Καραβά.  Πατέρας του ήταν ο Μιχάλης του Παντέλα, με κομμένο το ένα του χέρι από έκρηξη δυναμίτη, πασίγνωστος αγροφύλακας και ψαράς.  Μητέρα του ήταν η Βασιλού του Παναή.  Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στον Καραβά και στη συνέχεια φοίτησε για τρία χρόνια στο Γυμνάσιο της Κερύνειας.

Η πρώτη του εργασία, στην οποία απασχολήθηκε για έξι χρόνια περίπου, ήταν οικοδόμος και εργαζόταν στη Λευκωσία.  Όπως έλεγε, ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, αφού σε πολλές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι ήταν υποχρεωμένοι να διανυκτερεύουν στη Λευκωσία κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Το 1953 διορίστηκε δάσκαλος οικοδομικής στην Αναμορφωτική Σχολή Λαπήθου, μετέπειτα Σχολή Λαμπούσης.  Η διδασκαλία περιλάμβανε τόσο εργαστήριο οικοδομικής, όσο και εφαρμογή στην πράξη.

Μετά την εισβολή του 1974 και την αναστολή των εργασιών της Σχολής Λαμπούσης, απασχολήθηκε στην Υπηρεσία Μερίμνης μέχρι το 1991 που αφυπηρέτησε.

Με το διορισμό του στην Αναμορφωτική Σχολή, ο Λέαντρος ανέλαβε καθήκοντα προπονητή της ποδοσφαιρικής ομάδας της Σχολής, ενώ ήταν ταυτόχρονα και ποδοσφαιριστής της.  Ήταν μια απασχόληση που τον ικανοποιούσε ιδιαίτερα, αφού αγαπούσε οτιδήποτε είχε σχέση με τον αθλητισμό.  Η Σχολή ήταν ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον γι’ αυτόν, αφού, όπως έλεγε, διευθυντής, δάσκαλοι και άλλοι, είχαν όλοι προοδευτικές ιδέες.

Εργαζόταν σε ένα πανέμορφο χώρο, κομμάτι της αρχαίας λάμπουσας πολιτείας, της ρημαγμένης από τις Αραβικές επιδρομές.  Δίπλα από τη θάλασσα, ανέπνεε τον αέρα του πέλαγου, την λεπτή μυρωδιά του κυκλάμινου, το άρωμα των λεμονανθών της Λαπήθου και του Καραβά. Απολάμβανε την ομορφιά και τη γαλήνη της φύσης.

Το 1952 παντρεύτηκε την Κούλλα Τυρίμου από τον Καραβά και δημιούργησαν μια όμορφη οικογένεια σε ένα άλλο ειδυλλιακό χώρο, στο κέντρο περίπου του Καραβά. Απέκτησαν πέντε παιδιά.  Τον Μιχάλη, τον Πάμπο, τον Άγγελο, τη Μαρία και την Αναστασία.

Τα χρόνια περνούσαν ήρεμα, δημιουργικά  και ειρηνικά, ως την αποφράδα εκείνη ημέρα του πραξικοπήματος και της βάρβαρης εισβολής των Τούρκων που το ακολούθησε.

Από τη μια στιγμή στην άλλη, τα πάντα ανατράπηκαν. Κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις έχασε το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας, τον 19χρονο γιο του Μιχάλη, που υπηρετούσε τότε τη στρατιωτική του θητεία και ο οποίος για πολλά χρόνια παρέμεινε αγνοούμενος. Τελικά τα οστά του βρέθηκαν στο Τουρκοκυπριακό χωριό Τζιάος και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.

Η κηδεία του ήρωα έγινε τον Απρίλιο του 2011.

Για να τιμήσει τον τότε αγνοούμενο  γιο του, ο Λέαντρος με δική του πρωτοβουλία και δική του, κατά κύριο λόγο, χρηματική επιβάρυνση, φρόντισε για τη δημιουργία στο χωριό Μαθηκολώνη μικρής πλατείας με προτομή του γιού του. Είχε σ’ αυτό την αμέριστη στήριξη, συμπάθεια  και συμπαράσταση,  τόσο του Δήμου, όσο και των άλλων οργανωμένων συνόλων των Καραβιωτών.

Η πλατεία αυτή  έχει καθιερωθεί πλέον ως το κέντρο εκδηλώσεων του χωριού.

Και ενώ η ζωή στην προσφυγιά περνούσε με αμέτρητες δυσκολίες, μα προπάντων με τον πόνο του νεκρού του παιδιού, ήρθε  να προστεθεί ο θάνατος του άλλου του υιού, του Χαράλαμπου,  και μετά, της αγαπημένης του συζύγου, Κούλλας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος να χάνει κάποιος τα παιδιά του και το σύντροφο της ζωής του. Δεν άντεξε άλλο. Έφυγε με τον πόνο του χωρισμού. Σε ένα φιλόξενο τόπο, αλλά όχι στη γη που τον γέννησε.

Αγαπητοί μου, Αγγελή, Μαρία και Αναστασία,

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά, του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» και όλων των οργανωμένων συνόλων του Καραβά, εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια, σε σας, τους συζύγους, τα παιδιά και όλα τα μέλη της οικογένειας.

Αποχαιρετούμε τον συνδημότη μας Λέαντρο στο μεγάλο ταξίδι που πηγαίνει με ανεκπλήρωτο το όνειρο να επιστρέψει σε έναν ελεύθερο Καραβά.

Ευχή και προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Αιωνία του η Μνήμη.