Κηδεία Κυριάκου Μούγη – 10.5.2019

Επικήδειος  Κυριάκου Μούγη

10 Μαΐου, 2019 – Άγιος Τύχωνας, Λεμεσός

Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα ακόμα ένα συνδημότη μας.  Αποχαιρετούμε τον γνωστό και  ξεχωριστό  μας Κυριάκο Μούγη.

Ο αγαπητός μας Κυριάκος ήταν ένας ήρεμος πολύ εργατικός και προοδευτικός άνθρωπος, μια ξεχωριστή μορφή του Καραβά, του Καραβά που ζήσαμε  στα ωραία εκείνα χρόνια πριν από την εισβολή.

Τον θυμούμαι  πάντα πάνω στην μοτοσυκλέττα του, ντυμένο με την χαρακτηριστική στολή του Δασονόμου, περιποιημένο και σοβαρό να περνά μπροστά από τον δρόμο του σπιτιού μου, καθ΄οδόν προς το δικό του το σπίτι στην άκρη του Καραβά προς την Λάπηθο.

Ήταν ένας πραγματικός κύριος, μια προσωπικότητα που κόσμησε τον τόπο μας.

Ο Κυριάκος γεννήθηκε στη Λάπηθο το 1925. Πατέρας του ήταν ο Παναής Μούγης και μητέρα του η Μάρθα.  Αδέλφια του,  ο Ανδρέας, ο Σοφοκλής, ο Γιώργος, ο Πολυχρόνης και η Αναστασία.

Φοίτησε στο δημοτικό και το γυμνάσιο της Λαπήθου. Η ζωή στην φύση, τον καθαρό αέρα, οι ομορφιές του δάσους, γοήτευαν τον νεαρό τότε Κυριάκο, ο οποίος αποφάσισε μετά τα χρόνια που φοίτησε στο Γυμνάσιο, να ακολουθήσει το επάγγελμα του Δασονόμου Γι΄ αυτό    επεδίωξε και πέτυχε θέση στο Δασικό κολλέγιο του Προδρόμου. Έκτοτε η ζωή του συνδέθηκε με το επάγγελμά του, το οποίο υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.

Στη αρχή δούλεψε στην περιοχή μας. Είχε στην δικαιοδοσία του τον Πενταδάκτυλο, το υπέροχο βουνό μας και τα δάση του. Μετά όμως από την τούρκικη εισβολή και την προσφυγοποίηση,  υπηρέτησε στον δασικό σταθμό του Τροόδους, στον Σαϊττά.

Μετατέθηκε  ύστερα στη Λεμεσό, όπου ανέλαβε υπεύθυνος για τις αναδασώσεις, μια δραστηριότητα που απάλυνε τον πόνο της προσφυγιάς, γιατί την ένοιωθε σαν προσφορά στον τόπο μας, σαν παροχή στη γη μας. Χιλιάδες είναι τα δένδρα που φύτεψε στην Κυπριακή ύπαιθρο και μας χάρισε  ο αγαπητός μας Κυριάκος.  Και  πριν  αφυπηρετήσει, ανέλαβε ως υπεύθυνος του Δασικού Φυτωρίου Φασουρίου, από όπου είχε την δυνατότητα να παράγει και να διανέμει νέα δασικά φυτά για τις ανάγκες όλης της Επαρχίας Λεμεσού.  Ακόμα μια συνεισφορά του Κυριάκου στον τόπο μας.

Το 1950 ο  Κυριάκος νυμφεύτηκε  την Ηλέκτρα Χαμπή Τυρίμου από τον Καραβά, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Ανδρέα,  την Αναστασία και τον Παναγιώτη. Ζούσε ευτυχισμένος με την οικογένειά του στον Καραβά, σε ένα όμορφο, ειδυλλιακό, περιβάλλον. Ένα περιβάλλον φιλικό, ανθρώπινο και  δημιουργικό, ως την ημέρα που η τούρκικη εισβολή έκοψε βίαια την χαρά και τη γαλήνη της ζωής μας και μας έκαμε πρόσφυγες μέσα στην ίδια μας την πατρίδα.

Παρά τις δυσκολίες, την πίκρα της προσφυγιάς, τον πόνο και τις απογοητεύσεις, ο Κυριάκος και η Ηλέκτρα, οπλίστηκαν με υπομονή κι επιμονή. Πάλεψαν την ζωή. Μακριά από την γενέθλια γη του Καραβά περιπλανήθηκαν στο Πελέντρι, τον Σαϊττά, την Λεμεσό. Συνάντησαν εμπόδια, αντιμετώπισαν αντιξοότητες,  πέρασαν τρικυμίες, αλλά δεν λύγισαν.

Αξιώθηκαν να δουν και τα τρία τους παιδιά αποκαταστημένα, καλούς και χριστούς πολίτες, επιφανείς στην κοινωνία. Την Αναστασία αποκαταστημένη με την οικογένειά της, τον Παναγώτη επιτυχημένο οικονομολόγο και τον Ανδρέα, πασίγνωστο γιατρό, Δημοτικό Σύμβουλο για σειράν ετών στη Λευκωσία.

Χάρηκαν επίσης οκτώ εξαίρετα εγγόνια, τη Λουκία, τον Κυριάκο, τον Μάριο, τον Χρίστο και τον Κυριάκο, την Ρεβέκκα τον Κυριάκο και τον Αντώνη.  Ήταν για τον Κυριάκο και τη Ηλέκτρα το δώρο του Θεού στις δυσκολίες της προσφυγιάς που έζησαν μακριά από τον τόπο τους.

Έφυγε λοιπόν γαλήνια  και πλήρης ημερών. Σε ένα φιλόξενο τόπο, αλλά όχι στη γη που τον γέννησε.

Αγαπητοί μου Ανδρέα, Αναστασία και Παναγιώτη,

Εκ μέρους του  Δήμου Καραβά, του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» και όλων των οργανωμένων συνόλων του Καραβά, εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια, σε σας, τις συζύγους, τα παιδιά  και όλα τα μέλη των  οικογενειών σας.

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη του πατέρα σας. Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη όλης της οικογένειας  στον Δήμο και το Σωματείο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.

Αποχαιρετούμε τον συνδημότη μας  Κυριάκο στο μεγάλο ταξίδι που πηγαίνει με ανεκπλήρωτο το όνειρο  να επιστρέψει σε έναν ελεύθερο Καραβά.

Ευχή και  προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Αιωνία του η Μνήμη.