Κηδεία Χαράλαμπου Δαμασκηνού – 20.12.2019

Επικήδειος  Χαράλαμπου Δαμασκηνού

20 Ιανουαρίου, 2019 – Εκκλησία Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης

 

Με βαθιά θλίψη κηδεύουμε σήμερα ακόμα ένα Καραβιώτη.

Αποχαιρετούμε τον ξεχωριστό  συνδημότη μας Χαράλαμπο Δαμασκηνό.

Ο αγαπητός μας Χαράλαμπος ήταν ένας γνήσιος Καραβιώτης.

Παρά το γεγονός ότι έζησε τα πιο πολλά χρόνια της ζωής του μακριά από την γενέτειρά του, ο Χαράλαμπος έμεινε σφικτά δεμένος με τον τόπο μας.

Την γη και τους ανθρώπους,

τους μύθους και την ιστορία,

τις εκκλησίες και την παράδοση,

το κάθε τι που αφορά τον Καραβά.

Ήταν ένας ακούραστος και πολυγραφότατος Καραβιώτης, που βρισκόταν πάντα κοντά σε όσους τάχθηκαν να υπηρετούν τον Καραβά στην προσφυγιά. Με τις αστείρευτες γνώσεις, εμπειρίες και θύμησές του συνέβαλε όσο ελάχιστοι στον εμπλουτισμό των εκδόσεων του Πολιτιστικού Ιδρύματος, του Δήμου και του Σωματείου, προσφέροντας, άρθρα, περιγραφές, αφηγήματα και κάθε λογής πληροφορίες.

Ήταν ένα κεφάλαιο του Καραβά.

Η ζωντανή ιστορία του τόπου μας.

Ήταν  ανεπανάληπτος.

Ο Χαράλαμπος Δαμασκηνός γεννήθηκε το 1921. Γονείς του ήταν ο Σάββας Δαμασκηνός από την Όρκα και η Ειρήνη, κόρη του Κωστή Χατζηκυριάκου – Γέρου από τον Καραβά.

Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο και όταν αποφοίτησε, βοηθούσε τον πατέρα του στις δουλειές του καφενείου, που διατηρούσε στο κέντρο του χωριού και λειτουργούσε και σαν πανδοχείο. Εργαζόταν και στα χωράφια που είχαν, τόσο  στην Όρκα, όσο και στον Καραβά. Όταν άνοιξε Αγγλική Σχολή  στον Καραβά, γράφτηκε για να μάθει Αγγλικά. Με μια μέθοδο Γαλλικών άνευ διδασκάλου προσπάθησε μόνος του να μάθει και λίγα  Γαλλικά.

Στα δεκαοκτώ του  χρόνια, σκεφτόταν την μετανάστευση, αλλά τον απέτρεψε η έκρυθμη πολεμική κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ευρώπη. Έτσι, το 1942, αποφάσισε να καταταχθεί στο αστυνομικό σώμα.

Μετά τη βασική εκπαίδευση, τοποθετήθηκε στο Βαρώσι. Ήταν τόσο επιμελής και αφοσιωμένος στο καθήκον, που,  σε ένα χρόνο πήρε προαγωγή σε ιππέα και μετατέθηκε  στον σταθμό του Λευκονοίκου με τον βαθμό του σταθμάρχη. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, υπηρέτησε σε πολλά χωριά της Μεσαορίας: Πραστειό, Άγιο Σέργιο, Λιμνιά.

Το 1950 παντρεύτηκε την Κυριακή Προκοπίου από τον Άγιο Επίκτητο και μαζί ξεκίνησαν τη ζωή τους στο Βαρώσι.

Απέκτησαν τρία παιδιά: την Αγγελική, τον Σάββα και την Πόπη.

Το 1960, με τον βαθμό του Λοχία πήρε μετάθεση στον αστυνομικό Σταθμό Πύλης Πάφου, όπου έζησε τα γεγονότα της Τουρκανταρσίας του 1963.

Ύστερα από μια εκπαίδευση με υποτροφία στην Αγγλία, ανέλαβε  εκπαιδευτής στην Αστυνομική Σχολή Εκπαιδεύσεως Οδηγών. Στη ίδια θέση εργάστηκε μέχρι 1972 που πήρε τον βαθμό του υπαστυνόμου, μετά από 30 χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας.

Μία από τες πρώτες του ενέργειες ήταν να ζητήσει μετάθεση για το Βαρώσι.

Έτσι, τες αποφράδες ημέρες του πραξικοπήματος και της εισβολής ο Υπαστυνόμος Χαράλαμπος Δαμασκηνός υπηρετούσε στην περιοχή της Αμμοχώστου, όπου έζησε από πρώτο χέρι τις τραγικές εμπειρίες των ημερών. Αυτές τις εμπειρίες, επιμελής καθώς ήταν, κρατούσε σε σημειώσεις στο ημερολόγιο του.

