Κηδεία Φώτη Χατζηπετρή – 1.5.13
Επικήδειος Φώτη Χατζηπετρή
Εκκλησία Αγίου Κων/νου και Ελένης, Κάντου, Λεμεσός
Είναι με βαθιά θλίψη που πληροφορηθήκαμε το θάνατο ενός εκλεκτού συνδημότη μας, συνοδοιπόρου της επιστροφής του Φώτη Χατζηπετρή.
Ο αξέχαστός μας Φώτης γεννήθηκε το 1934 στο γραφικό περίχωρο του Καραβά, Μότιδες. Γονείς του ο Πιερής και η Ροδού Χατζηπετρή. Ήταν το μικρότερο από τα 8 παιδιά της οικογένειας.
Δύσκολα αλλά όμορφα χρόνια στο γήινο παράδεισο του Καραβά μας. Σε ηλικία τριών χρόνων χάνει τον πατέρα του και τα δεδομένα της οικογένειάς του γίνονται ακόμη πιο δύσκολα.
Η διαδρομή του αξέχαστού μας Φώτη στο στίβο της ζωής υπήρξε ποικιλόμορφη, ανηφορική με δυσκολίες και πολλές θυσίες. Μέσα όμως από αυτή του την προσπάθεια διέκρινες τη θέληση και την ελπίδα για να δημιουργηθούν συνθήκες για ένα καλύτερο αύριο. Δεν δίστασε να εργοδοτηθεί σε ηλικία 18 χρονών στην Αίγυπτο και μετά στην Αγγλία για να δοκιμάσει νέους ορίζοντες δημιουργίας.
Επέστρεψε στην Κύπρο, το 1963 ασχολήθηκε αρχικά με γεωργικές εργασίες και στη συνέχεια εργοδοτείται σε βιομηχανία καπνού στη Λευκωσία.
Ξεχώριζε για την πραότητα του χαρακτήρα του, την ευσυνειδησία, την τιμιότητα, την εργατικότητα, την αλληλεγγύη και τη στήριξη που πάντα εξέφραζε προς το συνάνθρωπό του. Με προοδευτική σκέψη ενδιαφερόταν για τα κοινά της κωμόπολης του Καραβά και σε πολλές περιπτώσεις οι εισηγήσεις του έδιναν κατεύθυνση στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των Καραβιωτών και όχι μόνο.
Παντρεύτηκε το 1965 τη Μαρούλα, το γένος Χατζηβασίλη από τον Καραβά με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, το Γιώργο και τη Ροδούλα. Μια ευτυχισμένη οικογένεια η οποία έφτιαχνε τα δικά της όνειρα δημιουργίας στον παραδεισένιο τόπο του Καραβά μας.
Ο τραγικός σταθμός του 1974 ανέτρεψε όλους εκείνους τους όμορφους σχεδιασμούς. Η οικογένεια του αξέχαστού μας Φώτη βρίσκεται όπως και όλοι οι πρόσφυγες διωγμένοι σε νέες πρωτόγνωρες συνθήκες. Ο βίαιος ξεριζωμός, η απόγνωση, οι εφιαλτικές στιγμές του πολέμου δημιούργησαν ένα τραγικό περιβάλλον και όλοι μας να αναζητούμε νέους ορίζοντες δημιουργίας με ένα αβέβαιο προσανατολισμό.
Η οικογένεια του αξέχαστού μας Φώτη βρίσκει προσωρινό καταφύγιο στο χωριό Καντού, μια αλλαγή η οποία δεν άλλαξε μέχρι σήμερα. Πιστεύαμε ότι το μεγάλο κακό θα περάσει και σύντομα θα επιστρέφαμε πίσω στον αξέχαστο Καραβά μας. Δυστυχώς τα 39 χρόνια της πικρής προσφυγιάς είναι πάρα πολλά. Βιώνουμε στις μέρες μας νέες δύσκολες συνθήκες με τις παρενέργειες της οικονομικής κρίσης.
Σε όλη αυτή τη μεγάλη διαδρομή της προσφυγιάς ο αγαπητός μας Φώτης, έδωσε λύσεις για να εξασφαλίζει η οικογένειά του το βασικά εισοδήματα για μα αξιοπρεπή διαβίωση. Μεγάλωσε τα δυο παιδιά του και ευτύχησε να τα δει αποκατεστημένα με 7 εγγόνια. Πριν από δύο χρόνια έφυγε από τη ζωή η λατρευτή του σύζυγος Μαρούλα. Ο ίδιος αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό προβλήματα υγείας. Διέκρινες όμως στο βλέμμα του την αγάπη και τη νοσταλγία για τη γη του Καραβά καθώς και ένα μεγάλο παράπονο και ένα ανεξήγητο γιατί για την μεγάλη ανατροπή που βιώνουμε με την προσφυγιά που συνεχίζεται και το δύσκολο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί, χωρίς να φαίνονται προοπτικές για καλύτερες μέρες.
Έκρυβε αυτό το παράπονο βαθιά μέσα στην καρδιά του. Είχε βαθιά πίστη στο Θεό και μετέδιδε μέσα από το λιτό του λόγο, ελπίδα, υπομονή, αισιοδοξία, καρτερία ότι μια μέρα θα βελτιωθούν οι συνθήκες, ο τόπος και η κοινωνία μας θα ανασάνουν και θα ανατείλουν καλύτερες μέρες για όλους μας.
Φεύγει με τον πικρό καημό της ανεκπλήρωτης επιθυμίας για επιστροφή στον αξέχαστο Καραβά μας. Γνωρίζουμε τις διαστάσεις αυτής της δοκιμασίας και κάθε φορά εκφράζουμε μέσα από τη δική μας αποστολή την ακλόνητη πίστη ότι θα αναδιπλώνουμε δυνάμεις και θα κρατάμε άσβεστη τη φλόγα για επιστροφής και δικαιοσύνη.
Αξέχαστέ μας Φώτη,
Τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, οι λοιποί συγγενείς και φίλοι σε αποχαιρετούμε για τα αιώνιο ταξίδι με το δακρύβρεχτο μαντίλι της αγάπης και της εκτίμησής μας να παραμένει μια σταθερή υπόμνηση χρέους για όσα έχεις προσφέρει με πολλή αφοσίωση στην οικογένειά σου, στην κοινωνία του Καραβά και στους δυσπραγούντες συνανθρώπους μας.
Η γαλήνια μορφή σου θα μας συντροφεύει στα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς και θα μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε με αξιοπρέπεια και πίστη τη δική μας αποστολή στο στίβο της ζωής.
Καλό σου ταξίδι, φωτοδότρα και αιώνια θα παραμείνει η μνήμη σου στις καρδιές όλων μας.
