Κηδεία Σωτήρη Κονομή – 16.12.2012

Είναι με βαθιά θλίψη και μεγάλο συγκλονισμό ψυχής που αποχαιρετούμε για το αιώνιό του ταξίδι ένα εκλεκτό συνδημότη μας, το Σωτήρη Παναγιώτη Κονομή.

Ο αξέχαστός μας Σωτήρης γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1946 στον Καραβά. Γονείς του ο Παναγιώτης και η Ελένη Κονομή. Μεγάλωσε σ’ ένα οικογενειακό περιβάλλον με αρχές και μαζί με τις δύο αδελφές του Μαρία και Ειρήνη κέρδισαν πολύτιμα εφόδια ζωής και κατεύθυνση ενός ενάρετου και στοχευμένου προσανατολισμού.

Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Καραβά και στη συνέχεια στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου. Το πλούσιο από κάθε άποψη φυσικό περιβάλλον της περιοχής μας, η προοδευτικότητα των κατοίκων, οι γνώσεις που κέρδισε μέσα από την ποιοτική διαδρομή στα εκπαιδευτήρια του Καραβά και της Λαπήθου, η αφοσιωμένη στήριξη και στοργή που είχε μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον, την πλούσια θρησκευτική και πολιτιστική παράδοση, ήσαν όλα ένας συνδυασμός που βοήθησε να αναπτύξει ο αγαπητός μας Σωτήρης ένα χαρακτήρα αδαμάντινο με ταπεινή σκέψη, με σεβασμό προς το συνάνθρωπο, με πίστη και αγάπη προς τον πανάγαθο Θεό, αλλά και δημιουργική διάθεση να προσφέρει και να προγραμματίζεται για ένα καλύτερο αύριο.

Εργοδοτήθηκε λίγα χρόνια πριν την εισβολή του 1974 στο Υπουργείο Γεωργίας, στο παράρτημα Κερύνειας. Από τα πρώτα στάδια της εργοδότησής του κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση των συναδέλφων του. Όμως, η εισβολή του 1974 εξανέμισε όλα τα όμορφα όνειρα δημιουργίας και προοπτικής και βρεθήκαμε, όλοι οι πρόσφυγες, σκορπισμένοι στις τέσσερις γωνιές του ανέμου να αναζητούμε νέους ορίζοντες δημιουργίας. Η οικογένεια του αξέχαστού μας Σωτήρη έζησε τις δικές της στιγμές αγωνίας και προβληματισμού, κάτω από το εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον που δημιούργησαν οι νέες συνθήκες της προσφυγιάς. Είχε όμως ο αξέχαστός μας φίλος Σωτήρης το χάρισμα να εμψυχώνει και να δίνει με το γλυκό του λόγο στήριγμα αισιοδοξίας για καλύτερες μέρες, να φτιάχνει και να εισηγείται μικρά βήματα ζωής που μπορούσαν να απαλύνουν τον πόνο και να δώσουν αχτίδες φωτός στα πέτρινα χρόνια που ζήσαμε και εξακολουθούμε να βιώνουμε για 38 χρόνια.

Παντρεύτηκε το 1977 την εκλεκτή της καρδιάς του, τη Μαρίνα το γένος Ευαγγέλου από το Στρόβολο με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, το Νικόλα και το Δημήτρη. Μια δεμένη οικογένεια με βασικούς σταθμούς ζωής που λειτούργησαν θετικά με ευγενείς στόχους και επιδιώξεις για ένα καλύτερο αύριο.

Ο αξέχαστός μας Σωτήρης ήταν πάντοτε συμπαραστάτης στο έργο και την αποστολή του εκτοπισμένου Δήμου μας και του προσφυγικού μας σωματείου. Διετέλεσε για αρκετά χρόνια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» και μέσα από τη δράση και την προσφορά του ανέδειξε τις αρετές του και την αγάπη του για την κατεχόμενη γη μας και τους ανθρώπους της.

Υπήρξε ο εμπνευστής της καθιερωμένης εκδήλωσης που διοργανώνεται κάθε χρόνο από το Δήμο και το σωματείο μας προς τιμή των Καραβιωτών της τρίτης ηλικίας. Στην πρώτη εκδήλωση που διοργανώθηκε το 1988 στο χωριό Κάτω Δρυς και στα Λεύκαρα, θυμάμαι, χαρακτηριστικά την προσφώνηση που έκανε προς τους ηλικιωμένους Καραβιώτες: «Γέρο-πλάτανοι του Καραβά, κάτω από το δικό σας βαθύ ίσκιο των βιωμάτων, των αναμνήσεων και των γνώσεων θα βρίσκουμε δροσιά και ξεκούραση, να αναδιπλώνουμε δυνάμεις πίστης και ελπίδας μέχρι την ευλογημένη μέρα της επιστροφής στην αξέχαστη κωμόπολή μας». Ένας στόχος και μια επιθυμία που δυστυχώς παραμένουν ανεκπλήρωτοι. Ο αξέχαστός μας Σωτήρης ήταν έντονα ευαισθητοποιημένος για το πρόβλημα της κατοχής της πατρίδας μας. Η προσφορά του υπήρξε σημαντική και πολύπλευρη μέσα και από άλλους φορείς της επαρχίας μας.

Στο εργασιακό του περιβάλλον στο Υπουργείο Γεωργίας με το έργο και την αφοσίωσή του κέρδισε την εκτίμηση όλων. Όλοι οι συνάδελφοί του έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια για την ποιοτική και προσεγμένη προσέγγισή του, την ευγένεια του χαρακτήρα του, την τιμιότητα και την εργατικότητά του.

Αξέχαστέ μου φίλε Σωτήρη,

Σε αποχαιρετούμε για το αιώνιό σου ταξίδι με το δακρύβρεχτο μαντήλι της αγάπης μου να παραμένει μια σταθερή υπόμνηση προσφοράς και χρέους αντάξιας της δικής σου διαδρομής μέσα από το στίβο της ζωής και τα δύσκολα χρόνια της πικρής προσφυγιάς.

Ο αδαμάντινος χαρακτήρας σου, η κοινωνική αλληλεγγύη που πάντοτε ήταν στις προτεραιότητές σου, η αγάπη σου για τον κατεχόμενο Καραβά μας και όλη την επαρχία Κερύνειας, ο αφοσιωμένος προσανατολισμός και η στοργή που έδειχνες προς όλα τα μέλη της οικογένειάς σου, η πίστη σου στο Θεό και οι δύσκολες μάχες της ζωής, στις οποίες με μεγάλη καρτερία, αντοχή και ελπίδα συμμετείχες, όλα είναι πολύτιμες ψηφίδες ζωής που θα κοσμούν τη δική μας πορεία και θα μας δίνουν αχτίδες φωτός για να αλλάξουμε μια μέρα το γκρίζο ορίζοντα που μας περιβάλλει.

Εκ μέρους του Δήμου Καραβά καταθέτω λίγα λουλούδια αγάπης και απέραντης εκτίμησης για τα όσα έχεις προσφέρει στην οικογένειά σου, στην κοινωνία, στην εκκλησία και στη δύσκολη αποστολή μας για λευτεριά της πατρίδας μας.

Αιώνια και φωτεινή θα παραμένει η μνήμη σου στις καρδιές όλων μας.