Όπως ο ίδιος γράφει:

«Το όνειρό μου ήταν πάντοτε  να αφυπηρετήσω και να αποκαταστήσω τα παιδιά μου, να ζήσω ελεύθερος πολίτης στον μυρωμένο τόπο που ανθούσε η πορτοκαλιά.  Όμως η ατυχία για όλη την οικογένεια ήτο το ξερίζωμα από τα σπίτια μας. Η τουρκική εισβολή μάς έριξε στους πέντε δρόμους. Η δική μου οικογένεια με τρία παιδιά γίναμε ένας αριθμός μέσα στο σύνολο των 200 χιλιάδων προσφύγων, θυμάτων της εισβολής. Είχαμε χάσει τα πάντα». 

Πράγματι, πρόσφυγας στην ίδια του την Πατρίδα, όπως όλοι οι συνδημότες του, μετακόμισε στην Λευκωσία, όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του.

Όπου κι αν βρισκόταν ο Χαράλαμπος είχε τον Καραβά μέσ’ την καρδιά του.  Μια αγάπη που την έκανε διηγήματα και περιγραφές, αναμνήσεις, άρθρα και σημειώσεις. Τα κείμενά του, τόμοι ολόκληροι και φάκελοι ασφυκτικά γεμάτοι, τα παραχώρησε στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Καραβιωτών με την παράκληση να  γίνουν οι κατάλληλες διευθετήσεις για να εκδοθούν.

Στην επιθυμία του αυτή βρήκε αμέριστη στήριξη από το Ίδρυμα και τους ανθρώπους του.

Και πράγματι η επιθυμία έγινε πραγματικότητα με την έκδοση από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Καραβιωτών του πρώτου βιβλίου του με τίτλο «΄Αρωμα Καραβά  μέσα από τις αναμνήσεις μου».  Ένα βιβλίο, που δίνει την εικόνα του Καραβά κατά το πρώτο μισό του 20^ου αιώνα και αποτελεί τομή σε γεγονότα του 19^ου αιώνα.  Όλες οι αναμνήσεις, οι περιγραφές, οι ιστορίες, οι άνθρωποι,  όλα,  έχουν επίκεντρο τον Καραβά και θα έλεγε κάποιος ότι πράγματι, έχουν το άρωμα του Καραβά.

Από τις σημειώσεις του ημερολογίου που κρατούσε, όταν υπηρετούσε στην Αμμόχωστο, ετοιμάστηκε από το Ίδρυμα και πάλιν,  ακόμα ένα βιβλίο.

«Ματωμένες μνήμες 1974» ο τίτλος του.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού, ο  Χαράλαμπος Δαμασκηνός δίνει την αυθεντική εικόνα των τραγικών γεγονότων και καταστάσεων που έζησε ο κόσμος της Κύπρου τις αποφράδες εκείνες ημέρες του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής. Κατάφερε να ζωντανέψει τις μνήμες που μάτωσαν και ματώνουν την καρδιά του κάθε πρόσφυγα, κάθε παθόντα, κάθε Κύπριου.

Και, μέσα από τα γραφόμενά του, ο άξιος αυτός Καραβιώτης, αναδεικνύεται όχι απλός συγγραφέας, αλλά ιστορικός της εποχής του. Γιατί το βιβλίο αυτό δεν είναι παρά η ιστορική μαρτυρία των γεγονότων, όπως τα έζησε ένας αυτόπτης μάρτυρας στην περιοχή της Αμμοχώστου και την αφήνει  τεκμήριο στις επόμενες γενιές.

Δεν πρόλαβε όμως να το πιάσει στα χέρια του. Να το χαρεί.

Έφυγε πριν το βιβλίο βγει από το τυπογραφείο, όπου βρίσκεται σήμερα και τελειώνει σε λίγες ημέρες…

Έφυγε με το  πικρό παράπονο της προσφυγιάς.

Και το όνειρο της επιστροφής  στον Καραβά και στο Βαρώσι έμεινε και γι αυτόν ανεκπλήρωτο.…

Εκ μέρους του  Δήμου Καραβά, του Προσφυγικού Σωματείου «Ο Καραβάς» και όλων των οργανωμένων συνόλων του Καραβά, εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια, στην Αγγελική, τον Σάββα και την Πόπη, τα παιδιά τους και  όλη την οικογένεια.

Μεταφέρω ταυτόχρονα τις θερμές μας ευχαριστίες για την ενέργεια σας να γίνουν εισφορές στο Ταμείο Ευημερίας Καραβιωτών στην μνήμη του, εκπληρώνοντας και την επιθυμία του ίδιου του Χαράλαμπου.  Μια ενέργεια που φανερώνει την αγάπη του Χαράλαμπου Δαμασκηνού, αλλά και  όλης της οικογένειας, στον Δήμο και το Σωματείο μας, καθώς και στους συγχωριανούς μας που δυσπραγούν.

Ειδικά δε αυτές τις ημέρες χρειάζονται τη βοήθειά μας.

 

Σε αποχαιρετώ, αγαπητέ μας Χαράλαμπε, στο μεγάλο ταξίδι που πηγαίνεις.

Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.

Θα σε έχουμε μαζί μας  μέσα από το άρωμα του Καραβά

και τις ματωμένες μνήμες του 1974.

Καλό σου ταξίδι.

Ευχή και  προσευχή μας, να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Αιωνία σου η Μνήμη.