Κηδεία Κώστα Στυλιανού Τσιουρούτη – 12.8.19
Επικήδειος Κώστα Στυλιανού Τσιουρούτη
Ημερομηνία 12 Αυγούστου, 2019.
Είναι με πολύ μεγάλο πόνο ψυχής, θλίψης και οδύνης και βαρύ το χρέος που μας φέρνει σήμερα εδώ στον ιερόν τούτο χώρων, τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, συγγενείς και φίλους και συγχωριανούς, Καραβιώτες. Δια να αποτίσουμε τον ελάχιστον φόρο τιμής και να αποχαιρετίσουμε στο μεγάλο και μακρινό ταξίδι, έναν χαρισματικό άνθρωπο, έναν άνθρωπο με απέραντη αγάπη για τους άλλους, με αυθορμητισμό, καλοσύνη, απλότητα, με ευγένεια ψυχής, χωρίς υποκρισία, με πραότητα, εντιμότητα και ανιδιοτέλεια, τον αγαπητό σε όλους μας Κώστας Στυλιανού Τσιουρούτη.
Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού ο θεός σε παίρνει από κοντά μας σε παίρνει από την ζεστή αγκαλιά των αγαπημένων σου προσώπων.
Αγαπημένε μου φίλε Κώστα, στέκομαι εδώ μπροστά σου προσπαθώντας να ξεπεράσω και να μετριάσω τον ανθρώπινο πόνο που κυριεύει όλους μας στο άκουσμα του απρόσμενου τραγικού σου θανάτου που συνέβη την περασμένη Πέμπτη στα κατεχόμενα. Στα μέρη που αγαπούσες τόσο πολύ και τα επισκεπτόσουνα πολύ συχνά. Προσπαθώ επίσης να ελέγξω τα συναισθήματα μου για να ψελλίσω τα οφειλόμενα από όλους μας λόγια αγάπης, ευγνωμοσύνης και εκτίμησης.
Ο αγαπητός Κώστας Στυλιανού Τσιουρούτης πρωτοανοίγει τα μάτια του στον θαλασσοφίλητο Καραβά στις 15 Οκτωβρίου 1939. Από πολύ μικρός ρίχνεται στην βιοπάλη, εργάζεται στις οικοδομές και στη συνέχεια κάνει την δική του εταιρεία και συνεχίζει ως εργολάβος οικοδομών.
Στις 14 Ιουλίου 1963 παντρεύτηκε την αγαπημένη του σύζυγο Μαρία Στυλιανού το γένος Γιαννακού Τιμοθέου.
Ήταν τότε φίλε Κώστα, που με την εργατικότητα σου δημιουργούσες μαζί με άλλους Καραβιώτες το μέλλον των παιδιών σου. Ήταν τότε που μεγάλωνες με αφοσίωση μιαν όμορφη οικογένεια με 4 υπέροχα παιδιά, τον Στέλιο, την Ελπίδα, την Άντρη και την Ιωάννα, που σου χάρισαν 6 εγγόνια και ένα δισέγγονο. Δίπλα σου μια σωστή και αφοσιωμένη σύζυγος και άξια μητέρα, η κυρία Μαρία.
Ήταν τότε που ζωντάνευες τον αυθεντικό τύπο του Καραβιώτη, του τίμιου και ακούραστου εργάτη, του πραγματικού και πολύτιμου φίλου, του ανθρώπου που αντιμετώπιζε άφοβα και παλικαρίσια τις δυσκολίες της ζωής. Αυτός ήσουν και έτσι θα μείνεις για πάντα στον νου και στη θύμηση μας φίλε Κώστα.
Η ζωή σου έδωσε όμως την χαρά και την ευτυχία να δεις τα 4 παιδιά σου να μεγαλώνουν, να προκόβουν και να δημιουργούν δικές τους οικογένειες. Χάρηκες τα παιδιά και τα εγγόνια σου και φεύγεις με την ικανοποίηση ότι έπραξες στο ακέραιο το καθήκον σου και αυτοί με την σειρά τους στάθηκαν όλοι κοντά σου όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια με τρόπο αντάξιο της ανατροφής που τους έδωσες.
Μακριά από την αγαπημένη σου γη του Καραβά, φίλε Κώστα σε αποχαιρετούμε και μας αποχαιρετάς. Φεύγεις με το μεγάλο παράπονο πως ο Θεός δεν σε αξίωσε να επιστρέψεις στην γη των προγόνων σου.
Καλό σου ταξίδι.
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου και ελαφρύ το χώμα της προσφυγιάς που θα σε σκεπάσει.
Νίκος Παπαπέτρου.
